Kertst 2011

Afgelopen vrijdag een heel gezellig begin gemaakt aan het KERSTFEEST. Natuurlijk bestaat bij ons dit feestje ook uit bijzonder eten en (beschaafd, hoewel?) drinken.  Alleen die calorietjes....da's lastig. Gisteren wat rustiger aan gedaan, en dan vanavond met veel Naaborghjes weer vrolijk vervolgen. Ruim 20 personen aan 1lange tafel, en uren knabbelen, babbelen, nippen, proeven, genieten, en vooral pret hebben.

De start, maar nog wel zo vroeg dat de glaasjes nog leeg zijn, de servietten nog niet uitgevouwen en de kaarsen.................NOG NIET aan zijn!

Dit was de eindronde van een lekker menuutje, met als slot lui liggend, hangend zittend op de bank om naar muziek te luisteren. Geen Kerstliederen..................maar echte HEAVY METALL (hoe schrijf je dat eigenlijk?)

Nog een klein nootje bij deze foto. Op de kast staat rechtsboven een spaarvarken. Niet zomaar, nee die staat er om gevuld te worden met eurootjes voor onze volgende bootreis. Deze munten zijn om brug- en sluiswachters te betalen en om de wasmachinesvoor ons te laten werken etc. etc. Voorheen deden we dat geld in een houten doosje, maar dit staat veel gezelliger, dankzij Bram en Jacinthe. De gevers van dit vette varkentje en mesten zullen we hem, of haar....reken maar.

Weblog 2012

Sinterklaas is nog niet (helemaal) voorbij, maar we zitten al heel voorzichtig naar de kalender van 2012 te kijken.
Dat betekent dat ik ook een nieuwe weblog start. Een hele nieuwe! De weblogs vanaf 2006 tot op heden vragen zoveel ruimte dat ik een nieuw account heb genomen, waardoor een aantal gadgets (nog) niet aanwezig zijn in die nieuwe site.
Om die van 2012 te kunnen bekijken, klik op http://lenieanna2012.blogspot.com/ en het zou moeten werken.

Fotoverslag Stellingroute

Ons foto/reisverslag genaamd de Stellingroute is klaar. Nu nog proberen om het als bijlage aan deze Weblog te hangen...

8 November Vlietopper

Vannacht ons laatste nacht hier, voor dit jaar, in de haven geslapen. Nu zijn we bezig om alles via kratten terug naar huis te brengen. Een hele toer, maar de blik op oneindig en verstand op n.... en gaan! Zeggen we dan. Vanavond liggen we weer in ons ontzettend grote bed, hebben we morgen weer een onwijs brede douchestraal en een compleet verwarmd huis 's morgens vroeg. Maar verder is het daar in dat hele grote huis, gewoon tobben.....(?!)

7 November Zwammerdam

Het zit er op, zoals je dat vaker zegt over wat eindigt. Ja het is op voor dit jaar. We gaan op huis aan. Dat betekent minstens 25 kratten vullen en thuis leeg maken. Een echte verhuizing dus. En dan gaat het “gewone” leven weer beginnen, ook leuk, want dan zien we elkaar en dat is toch wel iets wat je, ik vooral, mis tijdens onze tochten. De hedendaagse techniek biedt veel  mogelijkheden voor contact onderweg, maar iemand zien en voelen is toch leuker. Ruim een half jaar weg, uit het zicht dus, en dat geldt vooral voor de kleintjes onder ons. Die zijn ineens een stuk groter, soms wijzer, maar vaak behoorlijk veranderd. Gelukkig kan ik het van mijn buurtjes aardig blijven volgen, dankzij Facebook, waar regelmatig foto’s van ze geplaatst worden. Alleen daarom al heb ik Facebook standaard op mijn bureaublad geplaatst. En je gelooft het of niet, maar deze site brengt je vaak ook op de hoogte over zaken die je anders volkomen ontgaan zouden zijn. Ziekenhuis bezoek, gezondheidsproblemen, dingen waarmee men niet gauw te koop loopt. En in Facebook lees je tussen de regels door, want er soms precies speelt, en dat kan dan een reden zijn om tijd voor een telefoongesprekje te maken of een e-mail te schrijven en daarmee je medeleven te laten weten. In de hoop dat het iemand sterkt en steunt.
Maar eerst weer alles op orde maken, en overgaan tot regelmaat in eigen huis in plaats op de boot. Zal wennen worden.
Of ik het leuk(er) vind? Thuis? Ik weet het niet, wel anders. En vooral omdat we ons verheugen op de komende wintermaanden met zijn feestdagen en familie- en vriendenbezoekjes.
Half negen nu, ik moet opschieten, het zal een flinke vaardag worden. Een echte schippersdag, zoals we dat noemen. Het weer is een beetje triest, ongeveer zoals wij ons nu voelen….

6 November Zwammerdam

Nog een nacht met dat verkeer aan de overkant hebben we niet gedaan. We zijn doorgevaren naar Zwammerdam, de Ziendebrug. Een heel mooi herfst plekje. Overal goudgele bomen. En een stilte….. geweldig! Maar! GEEN TV. Dus wordt dat weer vandaag een stukje (1 kilometer) terug de Oude Rijn af en dan daar bij die andere officiële aanlegplaats gaan liggen. Midden tussen de weilanden. En TV, denk ik. Ik heb al een keertje voorzichtig opgemerkt, dat op de PC je ook Teletekst kan bekijken. Maar dat vindt Jaap maar niks, kan die niet zappen, denk ik. Dat gaat zo. Lekker lui op de bank liggen en dan van pagina naar pagina springen, netten lang. Bijna als een echte uitgebreide krant lezen dus.

Gisteren was het ’s middag 20 graden boven op het achterdek, je kan ’t bijna niet geloven. November, over en maand zitten we al richting feestdagen Kerst en Oud- en Nieuwjaar. Misschien wel met vorst?
Dit kwam ik nog tegen op Internet. Een klein historisch kaartje van waar wij nu varen. deze heb ik geplaatst nu naast een kaart van heden, zoals waarop wij varen. Buiten de benamingen vind je er heel veel van terug.

5 November Zegerplas

De aanlegplaats waar we gisteren onze lijntjes wilden vastknopen, is het niet geworden. Niet dat de plek niet mooi of bezet was, voor het eerst deze nu helemaal vrij van boten gezien, nee we ontvingen er geen tv signaal. En dat is wat Jaap zo ongeveer het ergste vindt. Geen televisie! Geen teletekst, geen krant dus. Jammer, want ik mag daar wel graag verblijven. Het is vlak bij een klein buurtschapje met een sluisje, dat niet meer gebruikt wordt. En wat kippen, eenden en geiten. Ik had al flink wat brood opgespaard voor die laatste groep. Volgende keer beter….

 

We liggen nu aan een hele lange kade naast de Zegerplas met een prachtig uitzicht over de weilanden. Zomers een zeer geliefde aanlegplaats. Met een beetje mooi weer, is alles bezet. En nu? Niemand, we hadden het voor het uitkiezen. Wat mij hier een beetje tegen viel was het verkeerslawaai. Tot ruim na middernacht heftig, en soms extra omdat er voortdurend tractors met zwaailichten voorbijreden. Het leek wel of er ergens iets vreselijks aan de hand was. Ze bleven voorbij komen, en wat het griezeliger maakte, was dat licht wat dan onze slaapruimte al flikkerend in scheen. Een soort psychedelische voorstelling.
En wat een sportieve activiteiten zo op de vroege morgen, de ene skif (kano) na de andere komt hier langs. Allemaal “grijze koppies”. En braaf werkend aan hun conditie? Zouden wij eigenlijk ook moeten doen, maar ik kan zo 10 excuses verzinnen…..(?!?!)