26 - 31 juli Saarbrucken-Volklingen-Dillingen

26 Juli Saarbrucken

Gisteren

Op de vaarkaarten staat op diverse plaatsen in Saarbrucken een aantal aanlegmogelijkheden getekend. Ja zelfs vlak voor de stad een heuse haven.
Aanleggen zou geen probleem moeten zijn. Dat klopte, overal plek genoeg. Maar wat voor….. De haven zag er bepaald niet aantrekkelijk uit en we wilden, als het even kon, dicht bij het station (Hauptbahnhof) liggen. In verband met het ophalen van de bewuste pillen. De hele stad zijn we door gevaren, en een prachtige kade, nog in aanbouw, gezien. Ietsje verder nog wat “versleten” kades en dan een prachtige, weer buiten de stad, bij een parkje. Schitterend maar wel erg eenzaam als je daar gaat liggen. Beetje griezelig eigenlijk. Mooi, maar eng! En geen elektriciteit en geen water.
Terug naar de “Alte Brucke” een lange kade met wat restaurant boten, en “lang-parkeerders”.
Aan het eind van dat rijtje aangelegd, bij kasten waarin je muntjes (euro’s) moet gooien voor water en elektriciteit. Echter wat een herrie. Aan de ene kant, waar wij liggen een park en aan de overkant een soort Utrechtse Baan. Een vierbaans 80-kilometer weg. Met even zo veel verkeer, om gek van te worden. Alleen we hadden geen keus en dus hebben we ons daar geïnstalleerd.
Jaap een fiets van boord gehaald en op weg naar het Hauptbahnhof. Na een redelijk trip door de stad, ging erg soepel, zoals hij het omschreef, kwam hij op het bewuste adres aan. En pakje aangekomen? NEIN!
Toen terug naar de boot, dat was “Different Cook”. De straten er heen waren eenrichtingswegen en zie maar iets in omgekeerde richting, wat een beetje lijkt op de heenreis, te vinden. Met al dat hectische verkeer om je heen. Gestrest tot in zijn tenen kwam hij bij de boot aan. En dan nog zonder resultaat en een Friedje die hij niet blij kon maken! Nu maar hopen op vandaag.

Vandaag

Met al dat geraas op de achtergrond gingen we een poging doen om te slapen. Alle ramen dicht, dan is het redelijk stil te noemen, maar dan smoren we ons bed uit…. Raam toch open, gaat het in de loop van de nacht regenen. Zeiltje niet over het koepeltje gespannen, dus regende het naar binnen en moest het luik toch dicht. Sliepen we al onrustig door al die acties, werden we ’s morgens gewekt door iets groots wat voorbij voer. Jaap dacht aan een spits/peniche, bleek het een werkschip met een grote platte bak ervoor te zijn. En op het moment dat Jaap zijn hoofd naar buitenstak, deed de schipper van dat andere schip dit ook. Begon die een heel verhaal maar het grootste gedeelte van zijn relaas werd overstemd door die “Utrechtse Baan”. Het kwam hier op neer, of we maar weg wilden gaan en naar de overkant, dus richting Vierbaansweg….. Jaap verstond dus weggaan, overkant en morgen zou hij hier weer mogen blijven liggen.

En ik? Ik lag nog in mijn bedje, te proberen nog wat slaapminuutjes te pakken. Iets wat ruw afgebroken werd met: ”Opstaan, we moeten hier weg! Nu!”
Ik eruit.
In mijn huispak naar mannen, die intussen in een auto met allerlei apparaten aangekomen waren en alles stonden uit te laden. En nog eens gevraagd van wat er zou gaan gebeuren. Maaien! En het zou niet langer dan 10 minuten duren. Hun voorstel werd om onze boot gedurende die tijd even langszij bij zo’n langparkeerder aan te leggen. Er zou een van hen, ons daarbij helpen, en aldus geschiedde. Prima service. Natuurlijk duurt zoiets langer dan 10 minuten, maar we lagen prima uit de weg en konden als ze ons de ruimte gaven, zo weer terug.

En nu liggen, drie van de vijf boten, die er oorspronkelijk aan dezelfde kade lagen, weer op hun “plekkie” . Die andere twee zijn verder gegaan, een richting het zuiden en eentje richting het noorden. Die laatste zullen we wel vaker zien denk ik. Dit was al zo hiervoor tot in Sarreguemines.

’s Middag naar het station, weer de vraag over de zending uit Nederland, gesteld. Nee, niets binnengekomen. Ik nog eens het adres waar het heen gezonden is getoond en gevraagd of dit juist was. Ja, helemaal! Gevraagd of ik ze kon bellen hierover, nee dat ging niet. Zij zouden mij wel bellen. Echter toen ik ons nummer wilde opgeven, bleek ook dit niet te gaan. Want ze mochten niet naar het buitenland bellen, en dat doe je naar een Nederlands mobiel. Toen kreeg ik toch hun nummer, bij hoge uitzondering…..etc,etc
Nou werd het toch wel een beetje spannend, vond ik. Wat te doen, als de medicijnen helemaal niet arriveren? Niet aan denken!

27 Juli Saarbrucken

Vanmorgen leek het weer een beetje op te knappen, dat was van korte duur. Na de lunch, we gingen weer naar het station voor het bewuste pakje, betrok het al weer. Paraplu mee en wij de stad weer in.
Saarbrucken vinden we een gezellige stad. Wel heel veel eetgelegenheden en leuke terrassen, straat in straat uit, maar het ziet er ondanks de regen, toch vrolijk uit. Niet druk, en voor elk wat wils. Intussen hebben we ook een aantal mogelijkheden om onze voedselvoorraden  te kunnen aanvullen, gevonden. Niet goedkoop, maar waar is het zo goedkoop als in Nederland?
Even langs de Toerist Info gegaan en natuurlijk ook wederom het Hauptbahnhof bezocht.
En?
Ja, binnen!
Waarom er dan toch langer overgedaan is dan verwacht? Omdat het adres niet klopte!
De postcode was verkeerd! Toen ik het gisteren voor de zekerheid nog eens vroeg, klopte alles. Nu ineens niet meer?
We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen hoe het precies in elkaar steekt.
Een ding maakten ze ons wel duidelijk, het was verzonden via TNT en dat was een concurrent van ze! Zo formuleerden zij het tenminste van achter de balie naar ons.
Hoe dan ook, er viel een pak van me hart en als ‘t even kan, gaan we dat vanavond een beetje vieren door ergens uit eten te gaan.

28 Juli Saarbrucken

Waar we gisteren ook naar gekeken hebben, is waar je boodschappen hier graag vlakbij, kan doen. Karstadt, Kaufhof en nog veel meer zoals de Toerist Info ons vertelde. Onder andere een Nettomarkt, wat dat dan ook moge zijn. Jaap gebruikt altijd de prijs van de Cola om nationaal, en nu dus internationaal, het plaatselijke prijspeil te bepalen.
Duur!
Bovendien hebben ze zijn smaak en ook niet de grootte van fles in huis, zo te zien. Weinig echt te vergelijken dus.
Verder wel geitenmelk, -kaas en yoghurt. Ik heb geluk. En onze notitie van jaren terug over dat de koffie hier stervend duur is, klopte nog steeds. Gelukkig dat we, in het goedkopere Frankrijk, een flinke voorraad hebben ingekocht.
Waar dient dit hele verhaal voor? Nou, dat we onze kasten weer gaan vullen met heel veel lekkers! En natuurlijk wat we ook echt nodig hebben.
Op teletekst staat al een tijdje een mededeling over het Canal Vosges, wat we nu eens precies bekeken en opgezocht hebben. Het kanaal is zeker al twee weken gesloten van sluis 22 tot en met 31. En blijft voorlopig nog dicht tot eind augustus, de 28^ste. En laat dit nou precies een stuk zijn waar we in diezelfde tijd terug zouden varen, richting huis. Alleen als, we bij  de Seille, vlakbij Chalon-sur-Saone, geweest waren. Niet voor gekozen uiteindelijk, we vertrouwden de waterstanden daar niet. Gelijk gekregen?  Indien we toch de gok hadden genomen, hadden we dus om moeten varen blijkt nu. Via de Canal de la Meuse a la Saone of de Doubt met de Rijn. In ieder geval hadden we dezelfde weg van heen niet terug kunnen doen. We zijn er nog niet achter “waarom” , we hebben hier geen Internet. Ben nieuwsgierig wat de reden mag zijn.
Sommigen zeggen tegen ons, dat we heel slecht weer steeds hebben. Dit wil ik ietsje corrigeren. Het regent wel regelmatig, maar nooit veel. Echt de kanalen en de rivieren vullen, doet dat niet. De zon is als het droog is, ook vaak niet te zien, maar de temperatuur is prima. Altijd zo ietsje boven de 20. En wat het aangenaam maakt, is dat er geen wind waait. Dus zeggen: “Echt slecht weer,” nee. Maar het kan beter, zodat je lekker op het achterdek kan zitten met een glaasje wijn of tijdens of na het eten ’s avonds.

De “Utrechtse Baan”, hier aan de overkant. De boten die hier liggen, zijn daar tijdelijk neergelegd. Ze moesten, net als wij, ook wijken voor de maaimachines

In deze lawaaierige omgeving (73 DBA (!), voor de kenners hebben we dit precies opgemeten) zullen we denk ik nog een dag blijven en dan gaan we verder de Saar af. Richting de Moezel. De weersvoorspelling praat over weersverbetering, zou ik niet verkeerd vinden. Een mooi zonnetje erbij tijdens het varen maakt het toch wel veel gezelliger.

29 Juli Saarbrucken

 

Alt-Saarbrucken

 

Het wordt niet varen vandaag. We krijgen “eters”.

Gistermiddag, vlak voordat wij een wandeling wilden gaan maken in Alt-Saarbrucken, heeft Jaap mijn zadel van mijn fiets en stuur plus handremmen onder handen genomen. En tijdens een stukje proeffietsen, zag ik een bootnaam in een ooghoek voorbijflitsen. Ik terug, en inderdaad. Bootvriendjes uit 2007. Oostenrijkers met de HERA VI. Dus werd het geen wandelen maar samen een pilsje drinken.
’s Avonds nog wijntje van de Moezel proeven en omdat ze gek op vis zijn, weten we nog van een vorige keer, gaan we straks bij Karstadt vier Forellen kopen. Ze hebben daar een prachtige, en dure, visafdeling. Jaap gaat ze vanavond roken in ons eigen rookoventje. Ik ga nog iets bedenken wat er  eventueel vooraf en ‘omheen’ kan maken. Hopelijk is het weer net als gisteravond tijdens ons avondeten en kunnen we met ons viertjes op ons achterdek onder de Bimini zitten.
Vanavond zou er, ik heb het ergens gelezen, weet niet meer waar, dat hier op de voor ons liggende speelweide een muziekfestival, ja zelfs met Ierse Folk, is.
Volgende week is hier ook iets te doen. Een Saarspektakel volgens de affiches. Dat is toch wat anders dan wat ik hier vanavond verwacht. Of zou ik het niet goed gelezen hebben? In ieder geval heeft de gemeente al een aantal toiletgebouwen en wat duistere grote aluminium kasten neergezet. Ben benieuwd!
Ook zie ik ze een grote zandbak, voor de kleintjes? Een aantal dikke boomstammen in een vierkant gelegd, wordt volgestort met zand nu. Intussen heb ik zeker al tien toiletwagens voorbij zien komen. Wordt het soms ook een soort bierfeest?

 

30 Juli Volklingen

Nou het werd helemaal niks. Alles is bestemd voor volgende week, voor dat grote Saarspekstakel, kregen we te horen.
Het etentje werd wel een succes, Een voorafje van stukjes meloen, Serrano ham en met port overgoten opgediend in een champagne glas.

 

Gerookte forel, met heerlijk verse kruiden gevuld en het smolt op je tong. Gebakken aardappeltjes en een slaschotel met onder andere mozzarella van de buffel. Als toetje, geiten yoghurt met eigen in ingemaakte kwetsen (pruimen) compote. Ze genoten zichtbaar en het was allemaal reuze gezellig. En bijzonder, omdat we inderdaad buiten op het bovendek konden eten.
De forellen hebben we gekocht bij Karstadt. Het waren wel de laatste!
Wat een eindeloze heerlijke zaak is dat. Als je binnen komt straalt je de Lindt chocolade afdeling je tegemoet. Je hebt moeite om er  voorbij te lopen zonder iets te kopen. Wat een verleidingen allemaal, ook verder op in die zaak. Zalig.
Vanmorgen Helmut en Renate uitgezwaaid. Zij naar het zuiden en wij zijn richting het noorden gegaan. Weg uit die herrie. Intussen hadden we schoon genoeg van die “Utrechtse Baan”. Omdat we op de medicijnen moesten wachten en aansluitend we de HERA VI ontmoette, anders waren we al veel eerder vertrokken.
Nu liggen we in Volklingen. We hebben het plaatsje nog niet bekeken. We liggen te genieten van de rust! Straks zien we wel wat hier te zien is.
Wel iets geks. Hier aan de overkant ligt een gloednieuwe luxe steiger. Met water en elektriciteit, schitterend uitgevoerd. Alleen van links naar rechts een groot rood-wit geblokt lint, wat duidelijk aangeeft dat deze steiger niet toegankelijk is. De reden ervan is niet te zien. Ziet er allemaal picobello uit.
Ook de voorspelde Wifi stilte is ook aangebroken. Geen vrij net te vinden. Ook hier niet. Twaalf kontakten, allemaal beschermd!
 

31 Juli Völklingen

Hier aan de overkant staan restanten van een gashouder. Het lijkt niet veel, oninteressant tot je op de brug hier over de Saar staat. Een enorm complex aan staalconstructies is te zien. Een indrukwekkend gebeuren. Is ook tot cultureel erfgoed verklaard.  Völklingen Stahlhütte. Prachtig van lelijkheid.

De nieuwe steiger die we zagen is een klein onderdeel van een heel recreatie gebied. Volgens het bord, wat er vlakbij staat, zou het een en ander in 2010 klaar zijn. Waarschijnlijk het geld eerder op dan verwacht? Het omvat ook de oude sluis die opgeknapt wordt.
We liggen aan een prachtige kade, gebouwd met Europees geld. Ook in het kader van de revitalisering van dit gebied? Lijkt er wel op. Een klein, ik mag wel zeggen heel klein stukje is bestemd voor de plezierjachten. Slechts 20 meter. Dat scheepje wat achter ons ligt, bevindt zich op de plaats van de rondvaartboten. Maar daar vraag je je weer vanaf of die hier überhaupt nog komen. De grote hekken vlak langs de kade geven de indruk niet meer gebruikt te worden. In ieder geval zeldzaam.

31 Juli Dillingen
Een haven met INTERNET!

25 Juli Sarreguemines

Vandaag gaan we richting Saarbrucken. De weersvoorspelling is dat we vandaag een droge dag krijgen. Wel zo prettig bij het sluizen. En de Internet verbinding, zoals van de laatste tijd, zal dan in een keer tot het oude niveau terugkeren. Wekelijks? Misschien wel twee wekelijks....
In Saarbrucken gaan we de "Hollandse pillen" ophalen. Bij het station. Zal pas gerust zijn, als ik ze in handen heb. Zo zie je, je denkt dat je alles goed geregeld hebt en dan ineens blijken die dingen helemaal niet te kloppen. Een medisch reisdocument. Wat moet je ermee? Niks, want als ze de stoffen niet herkennen gaan ze alleen maar op je verhaal af. Kan je zo'n stuk papier net zo goed thuislaten!
Op dit moment trekt de lucht  dicht, vanmorgen vroeg heel even een zonnetje gezien. Geen wind. Wel zo koud, dat we de kachel hebben aangestoken toe we opstonden.
Het is nu negen uur, we gaan ons klaar maken voor de tocht naar Saarbrucken.

24 juli Sarreguemines

Weinig actie de laatste dagen. Het weer is nog steeds PET! Regen. Intussen heb ik de tijd genomen om een kapper te zoeken en mijn koppie weer eens (netjes) te laten bijwerken. Ik geloof dat ik in geen drie maanden een kapster gezien heb. Hoog nodig dus. Vlak om de hoek hier eentje, zelfs zonder een afspraak te maken. Echter toen ik me meldde was het toch ‘even’ anders, ze hadden pas uren later gelegenheid.


Vanmorgen vroeg zag het er zo uit, nog ongekamd, maar wel easy zo….

We gaan vandaag er een nuttige dag van maken. Namelijk schoonmaken. Voor iets anders nodigt dit weer, de kachel brandt zelfs nu, niet uit. Bij het opstaan was de buiten temperatuur negen graden! En in dit weer moest Jaap brood gaan zoeken deze keer. De vijfde bakker was er pas eentje die open was.


In Duitsland is dat anders straks. Dan is het verse brood, stokbrood eten, weer voorbij. Zeker in het weekend, want dan zijn de bakkers allemaal gesloten! Dacht ik…..

23 Juli Sarreguemines

Tussen de buien door  hebben we boodschappen gedaan. Dus weinig gezien van een museum. Wel nog een mooi klein parkje bezocht. Vlak naast ons met de prachtigste bloemen en planten. Nu heel veel paarsvarianten.



22 Juli Sarregeumines

...maar de omgeving is prachtig

Het weer is nog steeds een beetje chagrijnig. En wij zitten een beetje te suffen en moeten nog een start maken voor deze dag. Weinig zin. Vandaag wordt het boodschappen doen en misschien een plaatselijk museum bezoeken. Gisteren 12 kilo was weggewerkt.

20-21 Sarreguemines (medicijnen bij verblijf in buitenland)

Gisteren was het een hectische dag. We waren van plan om de was te doen, maar vooraf even langs de apotheek te gaan voor aanvulling van mijn medicijnen. Tolbutamide, iets tegen de “suiker”. Ik had op Internet al op gezocht of ze het in Frankrijk kende, en dat bleek het geval te zijn, maar dan onder een andere naam.

Aanvulling? Ja blijkt, dat ik even niet goed opgelet heb bij het tellen van de vakantie voorraad, gevolg? Te weinig tabletten! Alle paperassen mee, zoals een internationaal reisdocument van de medicijnen die ik gebruik, waarin de originele stofnamen in vermeld staan, identiteitsbewijs, voor je weet maar nooit, de originele verpakking uit Nederland plus de bijsluiter. Apotheek was vlakbij. Buiten op de gevel stond iets alternatiefs, wij toch naar binnen! Tolbutamide? Nooit van gehoord. Chef er bij. Neen, dat kennen we hier niet in Frankrijk. Aangezien het in Frankrijk stikt van de apotheken, snel een andere gevonden, misschien is dat een “gewone” en heeft die het wel. Niet dus! Terug naar de boot en nog eens op Internet kijken. Gaf niet meer bijzonders als dat we reeds hadden. Nu wel de vertaling op papier en in het Frans natuurlijk, geprint en mee genomen naar de apotheek, de eerste. Verhaaltje afgegeven, weer anderen erbij gehaald, nee ze konden er niets over vinden. Misschien dat een arts een ander, gelijksoortig middel zou kunnen verstrekken. Maar wij kennen hier geen arts. Geen probleem, meneer Titton had dienst, spreekt Duits en heeft zijn praktijk vlakbij. Naast een schoenenzaak een poortje door en dan ietsje verderop een deur en dan op de eerste etage, daar zit hij. Het was niet de eerste etage maar net tussen de eerste en tweede in, gelukkig zagen we dat op tijd. Wie weet waar we dan aangebeld zouden hebben….
En op een groot bord naast de deur stond Titton, dat klopte dus, en dat hij ook aan acupunctuur en homeopathie, maar tevens een gewone (general) arts was.(?!)
Twee knopjes naast deur. Twee waar je op kan drukken, welke is de juiste? Wat is de bel? Knopje 1? Daarmee ging het traplicht aan. Knopje twee dan? Op gedrukt, en er gebeurde helemaal niets.
Deed de bel het wel. Nog eens goed luisteren. Ja, hij deed het. Nog steeds geen actie te horen of  te zien.
Dan de deurkruk geprobeerd. Hiermee ging de deur wel open, zien we eerst een deur naar Prive (?) en wij kijken naar een assistente of zo en komen in een wachtkamer terecht. Helemaal leeg. Dus geen wachtende voor ons. Aan de vier muren, allemaal stokoude tot hedendaagse posters over van alles en nog wat. Een spotprent met een aantal mannetjes op een rijtje, die duidelijk op de dokter zitten te wachten, met van die ballonnetjes boven hun hoofden getekend. Allen op een na zaten duidelijk zich zorgen te maken over de prikken, de tabletten of onderzoeken die ze zouden moeten onder gaan. En die ene, die zat een beetje vrolijk in de rondte te kijken met een ballonnetje waarin geneeskrachtige kruiden stonden getekend. Primitiever kan bijna niet.
Intussen gebeurde er helemaal niets. Hoorden we wel wat of waren dat geluiden van buiten? Misschien zat er helemaal geen arts…. Ik denk na een kwartiertje of zo, kwam een dame de behandelkamer, dat namen we aan, uit met twee kleine kinderen en ging bij ons in de wachtkamer zitten. Waarom? Ons een raadsel. En die arts? Die zei, komt u maar.
Komen we in zijn kamer en onze monden vielen van verbazing wijd open! Wat een rotzooi! Een kamer van, ik denk vier bij vier meter, vol met stapels administratie. Elke stapel minstens 1 meter hoog! Zelfs op zijn bureau, echter die waren ietsje lager, een halve meter, en daartussen zat de arts. In de kamer viel bijna niet te lopen, zo vol met stapels papier, waarop ik dacht: “Ik heb een camera bij me, zou ik…?” Niet gedaan natuurlijk, dat zou te onbehoorlijk zijn. Maar dit gelooft toch niemand?
Enfin wij ons verhaal gedaan, in half Frans en een beetje Duits. Dat Duits van hem was niet zo goed als van dokter Gerard. Gerard? Die zat er blijkbaar ook nog? Maar nu even niet?
En waar wast zo’n arts zijn handen, schiet bij mij zo door mijn hoofd?
Achter ons nog een piepklein kamertje, daar dus? En doet hij daar misschien ook de acupunctuur? Niet te volgen.
Ok, Tolbutamide.
Nee kende hij niet en ook die andere namen die hier in Frankrijk voor dezelfde stof gehanteerd worden, ook niet! Neemt dan een duik onder dat overvolle bureau en tovert er een heel dik boek tevoorschijn en gaat zoeken. Blijkt een Amerikaans middel te zijn en niet gebruikt wordt hier in Frankrijk. Wat dan?
Probleem verder uitgelegd, zoals voor hoe lang ik nog pillen heb, waarop hij voor een overbruggingstijd van twee weken, een vervangend middel op recept voorschreef. Verder vertelde hij, dat het heel goed mogelijk was in Europa om medicijnen na gezonden te krijgen. Duurt gemiddeld twee dagen. Naar Poste Restante. Blijkbaar had hij daar zo te horen ervaring mee?
Wij denken we zijn klaar en kunnen weg. Nee, even de bloeddruk meten en een scala aan vragen beantwoorden. Bloeddruk was natuurlijk te hoog en toen hij ook nog de hartsslag, ook te snel, ging meten en bijna van start wilde gaan met nog meer vragen over mijn gezondheid, vond ik het wel welletjes zo, en begon te vertellen wat ik zo al had. Ging niet echt soepel, want hoe spreek je dat in het Frans op de juiste manier uit, en krijg je een gesprek als “deux cafe au lait”, sommige van onze vrienden weten precies wat we hiermee bedoelen.
Enfin de rekening. “Voor de Assurance,”zoals hij dat formuleerde. Origineel voor ons en een kopietje voor hem. En waar gaat die kopie heen? Netjes boven op de stapel van de chaotische papiertroep midden op zijn bureau!
Ongelooflijk!
Intussen hebben we het recept in een product omgezet en zijn aan de slag gegaan om de aanvulling per post onze richting uit te krijgen. Naar Saarbrucken, onze eerste grote stad volgende week.
Onze huisarts gemailed voor een recept, de apotheek gevraagd of ze het op kunnen en willen sturen en de Duitse post gebeld hoe en aan wat zo’n pakketje moet voldoen en het adres waar het in Saarbrucken als Postlagernd (= Poste Restante van brieven) gestuurd moet worden om het daar ook af te kunnen halen. Dit laatste is helemaal gelukt. We zitten nog op antwoord van de huisarts en de apotheek te wachten. We blijven hier liggen in Saarguemines tot dat allemaal ingevuld en duidelijk is. Hier hebben we nl een prima Internet verbinding. Als we weten dat alles in orde is voor levering, gaan we pas richting Saarbrucken.

18 Juli Sarreinsming en 19 Juli Sarreguemines

Met de nodige kilo’s Kwetsen (pruimen) kwam hij terug. Onrijp, dus eerst nog even laten liggen.
Het Saarkanaal is geen prettig kanaal om te bevaren. Het is er erg ondiep, gegarandeerd op 1,50 meter water, wat met onze 1,10 meter diepgang niet veel is. De pieptoon van onze dieptemeter hebben we dan ook maar uitgezet. En als je iemand tegen komt wordt je niet blij, want dan ga je de kant in ergens tussen de rietpollen en maar hopen dat je schroef heel blijft. Het geknars van stenen onder de boot hebben we al een keer mee moeten maken. Nee vrolijk word je er niet van. Bovendien is het door de rietplanten tot in het midden van de vaargeul soms hier en daar behoorlijk smal en dan hebben het nog niet over de schuine betonnen wanden, die soms griezelig snel aan de oppervlakte van het water zichtbaar worden.  En je het gevoel geven breder dan deze badkuip te zijn.

 

 

18 Juli Sarreinsming

Bij een oude watermolen aan een steiger die blijkbaar door een aantal stevige rukken aan de bolders zichtbaar van een aantal planken is ontdaan. Echt stabiel ziet het er niet uit. Zal wel een lijntje extra worden aan een van de palen van de plaatselijke informatieborden hier.

 

19 Juli Sarreguemines

Vandaag gaan we naar Sarreguimes, een grotere plaats waar we gaan wassen, de was doen bedoel ik. De wasmand zit tot aan z’n nek toe vol.

Gistermiddag nog iets van het dorpje hier bekeken. Het lijkt al echt op Duitsland, alleen al omdat de huizen er zo netjes verzorgd uitzien. Het lijkt wel of het de Fransen zelf niet interesseert, de buitenkant ziet er over algemeen rafelig uit. Hoe het binnen is weten we niet.

We zijn nog in de plaatselijke kerk hier geweest, ze hebben er mooie gebrandschilderde ramen, ramen die in een ruitjes patroon bewerkt zijn. Niet echt glas in lood zo te zien. Ik geloof dat ik een jaartal 1927 in heb zien staan. Dus niet oud.

De weg er heen was ongelooflijk steil, je moet er veel voor over hebben als je oud ben en je wil naar de kerk Zondags…..

Vlakbij daar was de bakker, dus zag ik Jaap vanmorgen niet de fiets pakken, maar ging lopen. Het weggetje, trouwens het hele dorpje, is zo steil gebouwd, dat als het hier sneeuwt of ijzelt en je staat ergens in de buurt van de kerk, je in een onbewaakt ogenblik in een paar minuten beneden bij het kanaal bent. Op je gat dan!

Op het informatiebord zagen we, betreffende het fietspad hier, twee opvallende teksten staan. Je mag er ’s nachts niet fietsen, en kinderen van beneden de 12 jaar wordt ontraden niet zonder begeleiding hier te lopen. Je gaat er meteen van alles bij bedenken….

 

Komen we aan bij Sarreguemines, sluis 27, lees ik dat het ook een station van de VNF is, waar je vignetten kan kopen. Vignet is vergunning om in Frankrijk te mogen varen. Komt er een meneer naar ons schip gelopen en staat de naam van onze boot te spellen en op te schrijven. Waarop ik denk dat het een controle is van onze vergunning, meer niet. Ik wil hem op foto vast leggen, begint hij in het Duits te vertellen dat we hiervoor veel te hard hebben gevaren. En dat het bij een waarschuwing blijft. Te snel? Waar dan? Bij sluis 23 naar 24. Ik had dat niet zo snel paraat, want dan had ik kunnen zeggen: gisteren? Had ik weleens willen horen wat hij daar op geantwoord zou hebben. Ik noteer alle tijden en over dat stukje, wat niet meer is dan krap 2 en een halve kilometer, hebben we een half uur over gedaan. Hoezo snel? En waarom ik me zo als door een wesp gestoken voelde, omdat Jaap vanmorgen dat uurtje varen met een snelheid had gedaan van amper meer dan stationair. We hadden geen haast en het was nog net mooi weer, en het zou gaan regenen en dus zaten we, wat nog kon,lekker van het zonnetje te genieten. Dus ik kon me op geen enkele manier voorstellen dat we zelfs te hard gevaren zouden kunnen hebben. De sluis uit? Dat doen we zeker niet, want daar kennen we de gevolgen van, namelijk het systeem ziet ons dan niet en ligt het hele sluizennet PLAT! Eens maar nooit weer!!!

  

Maar Jaap remde me af, ik had wel zin in een robbertje woord-vechten, is die nou helemaal van de ……. Die VNF-er bedoel ik, niet Jaap. Jaap had ongetwijfeld gelijk, je wint toch zo iets niet. Ik was zelfs bereid om dan mee op zijn Computer te gaan kijken, want daarop had hij ons gezien en  was ik wel heel benieuwd wat hij überhaupt ziet varen. Een stip of een geel schip???? En de vraag die ik ook wou stellen of het om ‘gisteren’ ging heb ik dus jammer genoeg niet kunnen doen.

Intussen na een rondje stad gedaan te hebben, zitten we een beetje uit te puffen op de boot. Het is broeierig warm, ondanks de regen buiten. Op een droog moment zijn we op zoek gegaan naar een Wasserette.

 Volgens een platte grond slechts anderhalve kilometer hiervandaan. De bewuste straat begint hier vlak om de hoek en op nummer 116 zou er eentje zijn.

 

Hijgend en puffend boven op de berg aangekomen, ben ik op een muurtje gaan zitten, aangezien het daar weer naar beneden ging en we in geen velden of wegen die wasserette konden ontdekken. En we zaten bij nummer 59! Jaap heeft wel een verdere poging gedaan, ik denk dat die geschatte afstand toch echt wel “ietsje”meer geweest is. Hij heeft hem gevonden maar we gaan er niet heen om te wassen. Ik kon me niet voorstellen dat met zo’n grote haven er niet eentje vlakbij zou zijn. Zo teruglopend zagen we een bordje met Tourist info en…..ja hoor, vlakbij is er inderdaad een Wasserette. Dus die zal wel worden morgen.

Intussen liggen we op een prachtig stekkie, wel lawaaierig.

 

 

18 Juli Wittring

Drie sluizen verder en we liggen nu in Wittring. Een klein dorpje met kerk en een restaurant vlakbij de haven. Dus? Lekker uit eten geweest. Ik heb iets gekozen van de kaart waarvan ik absoluut niet kon uitvinden van welk dier het vlees afkomstig was. In ieder geval smaakte het prima en was het mals, ik denk iets van een vogel. Een struisvogel? Verder met twee aardappelpannenkoekjes en wat groente. Smaakte voortreffelijk. En Jaap, wat heeft die uitgekozen? Kikkerbilletjes! Een keer in je leven moet je dat toch kunnen doen…, zei hij. En ook die waren lekker.

Over gisteren

De regen is verder meegevallen. Een flinke windvlaag, we waren nog niet onderweg, wat ons meteen de Bimini deed laten zakken. Het is bij dat ene moment gebleven, dus later gewoon weer overeind gezet, dat is wel zo prettig tijdens een regenbui in de sluizen.

Deze haven doet al een beetje Duitserig aan. Alles prima voor elkaar, ziet er netjes uit en kost geld. Plus een afsluitbaar hek met sleutel om er in en uit te kunnen. Niet duur trouwens, slechts 7 euro per nacht, exclusief elektriciteit, daar zijn halve euro’s voor nodig. De haven ziet er ook gezellig uit, tentjes op de wal met banken en tafels er onder geplaatst en zelfs een grote barbecue. Zo’n leuke stenen, met een onwijs grote pijp.

Intussen, het is net half negen geweest, zijn de eerste boten al weer onderweg. Wij zitten een beetje te filosoferen waar wij heen zouden kunnen gaan vandaag. Diverse mogelijkheden zo te zien op de kaart, echter, soms zijn die plaatsen wat scharminkel en dan varen we gewoon door naar een volgende, elke paar kilometer vind je een andere. Betere.

Het weer is niet fraaier dan gisteren. Bewolkt en af en toe wat motregen. Stevige wind. De voorspellingen zijn slecht voor vandaag, maar ook voor morgen.

 

Jaap heeft een foto van deze haven genomen, hier aan de overkant en zag en proefde van de pruimen die er met bossen aan de bomen hangen. Hij is nu terug om een flinke tas te vullen om in te kunnen maken, als compote. Het zijn Kwetsen en die zijn zo heerlijk.

 

17 Juli Wittring ver van Antwerpen en toch zo dichtbij.

Zo zit je een beetje op Internet te surfen en dan ineens zie je allemaal foto's van je schip in Antwerpen (bij Kattendijkdok) staan. Eentje heb ik er uit gekozen.

17 Juli Sarralbe

De voorspelde regen is inderdaad gekomen. Rondom ons is alles grauw en grijs.

 

 

Oorspronkelijk hadden we met de VNF afgesproken om rond tien uur te vertrekken. Nou dat zal wel niet lukken. Het is nu half tien en we moeten beiden ons nog aankleden. Toch willen we nog een klein eindje naar het noorden, “opschuiven” noemen we het tegenwoordig. Varen kan je het bijna niet zeggen. Als we varen, zijn slechts enkele kilometers en dan maken we onze lijntjes weer vast aan de wal. Het zijn ook allemaal van die lieflijke stekkies.

16 Juli Sarralbe

Alles klopte. Ook weer Internet. Zal wat worden straks in Duitsland. Ik weet eigenlijk niet hoe dat in 2007 gedaan hebben. Moet ik toch maar eens opzoeken. In ieder geval laat aub niemand zich ergens zorgen over maken als het wat langer duurt dan normaal en de berichtgeving via Internet wat stroef verloopt. Er is daar nu geen enkele reden voor. “Alles” doet het prima.
Nu liggen we hier een beetje te wachten op het voorspelde slechte weer. Het weerstation zegt voor Nancy eerdaags windstoten en heel veel regen, voor Straatsburg alleen veel regen. Nu is het wel een beetje bewolkt maar verder heel rustig mooi weer.
Vanmorgen uitgebreid boodschappen gedaan, bij de Super U hier in het dorp, en vlakbij. Vier tassen stampvol, waarmee we hopen de komende tijd te kunnen overbruggen. Vooral met de geitenmelk producten. We hebben geen flauw idee hoe dat zit in Duitsland.

Vlak voor onze deur staan hele velden met heerlijk ruikende lavendel. Net toen er even niemand was, het is hier naast ons een druk fietspad, gauw een bosje voor in onze slaapruimte geplukt.

10 Juli- 16 Juli -- Port St. Marie/Gondrexange/Diane Capelle/Mittersheim/Sarralbe

Port. St. Marie

Drie huizen en geen kerk. Zo groot is het hier. Wel een restaurant vlakbij. Waarvan we eerst dachten dat het gesloten was, alle luiken dicht en geen enkele beweging verder te zien.
Jaap op de fiets naar Bataville. De eerste ronde leverde niet meer op dan een weg die wel op de kaart maar in werkelijkheid niets meer was. Terug bij de boot, nog eens gekeken en een tweede poging gedaan. Ja hoor, Bataville gevonden. Alles uitgestorven, inclusief de Supermarkt. “Dood”, zoals Jaap het formuleerde. Dus geen boodschappen kunnen doen. We moeten wat creatief met het broodbeleg gaan doen. De eieren zijn op, evenals mijn geitenkaas, en de gemengde worstschotels. Dat laatste is zeer aan mij besteed. Ik vind ze heerlijk. Maar op is op!
Grote supermarkten zijn hier dun bezaaid. Evenals de dorpjes en steden. We willen op korte termijn ook de geitenmelk zien aan te vullen. En daar heb je wat grotere zaken voor nodig. Misschien in Gondrexange? Gaan we vandaag proberen.
Niet veel kilometers meer te varen en dan zitten we op het Saar-Kolenkanaal. Een hele nieuwe belevenis. Over de Saar heb ik al diverse dingen gelezen, wordt net als op de Rijn slalom varen, althans dat suggereert de kaart ons. En dat met die lage waterstand, zal me een avontuur worden.
Hier in dit stuk vaarwater, is de verhuur van de Locaboten nog lucratief. Met tientallen zie je ze hier varen.

Gondrexange

Op onze vorige stek uit 2003 zijn we hier gestopt. Net als toen proberen we hier wat ontbrekende zaken, zoals wat broodbeleg etc te kopen in de plaatselijk Alumentation. Een klein supermarktje, maar toch….

 

"Spinrag"

Het weer is de laatste dagen wat wisselend van zon en regen, echter de temperatuur is prima. Niet te heet en zeker niet koud. Vanmorgen hier liggend tussen de meren, die het kanaal in tijden van droogte moeten voeden, hebben we zelfs al een stevige mist gehad. Prachtige spinnenwebben met waterdruppels behangen, een soort herfstplaatje.

Voor dat wij weer verder gaan, waarschijnlijk vanmiddag naar de eerste sluis in het Saarkanaal (Saar-Kolenkanaal), zal het zicht weer helder zijn, zeker met dat zonnetje erbij.
Sluis 1 is de start van heuse sluistrap, 15 sluizen totaal, waarvan niet helemaal duidelijk is of je jou nou wel of niet moet aanmelden. Het ene boek spreekt over een dag van te voren via Marifoonkanaal 18 voor 16.00 uur je aanmelden, en andere boeken zeggen dat ze dat deze sluis automatisch is, en de rest dan? De rest wordt door iemand bediend die met je meegaat van sluis naar sluis. En als je wilt stoppen, cq overnachten, moet je dat met die persoon afspreken…. Ik ben benieuwd wat het zal zijn. Daarna volgen 15 sluizen, die geactiveerd worden via een afstandsbediening, tot en met sluis 30. Aan het eind begint de Saar. Zo te lezen wordt dit een heel echt avontuur, je moet daar van alles. Je melden via de Marifoon dat je een bepaald traject ingaat, wachten tot je wel of geen antwoord krijgt en of je door mag varen of moet wachten op tegenligger die jou gaat passeren, vaak aan de “verkeerde” kant. Ooit dacht ik ook zo over de Rijn, wat achteraf gezien ontzettend meeviel in moeilijkheidsgraad. Meestal wijzen die dingen zich vanzelf. Alleen met dit als uitzondering, dat hier de pleziervaart allerlei opdrachten kan krijgen, die ik nog nooit gelezen heb over de Rijn. Leuk om dat ook eens mee te mogen maken.

Sluis twee in het Rijn-Marne kanaal, sluis van Rechicourt gingen we 15 meter omhoog! Dat zou ik bijna vergeten te vermelden.

Een spitsmaat binnen. Dat betekent rond de 39 meter lang en iets meer dan 5 meter breed. Je hebt echt het gevoel dat je bijna op de bodem van een badkuip ligt. In een half uur loopt die vol en dan ben je boven, zichtbaar hoog boven het landschap achter je. Afstandsbediening ingeleverd en dan voorlopig geen sluis tot dat we in het Saar-Kolenkanaal liggen, maar dan krijgen we wel ineens een hele reeks, steeds een sluis na een paar honderd meter en dat 15 keer!

Diane Capelle

Wederom een sprookje van een aanlegplek gevonden hier. Met een uitzicht zo mooi. In de verte zien we zelfs bergen? Duitsland?

Jaap komt net terug van sluis 1 en heeft met de sluiswachter afgesproken dat we morgen om 10 uur klaar liggen om geschut te worden. Dan beginnen we aan de sluistrap in het Saar-Kolenkanaal. Bijna 20 kilometer lang.

Mittersheim
Rond vier uur arriveerden we in Mittersheim. De plek waar we wilden eindigen voor vandaag. Precies op tijd om de voorspelde onweersbui voor te zijn. Net toen we alles vastgemaakt en ingericht hadden, viel de regen met bakken naar beneden. Plus giga onweersklappen. Halfuurtje, langer heeft het niet geduurd. Nou maar hopen dat het wat afkoelt, het is om te smoren zo heet. Over de sluizen valt ook wel wat te vertellen.

Sluis 1 t/m 13

Volgens afspraak, arriveerden we ruim voor tien uur bij de eerste sluis. We kregen meteen een sluisgenoot mee, gezellige Nederlanders met ook een vlet als schip. Gezamenlijk schoven we zo sluis 1 tot en met 13 door tot hier in Mittersheim. De sluizen werden allemaal bediend door VNF personeel, terwijl in de nieuwste uitgaven over vaarinformatie stond dat ze automatisch waren. Of te wel via afstandsbediening. Alles was al wel aanwezig. De paal voor signalering, de sensoren in de sluis, en het kastje met de blauwe en de rode stang om het schutten te kunnen starten. Maar blijkbaar was nog niet alles operationeel. Dit is zeker wel het geval in 2012, zei een VNF-er. Van de 13 sluizen gingen er een paar bepaald niet soepel, ja als het schutten eenmaal gestart was, verliep alles wel op rolletjes. Maar het opendoen en sluiten van de deuren ging niet altijd even gestructureerd. Duurde en duurde maar.

 

En zo waren we van half tien ‘s morgens tot vier in de middag als maar bezig. We waren toen blij dat we de haven in Mittersheim binnenliepen. En hoe we het kanaal vonden?

 

Sluishuisje met kaart van het Saarkanaal en de meren

Mooi, maar niet echt meegemaakt, het was bijna hard werken….Oh ja, het varen tussen een aantal grote meren door, dat was even wel een belevenis. Je vaart zelf in een verhoogd kanaal, met links en rechts meters lager een grote plas water. En het weer? Bloed heet!

Het was dus een dag geworden van stevig zw……!

Mittersheim

Dat onweer van gistermiddag, en avond, kreeg in de loop van de nacht een behoorlijk staartje. Regen, stortbuien. En? Ja hoor alle weer dicht om de nattigheid buiten de deur te houden. Gevolg? Smoren in bed!
We blijven hier drie nachtjes. Gaan kijken of we bij de plaatselijke kruidenier de nog ontbrekende artikelen voor de komende dagen kunnen kopen.
Zal denk ik een slome start worden vandaag, het weer is nog steeds slecht, zwaar bewolkt en af en toe een buitje en dat zal voorlopig vandaag wel niet anders worden.
Mittersheim
Het zal wel bij twee nachtjes blijven. We hebben het hier zo’n beetje bekeken en na vuurwerk gisteravond valt er niet veel in deze haven, het is een echte haven, te beleven. Zeker na een hele dag regen, we hebben bijna geen stap buiten de boot gezet. Jaap wel, die heeft in de plensregen boodschappen gedaan. En verder een beetje hangen en televisie kijken.

 

 

Dus… we gaan een eindje verderop weer. Het gaat er steeds meer Duits uitzien, wat de huizen betreft. De namen zijn al bijna allemaal zo. Ik zou graag een Fransman die horen uitspreken…. Bijvoorbeeld: Halskirchen of Barthelming of Schopperten en Salzbronn, etc.

Ik denk dat de meeste schippers hier in de haven het niet zo aantrekkelijk vinden om nog langer te blijven. Ze gaan met velen op pad, zowel naar het noorden als het zuiden. In een uurtje tijd, heb ik er al zeker 10 geteld.

Neuweyershoff

Een uurtje verder, dat werd het vandaag. Kilometer of zeven, meer was het niet. Net drie sluizen en we liggen aan een lief steigertje bij sluis 16. In een prachtige omgeving met heel veel bos.
Jaap heeft eindelijk, al fietsend, zijn eerste, levende hertjes gezien. Drie stuks. En ze schrokken niet eens van hem. Terwijl het gemiddelde hertje toch niet veel goeds van de mens hier kan verwachten.
Ik zei levende, omdat we regelmatig dode reeën in het water zien drijven. Afgrijselijk om te zien. En op een moment dat Jaap er ook nog van uitgaat dat geen konijn of haas de menu-tafel voorblijft omdat de Fransen nou eenmaal gek op jagen zijn, zien we er eentje dood langs onze boot drijven. Waarschijnlijk allemaal dieren die van af de wal het water ingegaan zijn, maar nergens een plek kunnen vinden om er weer uit te komen. Triest hoor. Geen wildtrap te zien hier.

Wel jachthutten met een voederplek om het wild af te kunnen schieten……Even dachten we een leuk bospaadje af te lopen en het viel ons wel op dat er veel banden sporen van terrein wagens te zien waren, maar we weten nu waarom. En ze eindigden precies bij de jachthut!

Neuweyershoff

Deze aanlegplek is ontzettend rustig. Stil! Geen verkeer, ja wat wandelaars af en toe, en verder een enkele, verdwaalde (?) fietser. Het is zo stil hier dat we zelfs geen telefoon hebben. Laat staan Internet, wel TV maar dat gaat via de satelliet en eigen schotel. Als er geen bomen of andere hoge obstakels in de buurt zijn.
Je zou bijna kunnen gaan denken, dat zelfs in Frankrijk, je midden in de woeste jungle ligt. “Van god en alles verlaten”.

Hemelsbreed liggen we nu nog slechts 20 kilometer van de Duitse grens. Echter over het water is het heel wat meer. Ik heb het even nagekeken, het is bijna tweekeer zo veel, namelijk 37 kilometer. Bij Sarreguemines gaan we grens over van Frankrijk naar Duitsland. En kunnen we kiezen. Links Frans en rechts Duits!

Ik hoop in Sarralbe, een plaatsje waar we vandaag willen aanleggen, iets meer contact met de buitenwereld te kunnen hebben. In ieder geval telefoon.


15 Juli Sarralbe
En inderdaad telefoon en ....Internet.