Kertst 2011

Afgelopen vrijdag een heel gezellig begin gemaakt aan het KERSTFEEST. Natuurlijk bestaat bij ons dit feestje ook uit bijzonder eten en (beschaafd, hoewel?) drinken.  Alleen die calorietjes....da's lastig. Gisteren wat rustiger aan gedaan, en dan vanavond met veel Naaborghjes weer vrolijk vervolgen. Ruim 20 personen aan 1lange tafel, en uren knabbelen, babbelen, nippen, proeven, genieten, en vooral pret hebben.

De start, maar nog wel zo vroeg dat de glaasjes nog leeg zijn, de servietten nog niet uitgevouwen en de kaarsen.................NOG NIET aan zijn!

Dit was de eindronde van een lekker menuutje, met als slot lui liggend, hangend zittend op de bank om naar muziek te luisteren. Geen Kerstliederen..................maar echte HEAVY METALL (hoe schrijf je dat eigenlijk?)

Nog een klein nootje bij deze foto. Op de kast staat rechtsboven een spaarvarken. Niet zomaar, nee die staat er om gevuld te worden met eurootjes voor onze volgende bootreis. Deze munten zijn om brug- en sluiswachters te betalen en om de wasmachinesvoor ons te laten werken etc. etc. Voorheen deden we dat geld in een houten doosje, maar dit staat veel gezelliger, dankzij Bram en Jacinthe. De gevers van dit vette varkentje en mesten zullen we hem, of haar....reken maar.

Weblog 2012

Sinterklaas is nog niet (helemaal) voorbij, maar we zitten al heel voorzichtig naar de kalender van 2012 te kijken.
Dat betekent dat ik ook een nieuwe weblog start. Een hele nieuwe! De weblogs vanaf 2006 tot op heden vragen zoveel ruimte dat ik een nieuw account heb genomen, waardoor een aantal gadgets (nog) niet aanwezig zijn in die nieuwe site.
Om die van 2012 te kunnen bekijken, klik op http://lenieanna2012.blogspot.com/ en het zou moeten werken.

Fotoverslag Stellingroute

Ons foto/reisverslag genaamd de Stellingroute is klaar. Nu nog proberen om het als bijlage aan deze Weblog te hangen...

8 November Vlietopper

Vannacht ons laatste nacht hier, voor dit jaar, in de haven geslapen. Nu zijn we bezig om alles via kratten terug naar huis te brengen. Een hele toer, maar de blik op oneindig en verstand op n.... en gaan! Zeggen we dan. Vanavond liggen we weer in ons ontzettend grote bed, hebben we morgen weer een onwijs brede douchestraal en een compleet verwarmd huis 's morgens vroeg. Maar verder is het daar in dat hele grote huis, gewoon tobben.....(?!)

7 November Zwammerdam

Het zit er op, zoals je dat vaker zegt over wat eindigt. Ja het is op voor dit jaar. We gaan op huis aan. Dat betekent minstens 25 kratten vullen en thuis leeg maken. Een echte verhuizing dus. En dan gaat het “gewone” leven weer beginnen, ook leuk, want dan zien we elkaar en dat is toch wel iets wat je, ik vooral, mis tijdens onze tochten. De hedendaagse techniek biedt veel  mogelijkheden voor contact onderweg, maar iemand zien en voelen is toch leuker. Ruim een half jaar weg, uit het zicht dus, en dat geldt vooral voor de kleintjes onder ons. Die zijn ineens een stuk groter, soms wijzer, maar vaak behoorlijk veranderd. Gelukkig kan ik het van mijn buurtjes aardig blijven volgen, dankzij Facebook, waar regelmatig foto’s van ze geplaatst worden. Alleen daarom al heb ik Facebook standaard op mijn bureaublad geplaatst. En je gelooft het of niet, maar deze site brengt je vaak ook op de hoogte over zaken die je anders volkomen ontgaan zouden zijn. Ziekenhuis bezoek, gezondheidsproblemen, dingen waarmee men niet gauw te koop loopt. En in Facebook lees je tussen de regels door, want er soms precies speelt, en dat kan dan een reden zijn om tijd voor een telefoongesprekje te maken of een e-mail te schrijven en daarmee je medeleven te laten weten. In de hoop dat het iemand sterkt en steunt.
Maar eerst weer alles op orde maken, en overgaan tot regelmaat in eigen huis in plaats op de boot. Zal wennen worden.
Of ik het leuk(er) vind? Thuis? Ik weet het niet, wel anders. En vooral omdat we ons verheugen op de komende wintermaanden met zijn feestdagen en familie- en vriendenbezoekjes.
Half negen nu, ik moet opschieten, het zal een flinke vaardag worden. Een echte schippersdag, zoals we dat noemen. Het weer is een beetje triest, ongeveer zoals wij ons nu voelen….

6 November Zwammerdam

Nog een nacht met dat verkeer aan de overkant hebben we niet gedaan. We zijn doorgevaren naar Zwammerdam, de Ziendebrug. Een heel mooi herfst plekje. Overal goudgele bomen. En een stilte….. geweldig! Maar! GEEN TV. Dus wordt dat weer vandaag een stukje (1 kilometer) terug de Oude Rijn af en dan daar bij die andere officiële aanlegplaats gaan liggen. Midden tussen de weilanden. En TV, denk ik. Ik heb al een keertje voorzichtig opgemerkt, dat op de PC je ook Teletekst kan bekijken. Maar dat vindt Jaap maar niks, kan die niet zappen, denk ik. Dat gaat zo. Lekker lui op de bank liggen en dan van pagina naar pagina springen, netten lang. Bijna als een echte uitgebreide krant lezen dus.

Gisteren was het ’s middag 20 graden boven op het achterdek, je kan ’t bijna niet geloven. November, over en maand zitten we al richting feestdagen Kerst en Oud- en Nieuwjaar. Misschien wel met vorst?
Dit kwam ik nog tegen op Internet. Een klein historisch kaartje van waar wij nu varen. deze heb ik geplaatst nu naast een kaart van heden, zoals waarop wij varen. Buiten de benamingen vind je er heel veel van terug.

5 November Zegerplas

De aanlegplaats waar we gisteren onze lijntjes wilden vastknopen, is het niet geworden. Niet dat de plek niet mooi of bezet was, voor het eerst deze nu helemaal vrij van boten gezien, nee we ontvingen er geen tv signaal. En dat is wat Jaap zo ongeveer het ergste vindt. Geen televisie! Geen teletekst, geen krant dus. Jammer, want ik mag daar wel graag verblijven. Het is vlak bij een klein buurtschapje met een sluisje, dat niet meer gebruikt wordt. En wat kippen, eenden en geiten. Ik had al flink wat brood opgespaard voor die laatste groep. Volgende keer beter….

 

We liggen nu aan een hele lange kade naast de Zegerplas met een prachtig uitzicht over de weilanden. Zomers een zeer geliefde aanlegplaats. Met een beetje mooi weer, is alles bezet. En nu? Niemand, we hadden het voor het uitkiezen. Wat mij hier een beetje tegen viel was het verkeerslawaai. Tot ruim na middernacht heftig, en soms extra omdat er voortdurend tractors met zwaailichten voorbijreden. Het leek wel of er ergens iets vreselijks aan de hand was. Ze bleven voorbij komen, en wat het griezeliger maakte, was dat licht wat dan onze slaapruimte al flikkerend in scheen. Een soort psychedelische voorstelling.
En wat een sportieve activiteiten zo op de vroege morgen, de ene skif (kano) na de andere komt hier langs. Allemaal “grijze koppies”. En braaf werkend aan hun conditie? Zouden wij eigenlijk ook moeten doen, maar ik kan zo 10 excuses verzinnen…..(?!?!)

4 November Vrouwenakker

Water getankt bij de WSV Jan Ploegensluis. Alle was reeds afgesloten voor de winter, maar het was geen punt voor ze om er weer water uit te laten komen. Dus onze tank zit weer vol. Het heet hier Jan Ploegenssluis, alleen daarvan is niet veel van terug te vinden, ondanks dat onze ANWB kaart dit nog wel als zodanig aangeeft, alleen de twee sluisdeuren nog maar. Uit 1881, zoals er op eentje staat gemeld.

Het is een hele kleine vereniging, met slechts 25 boten en een giga lange passanten steiger. Dus daar zullen de euro’s ook vandaan moeten komen, denken we zo. De Gemeente heeft bepaald dat ze niet meer dan 25 scheepjes mogen huisvesten (?), wel meer leden. Het ziet er allemaal knus en heel verzorgd uit. Echte water liefhebbers. Toen gisteravond iedereen weer na een dag klussen daar, naar huis ging, werden we gedag gezwaaid alsof we een van hen waren. Zo schattig.
Vandaag wordt het waarschijnlijk het Aarkanaal waar we onze volgende stop richting huis gaan houden. Na het weekend zijn we weer in Leidschendam, dat is zeker. Nog even van de laatste stukjes natuur  in het Groene Hart genieten en dan voor zo’n maand of zeven weer in een huis wonen.

2-3 November Vrouwenakker

2 November

De boodschappen zijn wederom gelukt en de koelkast ligt stampvol. Niet de watertank nog, dat moeten we nog zien op te lossen. Dit stukje Nederland is best wel geliefd zo te zien. We ontmoeten regelmatig scheepjes die ons voorbij varen, misschien op weg naar hun winterstalling, maar het zijn er in ieder geval veel meer dan tot voor kort . Zag je in dagen geen boot, nu toch elke dag wel een stuk of drie vier. En natuurlijk Engelsen!
We liggen hier in Vrouwenakker vlakbij een fort, iets wat Jaap vandaag tijdens zijn conditie-rondje fietsen ontdekte. Met een restaurant er in. Dus een mooie reden om hiermee deze trip morgen af te sluiten.
 

3 November

Dat gaat niet lukken vandaag. Zag ik dat ze online gereserveerd konden worden, ik denk weet je wat, dat doe ik. Hadden we alles ingevuld, en dat eigenlijk alleen omdat we een glas bubbeltjes wijn gratis bij ontvangst wilden hebben, zag ik tijdens het verzenden van dit bericht, dat er een verkeerd tijdstip in de mail stond. Dus…..even bellen. En? Blijkt het helemaal vol te zitten. ’s Morgens om 10 uur al! Het is dus echt iets bijzonders. Maar niet voor ons nog….
Zo dadelijk dan maar iets  heel anders en nuttigs gaan doen, watertanken bij een watersport vereniging hier niet ver vandaan.

1 November Vrouwenakker

November is begonnen en het zoeken naar drinkwater voor onze tank zal steeds een beetje moeilijker worden. 1 Oktober is al zo’n datum waarop allerlei zaken afgesloten worden. Nu een maand later wordt het dus echt puzzelen. Het plan is om in de Tolhuissluizen te gaan tanken, maar of dat kon wilde we wel van te voren horen. Dus bellen. Kijken in de almanak en geen telefoonnummer te vinden. Toen schoot ons te binnen dat er een brugwachter ons vroeg of we daar heen voeren. Dus? Die gaan we bellen. Tenslotte hebben we hem gesproken, en moet dat weer kunnen. Kwam ik uit bij de gemeente van …? terecht en daar kreeg ik een telefoonnummer van de Tolhuissluizen. Oké, en nu vragen of het nog steeds kan.

Zegt die dame: “Water? Hier?”
Nou dat wordt dus een lastig gesprek, denk ik.
“U heeft daar een waterkraan waar water uit komt?”
“Ja, maar of u daar water uit kan tanken?” gaat het gesprek verder.
“Ja die is er om schepen van drinkwater te voorzien.”
“Oh is die daarvoor….”
“We zijn benieuwd”, zeggen we in dit soort gevallen dan tegen mekaar.
Onderweg naar hier, kwamen we nog voorbij een sluis waarbij staat gemeld dat je daar ook water kan halen. Echter de brug er vlakvoor is slechts 2,5 meter hoog, wat wij overigens betwijfelen volgens ons is het meer en moesten we stoppen. Aangelegd, en vragen waar dat tappunt is. De dame in kwestie had duidelijk geen zin om ons van dienst te zijn, en zei en passant ook nog: “U blijft daar toch niet liggen? Die steiger is voor wachtende voor de sluis….” Als of die in grote aantalen er nu in deze tijd nog zijn, maar geen zin, geen zin!
Ze riep nog dat we in Uithoorn water konden halen. Dat punt kennen we ook, maar of dit niet afgesloten is in deze tijd? Doorgevaren en ja hoor, op slot! Trouwens een paar jaar geleden zat er een klein ANWB/VVV kantoortje, en misschien dat zij ons verder konden helpen. Kantoortje? Zat er, maar is weer weg!
Morgen gaan we toch weer terug naar Uithoorn. Het is een leuke plaats om te verblijven en bovendien goed boodschappen te doen. De weekboodschappen dienen zich weer aan.

Met een beetje weemoed nemen we dan afscheid van de Kromme Mijdrecht. En krom is die, de ene bocht na de andere en op hele korte afstanden, dat maakt het zo mooi om te bevaren. Na elke bocht weer een nieuw panorama aan huisjes en weilanden…..

31 Oktober Kromme Mijdrecht

En gefietst hebben we. Rondje Noordse Buurt. Overal van die kleine woongemeenschappen die, naar onze mening, niet van deze tijd zijn. Ze zijn zo totaal anders dan waar wij wonen, in de Randstad. Zo romantisch. Zo’n vrolijkheid uitstralend. De een nog mooier dan de ander en allemaal schitterend onderhouden. Sprookjes om te zien. De zon maakten dit alles nog lieflijker. Wat kan ik nou nog meer opnoemen? Een groot geheel van superlatieven.
En tijdens het fietsen zien we regelmatig buizerds. Voor ons zijn het buizerds, misschien is het een hele andere roofvogel, maar wat geeft het, wij noemen ze gewoon Buizerd. Deze keer is het me gelukt er een leuk plaatje van te schieten. Met de kleine zakcamera altijd bij ons, deed ik een poging en.. ja hoor, prijs!

Aansluitend heeft Jaap nog gevist, waarbij hij “zwaarder” geschut heeft ingezet. Hij heeft de schroef van onze boot laten draaien en daarmee de rivierbodem omgewoeld. En? De ene vis na de andere. Het werkt dus inderdaad. Het aantal Voorns steeg van drie snel naar zes, en eigenlijk nog meer, maar die mochten van ons weer gaan zwemmen. Zo was het wel genoeg. Tenslotte moesten allemaal ook in de rookoven passen. ’s Avonds dus gerookte Voorn, gebakken aardappeltjes met tuinboontjes op het menu.  Wat er met de Voorns gebeurd is, ik weet het niet, maar mij smaakte ze me niet. Er zat een vreemde smaak aan. Moet je ze eerst laten besterven? We weten het niet. Jammer, want al die extra vis acties waren nu een beetje voor niks geweest.

30 Oktober Kromme Mijdrecht

Die snoekbaars van gisteren  (29 Okt.) heeft zich niet gemeld. Misschien vandaag?
Ook niet!
We hebben wel iemand anders op bezoek gehad. Jan, die een rondje polder deed en ons plots ontdekte. Een fietsrondje van 50 kilometer, waar wij alleen maar van kunnen dromen. Wij doen het met 10 tot 15 kilometer. En die waren we wel van plan om te gaan fietsen, langs de Kromme Mijdrecht, op zoek naar een volgende vissteiger, maar het was ons te guur en ongezellig met dat sombere weer. Bovendien moest ik konijn braden, dus veel tijd bleef er ’s middag niet over voor deze“conditie” training…. Dat laatste is het hoofdzakelijk voor mij natuurlijk.
Nu hebben we slechts die drie Voorns en dat vindt Jaap niet genoeg. Dus werd alles “uit de kast gehaald” om er nog eentje te vangen en dus niet meer van de kleine visjes om een snoekbaars te kunnen verleiden. Jaap dacht om beter te kunnen slagen, daar nu iets op gevonden te hebben. De rivierbodem omwoelen met een dreg! Lang touw eraan en dan een eindje weggooien en dan langzaam naar je toe trekken. Oké, daar ging die dreg, ja maar wel geheel zelfstandig! Jaap had nog net het ene eind van het touw beet, echter aan de andere kant koos de dreg er voor om op de bodem te blijven liggen! Wat nu? Magneet? En je gelooft het of niet maar bij de tiende keer “vissen”, kwam de dreg hangend aan die magneet, mee naar boven. Ongelooflijk. Heeft het geholpen om die Voorn te vangen? Nee, nog steeds niet!
En het konijn smaakte verrukkelijk. Even dachten we nog wat over te houden voor in de vriezer, maar dat heeft het niet gehaald. Alles schoon op! Dat wordt extra fietsen (!) morgen!

29 Oktober Kromme Mijdrecht

Het leuke haventje in Ouderkerk aan de Amstel was nog, op een rubberbootje na, helemaal leeg. Niet zo verwonderlijk als je weet dat het vaarseizoen voor de meesten al lang gestopt is. Echter dat betekent niet dat er altijd overal daardoor meer vrije aanlegplaatsen zijn. Veel van die mogelijkheden worden vaak ingenomen door overwinteraars. Al staat er aan gegeven dat je slechts een dag of wat daar mag verblijven.
Het dorpje bekijken is zeker de moeite waard, hoewel de mooie stukjes een beetje over het dorp verspreid liggen. En nu met dat herfstzonnetje erbij, worden het prachtplaatjes. Om een beetje bij weg te dromen. Voor ons dan.

Jaap had ooit hier een Surinaams afhaal restaurantje ontdekt, en daarom wilden we hier overnachten. Lekker eten mag toch ook wel een reden zijn om ergens te gaan liggen? De calorieën die vergeten we maar weer voor even… Het smaakte heerlijk, ’t was niet goedkoop.

Aangezien Jaap zijn zinnen had gezet op vissen in de Kromme Mijdrecht zijn we de volgende dag, ’t was Zaterdag, bijtijds vertrokken. De bruggen zouden niet na 1 uur in de middag tijdens het weekend geopend worden. Het ging allemaal heel soepel en de laatste de brug  bereikten we om half twaalf. Ruimschoots op tijd dus. Alleen het openen daarvan, had nog heel wat voeten in de aarde. En dat werd veroorzaakt door een melding op een keersluis een aantal kilometers daarvoor. Er stonden allerlei telefoonnummers over een Hoefbrug, waarvan we tot op dat moment niet wisten, dat die brug zo heette.

Zo’n melding betekent meestal ook dat er problemen mee zijn. Maar voor ons was het de basculebrug, zoals in ANWB almanak vermeld stond, problemen? Aangekomen daar, stonden er op de brug zelfs drie namen met allerlei openingstijden en heel klein onderaan diverse telefoonnummers, plus een melding  dat je die pas mocht bellen, als de wachttijd langer dan 15 minuten was geworden. Het zou hier gaan om de Hoefbrug, Spoorbrug en Oude Spoorbrug. Wij zoeken op onze kaart naar deze namen, maar niks te vinden. Dat bleken allemaal de namen te zijn voor een en dezelfde brug. De brug waar wij dus VOOR lagen! Intussen hadden we ook een drukknop voor aanvraag van de brugbediening ontdekt en dus daarvoor gebruikt. Intussen was het kwartiertje al bijna om en begonnen we een beetje te twijfelen of het allemaal wel zou lukken en belden we dus de telefoonnummers van het bord. De eerste deed niks. Ja een nieuw telefoonnummer opnoemen. Dat ging zo snel dat we kozen voor de volgende oplossing. Het calamiteiten nummer gebeld. Daar kreeg ik een meneer aan de telefoon, die zei dat we op de drukknop moesten drukken en dan kwam er zeker (!?) iemand om ons van dienst te kunnen zijn. Kon wel een klein half uurtje duren. Wij aan de koffie, zou nog een poosje duren en koffie is een mooi iets om de tijd hiermee te vullen. Net toen de poeder in de pot zat, zie ik in een ooghoek iemand tegen de reling van de brug leunen met een brede glimlach op zijn gezicht. Zo te zien om onze aandacht te krijgen. Kon natuurlijk net zo goed  een geïnteresseerde zijn, die zegt hoe mooi hij onze boot vindt. Maar het was een brugwachter. Of we er door wilden. Ja, nou! Oké, dan ga ik jullie helpen. Vroeg ook nog waar we heen wilden, en ik zei niet ver, want we gaan vissen! Dat gaf hem verder vrij af. Net als de brugwachter in de Amstel. Anders was die met ook ons mee gegaan naar een sluis verderop.

De Kromme Mijdrecht

De mooie aanlegsteiger van een jaartje of wat terug lag er nog en was zelfs vernieuwd. Helemaal in de vrije natuur. Rondom weilanden.

’s Middags een “conditie” rondje naar Mijdrecht en ook wat inkopen daar gedaan. Heen ging het heel soepel, terug was het “different koek” . Flink tegenwind, ruim vijf kilometer lang, in open veld. Ik kies dan voor  “hangend” op het achterwiel van Jaap , zodat ik een beetje in de luwte (!?) achter hem mee kan fietsen. Perfect systeem!  

 

Aansluitend heeft Jaap een hengel uitgegooid. En? Ja, waarvoor we hierheen gingen, ruisvoorns vangen, is gelukt. Drie mooie om te roken. Plus een aantal flinke Brasems, die zijn wel terug het water ingegaan.

Morgen gerookte vis, vandaag konijnen bouten gestoofd in de rode wijn. Iets voor het wat kille weer op dit ogenblik.. Nee, slecht hebben we het hier niet aan boord….

En wie weet dient zich ook nog ergens vandaag een snoekbaars(je) aan?

28 Oktober Ouderkerk a/d Amstel (Wat vooraf ging aan...)

Wat was het varen vandaag hier prachtig. De riviertjes Winkel,  Waver en Bullewijk zijn iets unieks, zo mooi.

Ze slingeren tussen de weilanden door  met ontelbare herfstkleuren rondom. Je blijft maar kijken. En al die klapbruggetjes in oude dorpjes maakten dit tafereel helemaal compleet.

Nog met de hand bediend....

Alle brug/sluiswachters waren opgetrommeld door onze telefoontjes gisteren blijkbaar. Binnen een paar minuten tot maximaal een half uurtje werden de bruggen (voor ons alleen) toch geopend. Ze vragen wel allemaal geld, dus daarom misschien….?

Deze is wel heel erg smal...

 

27-28 Oktober Vinkeveense Plassen

 (Eiland 1)
Gisteren ontving ik een aanvulling op een eerdere tekst via een vriendin, een echte Friezin,(zij kan het dus weten) die ik de anderen niet wil onthouden. Het gaat een over een verhaal over de Makelaars en Uilenborden op de huisjes in Noord Holland (West Friesland en Friesland zelf) . Dit is wat ze schreef:

De zwanen staan voor de eigenaren van de boerderij, als één van het echtpaar sterft wordt er een zwaan afgehaald en
als de andere partner ook sterft gaat ook de andere zwaan eraf, en houd je dus alleen het middenstuk over.
Blijft één of meer van de kinderen op de boerderij dan zullen er geen nieuwe zwanen op komen
Pas bij de nieuwe eigenaren of wanneer de nieuwe bewoner of zoon trouwt.

 

28 Oktober Vinkeveense Plassen (Eiland1)

Gisteren iedereen aan de “lijn” gehad. Het gaf nog al wat problemen om de juiste mensen te spreken, ook hier functioneerden een aantal telefoonnummers die we uit de ANWB Almanak en het Plassenkaartje niet. Wat een mazzel dat we een PC aan boord hebben, die bood ook hier weer uitkomst. Via de site over de “Ronde Venen” kregen we contact met de brugwachters. En ze hebben toegezegd ons te zullen helpen voor vandaag.  Over hoe of wat heb ik niet helemaal begrepen. Want een vast tijdstip hoefden we niet bespreken.

Verder wordt het ook een beetje spannend op de momenten dat we door/onder de bruggen doorgaan. Allemaal 4 meter breed of ietsje meer. Dus de middelste stootwillen moeten we binnen halen. Een brug of vijf in de Winkel om uiteindelijk in de Bullewijk te kunnen komen. Deze laatste eindigt in de Amstel, ons doel voor vandaag.

 

 

26 Oktober Vinkeveense Plassen

De sluismeester van de Demmeriksesluis heeft ons een recentere kaart van deze plassen gegeven. De onze was van 1998. Deze van twee jaar terug, dus met informatie die we waarschijnlijk goed zouden kunnen gebruiken. Zoals bijvoorbeeld waar je boodschappen zou kunnen doen. Een nieuw item wat vaker staat vermeld langs de oevers. Handig. Zo ook hier, een steiger niet ver van de AH en Jumbo. Wij op zoek erheen. Gevonden! Maar hoe kom je er? Manoeuvrerend in een heel smal slootje kwamen we uit bij een woning en niet de juiste plek. Stiekem vonden we het wel een uitdaging om hem daar tussen te prutsen, en dan te zien hoe die mensen zouden reageren als hun raam achter ineens donker werd omdat er een grote boot voor zou liggen. Niet gedaan dus. Wie weet wat je op je hals haalt, misschien kom je er wel vast te zitten….. Want het was er overal ondiep, ook op de plek waar de officiële steiger was. We voeren er achteruit in en toen onze schroef als grondwerker begon te functioneren met de bijbehorende onheilspellende geluiden, zijn we meteen teruggegaan. Waar nu heen? Een haven, een eindje terug. Lukte, aangelegd fietsen opgetuigd en weg. Aangezien het hier een veengebied is, verzakt alles wat niet geheid is. Ook de weg langs de haven en dan Vinkeveen in.  Deze wordt geheel vernieuwd en op palen gezet. Spectaculair om te zien. Links en rechts een grote stalen balk en dan een betonnen plaat afgedekt met asfalt. De palen zie je het eerste stuk, bleek zes meter te zijn, zoef zo het veen in te gaan, om daarna pas verder de grond ingeheid te worden. De woningen die langs de weg staan, zijn in tussen een stuk hoger komen te liggen. En alles ervoor, tuinen, bruggetjes over de sloten, liggen op waterniveau intussen en soms lager. Het hoogte verschil van de oude weg ten opzichte van de ingang van hun huis, bedraagt ruim een meter denken we. Iets wat je vaker in veengebieden ziet gebeuren. Om toch naar het dorp te kunnen lopen, fietsen en autorijden was door die wegvernieuwing onmogelijk, had men van drijvend steiger materiaal in de sloten ernaast, een looppad gecreëerd. Toen wij dus met zwaar beladen fietsen terugkwamen was het best lastig je staande te houden. Alles is goed gegaan, en wij hebben weer een volle koelkast.
Op naar een aanlegplek die er wat florissanter uitziet dan de haven waar we gestopt waren. Ook weer een deceptie. Op onze nieuwe(re) plassenkaart, stond een plaats om te kunnen overnachten aangetekend, die zoals nu blijkt waarschijnlijk een stuk grond is, wat verkocht werd. Overal verboden toegang, en: “Dit is Privé!” op de borden. Verder naar een volgende. En het was al laat aan het worden, dus moest dit de plek worden. Gevonden, het is hier een echt doolhof aan slootjes, en? Wat nu weer? Overal borden met “Gevaarlijk, onzichtbare gaten, de walkant niet betreden!”

De oever was gelukkig voorzien van een stevige balk constructie, waarover zo te zien wel veilig over gelopen kon worden, dus de lijntjes maar wel vast gemaakt. Je moet wel, want tijdens het naseizoen kom je maar moeilijk van die plas naar andere kanalen. Dus alternatieven zijn er weinig tot geen. Overal 1 dag van te voren bellen. En ook alleen tussen 17.00 en 18.00 uur!
De Proosdijsluis, waar we morgenochtend door gaan, hebben we alvast gereserveerd en de bruggen daarna, hierover moeten we nog overleg plegen met de diverse instanties. We weten niet hoeveel tijd we nodig hebben van de ene brug naar de andere. En ze moeten allemaal speciaal aangevraagd worden. Hopelijk werken de ambtenaren een beetje mee….

Wat ons, in ieder geval mij zo boeit zijn de luchten in deze tijd, vooral  ’s ochtends. Zoals deze weer bijvoorbeeld.

 

 

25 Oktober Vinkeveenseplassen

Morgenrood, regen in de sloot.....de hele dag!

 

 

Stipt op tijd kwam de sluismeester de sluis bedienen. En een klein uurtje later lagen we aan een van de vele eilandjes, lekker beschut tegen de wind.

Het weer werd steeds somberder en uiteindelijk ging het echt regenen en dat bleef het verder de hele dag doen. Jaap heeft nog even geprobeerd een visje te verschalken, om te kunnen snoekbaarzen, maar bij het zien van dit ongelooflijk heldere water, had hij daar weinig vertrouwen in. En dat kwam ook zo uit, hij ving helemaal niks!
Dan maar puzzelen en toen dat ook slaapverwekkend werd, net als het weer, gingen wij ook maar de siësta! We hebben nog wel even de slaap er een beetje uitgelopen in die nattigheid. Gekeken of de bruggetjes naar de vaste wal er nog lagen. Dat was inderdaad het geval. Zelfs hebben we nog een wateraansluiting kunnen ontdekken, maar of je daar met onze slang(en) bij kan komen?
’s Avonds iets toepasselijks gegeten, boerenkool met worst!
Morgen weer een klein stukje verder, richting een boodschappensteiger. Zo heet dat, om aan te kunnen leggen en inkopen te kunnen doen. Meestal is de tijdsduur van verblijf enigszins beperkt tot anderhalfuur, maar of we ons daar aan gaan houden?
Eerst zo’n ding maar eens zien te bereiken in die weer war van slootjes en onverwachte ondieptes. Gelukkig dat we digitale waterkaarten hebben, je zou niet weten waar je heen moet in zo’n doolhof van eilandjes.

24 Oktober Demmerikse sluis

Aangezien we de Nieuwe Wetering dus niet van af de Vecht op konden, moesten we een heel stuk Vecht terug naar het noorden en vanaf Nigtevecht het Amsterdam-Rijnkanaal afvaren in zuidelijke richting. Iets wat we niet aantrekkelijk vonden. Echter we hebben ons zorgen gemaakt om niks. Het was rustig en de golven waar je altijd een beetje ontzag voor hebt op dit soort kanalen – met rechte wanden – vielen reuze mee. Ook het aantal vrachtschepen was maar klein. Weer bij Nieuwersluis aangekomen, op een afstand van nog geen kilometer vanwaar we niet door konden varen (3,4 meter breedte) rechtsaf de Nieuwe Wetering als nog op.  Daarna tussen de weilanden door via de Angstel en Geuzensloot tot hier bij de Demmeriksluis!

 

 

Stop! Geen bediening aanwezig, daarvoor moet je de dag ervoor, tussen 1700 en 1800 alleen op werkdagen, bellen! Dus wordt het overnachten hier.

Intussen is de wind flink aangewakkerd en liggen we nu in open veld heen en weer te wiegen. Met een schitterend uitzicht op de sluis en rechts van ons de Vinkeveenseplassen.

Bericht van de Sluismeester: “Morgenochtend negen uur schutten!”

23 Oktober Loenen aan de Vecht

Of het vandaag al het Amsterdam-Rijnkanaal wordt? Zo te horen wel. De generator heeft kuren, en dan wil Jaap eigenlijk er aan sleutelen. Echter het is niet al te ernstig, dus blijven de motorluiken dicht! Voor vandaag dan…
Gisteren hebben we inderdaad dat voorgenomen fietstochtje gemaakt. Via Nieuwersluis naar Breukelen heen en terug. Heen langs de ene kant van de Vecht en terug aan de andere kant. Het is en blijft prachtig en wat een rijkdom uit de 17^e en 18^e eeuw. Dat las ik ergens, Amsterdammers die hier hun “Buiten” lieten bouwen. De ene villa nog groter dan de ander, bijna kleine kasteeltjes.
Ik weet het niet zeker maar ik denk dat we het fietspad waar we over reden, een weg is die heel veel later dwars over hun landgoed getrokken is. Van punt A naar B en dan recht uit! Zag je links een ingang met een groot hek, dan zag je vaak zo’n zelfde hek rechts richting de Vecht. Links de villa en rechts soms heel zielig het eenzame theehuisje wat daarbij hoorde?

In Nieuwersluis hebben we de toegang vanaf de Vecht naar de Nieuwe Wetering bezocht. Is die nou echt zo smal, nou inderdaad. Er staat op de kaart 3,4 meter en dat is het zeker zo te zien. Jaap had eerst nog een kleine hoop het met handkracht op te lossen, op de ouderwetse manier de boot er tussen door te trekken (?!), maar dat was toch te griezelig, stel dat je tijdens die actie ergens vast  komt te zitten en dan achteruit weer terug moet…..

Nieuwe Wetering

De Kerkvaart, een watertje waar we in de jaren 80 doorheen gevaren zijn hebben we ook bezocht. In Breukelen. Wat een slootje! Prachtig maar niet breder dan 2,8 meter. Iets wat ons bootje bijna ook was. We sliepen er dwars in, dus nog wat er bij rekenen en we hielden een paar decimeter ruimte over om schadevrij te kunnen varen daar. Ik weet me nog te herinneren dat de brugwachter met ons meefietste en wij tijdens die rit gewoon door babbelden.

Kerkvaart

Zo vlakbij was hij. De Kerkvaart heb ik nu nogmaals gefotografeerd en want wat is dit een romantisch watertje nog steeds. Het enige wat wel spannend was toen daarna, was dat we met ons zes meter sloepje het Amsterdam-Rijnkanaal over moesten. Zo’n mini dropje tussen al die grote jongens. En dat, toen we aan de overkant waren, die spanning nog niet voorbij was. Liggen we daar voor een spoorbrug die voor ons openmoet en is er in geen velden of wegen een brugwachter te vinden. En wij maar bij elk passerend schip mee om hoog en omlaag schoven door het water dat met grote kracht die vaart in en uitstroomde. Wat waren we blij dat dit alles uit eindelijk schade vrij verliep.

 

22 Oktober Loenen aan de Vecht

Prachtig plaatsje. Ook de aanlegplek. Met water deze keer.

Op het moment dat we de toegang naar de Nieuwe Wetering voorbij voeren, zeiden we tegen elkaar: “Daar gaan wij morgen heen.”
En toen? Wat is dat smal!

Aangekomen hier, hebben we meteen de waterkaart op tafel gelegd. Hoe breed, of beter gezegd hoe smal is dat water daar. Wat mag er maximaal door. Maximaal 3,4 meter! En dat zijn wij precies! Wel zonder de stootwillen! Dus strak er tussendoor? Nou dat doen we dus maar niet! En hebben we wederom onze route aan moeten passen, is het niet vanwege een stremming, een gesloten brug, dan is het wel een breedte van een kanaaltje wat ons tegenhoudt. Voortaan dus ook maar de maximale maten van de diverse waterwegen bekijken en indien nodig noteren. Dus wordt als we toch de rest van de route willen doen, het Amsterdam-Rijnkanaal.  Wij vinden dat prima, golven vinden wij niet erg, maar Blacky wel. Zal wat worden met hem. En hij was al zo ziek een paar dagen geleden….

21 Oktober Breukelen (ill.incl.)

Boodschappen bij Dirk van de Broek gedaan. Het is geen AH, ook geen Jumbo maar verder, op mijn Duitse brood na, hadden ze er alles. En aangezien we een abonnement hebben op grasmaaimachines, kwam er eentje vlak voor wij vertrokken met onze fietsen voorbij. Dus Hondenpoep? Weg!

Het weer is werkelijk schitterend. En nu met die zon op al die mooie herfstkleuren kan onze ervaring met deze Vecht niet stuk. Gisteren realiseerden wij ons, dat we hier in de jaren tachtig ook al met ons, toen een klein, bootje hier gevaren hebben. Zo’n mini slootje als de Kerkvaart doorvoeren. Nu veel te smal voor onze huidige boot, maar verder is er uit die tijd niet veel bij ons meer blijven hangen. Vanuit Maarsen zijn we naar Breukelen gevaren. Om de resterende boodschappen bij AH te doen. Gelukt overigens. Tijdens onze fietstocht daarheen kwamen we langs de markt. En natuurlijk even een stop gemaakt. Al was het maar om onze geitenkaas voorraad aan te vullen. Oude, jonge en blauwgeaderde, het was er allemaal!  Heerlijk.
Bij terugkomst, net op het moment dat we onze boodschapjes aan het opruimen waren, stopt er hier aan de kade een auto, en……stappen Leen en Ina uit! Wat een surprise. Ze zijn aan het oppassen in Loenen, op hun kleinkinderen. Vandaag (22-10) gaan we kijken of we gezamenlijk een koffierondje kunnen doen. Komen ze twee minuutjes eerder langs, dan waren we er (nog) niet. Toeval?

19 Oktober (vervolg) Loosdrechtse Plassen (ill. incl)

Het lijkt wel of we steeds meer geroutineerd worden in het wassen. Jaren geleden trokken we er een hele dag vooruit. Lunch meegenomen om de tijd te kunnen overbruggen.  Nu, kwamen we begin van de middag aan bij het Recreatiecentrum Mijnders, even geïnformeerd hoe dat moest en waar die wasserette was, en om kwart voor zes lag alles gevouwen en opgeborgen in de diverse laden en kasten. En dat van 5 vijf wassen!
Eergisteren de Oude Vecht, vandaag de Vecht zelf. In een woord een fantastische rivier. Prachtige plaatjes zijn er van te maken, het een nog mooier dan het ander. Als je er voor zou gaan zitten schiet je zo 8 giga vol op je kamera.

Ongelooflijk. De mooiste klapbruggetjes in een ambiance waar de tijd heeft stil gestaan. Geflankeerd door enorme treurwilgen. En gelukkig regelmatig een zonnetje erbij. Je weet soms niet waar je kijken moet. Je vergeet gewoon te fotograferen.

20 Oktober Maarssen

Vandaag de tocht over de Vecht voortgezet.
De ene villa nog groter dan de ander, en dan die prachtige theehuisjes aan de waterkant.

Tenminste ik denk dat dit zulke huisjes zijn.
We zijn een beetje van onze Stellingroute afgeweken, maar dit is wel slagroom op de taart van een vaartrip. Dit stuk doen we, niet daarom, maar wel twee keer. Omdat we terug naar onze route gaan van af Nieuwersluis. Morgen. Eerst nog even boodschappen doen, voor een week, en dan gaan weer verder schooieren….
Nog even een klein dipje van deze week melden. Gisteren was Blacky ziek, behoorlijk ziek zo te merken. ’s Morgens dacht ik zo kijkend naar hem toen hij het achterdek naar water aan het afsnuffelen was, als die maar niks raars zo naar binnen veegt. Allerlei plaatsen, bovenkant lamp, deksel van de viskoffer, de zijwand van de grote bak voor de touwen, en dan in eens gooit hij al zijn eten eruit. Dus toch iets wat niet goed was mee gedronken? In ieder geval was hij heel zielig. In de loop van de middag kwam hij toch weer stukje bij beetje bij de les, had weer interesse in zijn omgeving, en ’s avonds leek hij weer het ventje geworden te zijn. Vanmorgen vrat die weer als een wolf, gelukkig maar anders krijgt hij zijn medicijnen niet binnen. En nu heeft hij nog steeds praatjes voor tien, maar het achterdek mag hij van ons voorlopig niet op. Vooral te koud, en dan zeker dat water wat hij oplikt.
We liggen nu in Maarssen aan een graskantje, en wij maar denken dat we enigen zijn die nog zo laat in het jaar varen. Om acht uur, in 't donker dus, liggen we er met z’n vieren.
Een nadeel van zo’n grasperk….. men laat zijn hond er ook op uit. Gevolg? Ja hoor Jaap stond inderdaad midden in zo’n…… getverderrie. Dat wordt oppassen morgenochtend als we de fietsen afladen en opstap gaan. Zowel bij vertrek als bij terugkomst.

19 Oktober Overmeer

En dan ineens, gisteren, tijdens een giga storm met regenvlagen, geklop op de deur. Staat een meneer zwaar ingepakt, handschoenen aan, blijkt het geld om hier te mogen liggen op te komen halen. Dat niet alleen, hij heeft ook eieren en kaas in de aanbieding. Niet nodig en toch gekocht. Zo’n compleet rond kaasje, met “jas”, waarvan de man zei, als u echt oude kaas wil, moet u hem gewoon een tijdje bewaren…..Wat betreft de eieren, ben ik na een vervelende ervaring van een rot ei, wat huiverig om ze zomaar onderweg te kopen. Snel op eten, zegt Jaap dat is de beste oplossing. Dus  wij ’s middag aan de omeletten.
Vanmorgen gewekt door gegak van ganzen die hier vlakbij, op elke paal een, overnachten. Waar doe je dat? Alleen op het water en aangezien het al eind oktober is, doen ze dit op een schappelijke tijd. Half acht!
Hierna volgt altijd een procedure, die zich elke dag herhaald. Jaap gaat (alleen als het koud is) de kachel aansteken, de generator starten en Blacky te eten geven. Ik schud ons bed op, alles open leggen om te kunnen luchten, gordijnen openen en Blacky’s bak verschonen. En het grind wat hij naar buiten de bak heeft gelopen met onze kleinste stofzuiger wegwerken. Dan water opzetten voor thee, en boterhammen roosteren, tafel dekken en ontbijten. Koffie drinken. Elke dag weer.
Daarna hangt er vanaf wat we gaan doen die dag. Meteen aan de slag, dat betekent aansluitend douchen of door lummelen en lekker niets doen tot we de moed op kunnen vatten om iets “nuttigs” te gaan doen. Voor vandaag weten we het wel. Op naar een haven met een wasmachine en droger. Graag een paar machines, want we hebben natuurlijk wederom onwijs veel was. Ons plan is om naar Mijnders Recreatiecentrum te gaan. Ze zouden daar een Wasserette hebben, dus….? Soppen! Nu! Anders vervliegt de tijd.

18 Oktober Overmeer (ill.incl)

Varen we gisteren de bocht om de Oude Vecht op, horen we ineens iemand ‘Jaap’ roepen over de Marifoon. Zoiets gebeurt wel vaker, en dan is het een start van de ene beroepschipper naar de ander. Toen volgde er: “Lenie Anna”. Tja dan wordt het wel wat serieuzer, wij rond kijken en niemand herkennen, tot we uitleg kregen, per marifoon, wie wat waar en hoe. Erik van de Amer. Het schip en zijn bemanning die we dit jaar hebben leren kennen in België (?). Wij gedraaid en aangelegd tegen een boot van de Provinciale Staten. (Met toestemming) En natuurlijk flink bijgepraat, tenslotte was ons laatste contact, per e-mail, van uit St Jean de Losne geweest. Zij zijn, geheel onverwacht, door gevaren naar de Middellandse Zee en zelfs een stuk op het buiten water geweest. Van de stremming op het canal Vosges, tot 29 augustus, die was hij op tijd voorbij, en hoorden we nu wat er de reden van het oponthoud was. Een kapot gevaren sluis en niet de lage waterstand zoals wij eerst dachten. En ondanks dat ze 1,35 meter steken, hebben ze nergens last gehad. Overal genoeg water. En die Rhône? Die was een peace of cake door dat lage water. Zowel heen als terug. Dat is vaak wel anders……

Na de koffie stop met de Amer zijn we door gevaren naar vlakbij het dorpje Overmeer. Een mooi plek met een mogelijkheid om de fiets te pakken en een toertje te maken. Het was tenslotte een van de laatste mooie dagen voorlopig. Vlakbij is een kaasboerderij en Jaap wilde wel eens eindelijk een echt oud stuk kaas kunnen kopen. Aangekomen bij de boerderij, was er niemand te zien en ook geen openingsuren, trouwens in het woonhuis zagen we ook helemaal geen enkele beweging. Door gefietst naar Overmeer, ook weer zo’n plaatje van een oud dorpje.

Aansluitend heeft Jaap nog een hengeltje uitgelegd in de hoop een snoekbaarsje te verschalken. Maar verder dan twee onwijs grote Brasems leverde het hem niets op.
Er komt nog een tijd, dat wie dingen wel gaan eten, was Jaap zijn reactie.
Intussen, het bijna 10 uur in de ochtend, is de verwachte ommekeer in het weer gekomen. Storm en regen, ons hele achterdek ligt vol met afgebroken takjes en blaadjes. Een grote bende. Dat wordt een klus om de afvoerpijpjes bladvrij te maken, anders kan het water niet weg.  En stap je dan het achterdek op, stap je in een zwembad(je).

16-17 Oktober Spiegelplas

Een klein uurtje verder en we liggen in de al zo veel besproken Spiegelplas. Een grintgat van behoorlijke omvang met een ongelooflijk helder water. Verder bijna niemand die hier vaart, alleen wij, en dus een plekje om uit te zoeken was niet zo moeilijk. Eerst hebben we wat inhammetjes bezocht, zelfs een keertje vast gelopen, en weer los gekomen door een stukje achter uit te varen. Het is er prachtig, zo puur natuur.

Of er te vissen valt…… het water is bijna TE helder. Wat mij brengt op nog een vangst van eergisteren. Op een gegeven moment ging de pieper van een van de hengels af en een enorme paling, pols dik en zeker een meter lang aan die hengel. Aangezien Jaap zijn hengels op het bovendek heeft staan, moet ik via de deuropening het spul helpen er uit te halen. Schepnet klaar leggen, verlichting etc. Gelukt, de paling in het schepnet maar nu overhevelen naar het leefnet en? Een flinke kronkel en langs het leefnet de vrije wereld weer in. “Ach”, zegt Jaap, “je mag ze niet vangen en bovendien die dikke smaken niet lekker….”

17 Oktober Spiegelplas

Inderdaad niets gevangen, zoals Jaap al had verwacht. Dus gaan we de Spiegelplas weer verlaten. Moet een beetje opschieten nu, want  vanaf 10 tot 11 wordt er geschut in de Zanderijsluis, of anders pas aan het eind van de dag weer. Intussen is het behoorlijk mistig aan het worden buiten. Kan dus nog spannend worden.

Ons plan is om vandaag ergens langs de Vecht aan te meren.

 

 

14-15 Oktober Uitermeer (Vecht) (incl.alle ill.)

De zon is de hele dag gebleven. Het was alleen net niet lang warm genoeg om tijdens de vaartocht ook nog op het achterdek te blijven zitten. Bovendien waren er nog wat lage bruggen en wordt het steeds goed oppassen dat je je hoofd tijdig omlaag brengt.

De vaart meandert door een vriendelijk uitziend landschap. Met hier en daar wat kleine dorpjes, molens en weide met deze keer heel veel koeien. Het Holland waar we allemaal zo van houden. De huisjes die we zien zijn vaak een mengeling van steen en hout. Tot nu toe nog niet echt een speciale bouwstijl kunnen ontdekken.

In het verleden zijn de brug en sluisgelden voor een heel groot gedeelte met het verhogen van de diesel prijs (van rode naar witte diesel) komen te vervallen. Maar soms kom je toch nog een financiële verplichting tegen. Meestal gaan de betalingen gewoon van hand naar hand, maar in Weesp nog op de ouderwetse, nostalgische, romantische manier, het klompje aan een hengel.
Nu liggen we aan een steiger, zonder oeververbinding, maar wel in een heel mooi en rustig gebied. En aan de overkant…………. een fort! Fort van Uitermeer. Toeval, want we hadden er niet speciaal op gezocht.

 

 

Bezoeken is verder wat moeilijk, door het ontbreken van een mogelijkheid om aan de kant te kunnen stappen hier.

Gisteravond heeft Jaap eindelijk een hengeltje kunnen uitgooien hier. En? Ja, een snoekbaars(je)! Met nog heel veel ander klein spul.

 

Vandaag zijn we richting Nigtevecht gevaren op zoek naar een ander leuk plekje. Echter dit is intussen door de jaren heen ingevuld, deels dan, door woningbouw in ieder geval wat wij ons ervan konden herinneren, vonden we niet meer vrij om aan te leggen. Terug de Vecht af, maar is dat erg? Nee, het is van de mooiste rivieren van Nederland. En dan met die prachtige zon erbij.

15 Oktober Uitermeer
(niet ver van Zanderijsluis)
Pal voor een Thais restaurant. Dus …. Inderdaad gisteravond Thais gegeten. Voortreffelijk. We kunnen het niet laten, als we van uit het restaurant onze boot kunnen zien liggen, zijn wij er klant!
Vandaag blijven we hier. Het weer blijft maar mooi en dat is dus een reden om vandaag op de fiets te stappen en de omgeving te gaan verkennen. Misschien dat we het fort, hier op de kaart te zien recht tegenover ons, gaan bekijken. Fort Hinderdam. Zijn benieuwd of het eentje uit de stellingroute is.
Het blijkt inderdaad eentje van de Stellingroute te zijn, maar vanaf de weg is er niets van te zien. Was ook de bedoeling vroeger, maar dat geldt toch nu niet meer, jammer. De fietstocht er heen was wel fantastisch. ’t Is toch net of je door en in een Nederlands schilderij fietst. De zon doet er natuurlijk heel veel aan, maar al die oude boerderijtjes maken de plaatjes wel compleet. Ik denk wel dat de melkbussen die we onderweg zagen staan, als of ze nog opgehaald moeten worden, een beetje nep zijn.

Morgen gaan we naar de Spiegelplas, althans dat is ons plan. We moeten hier weg, aangezien het een vast ligplaats betreft van een schip  wat een weekje voor onderhoud weg was. Hadden wij even geluk……