Eergisteren de Oude Vecht, vandaag de Vecht zelf. In een woord een fantastische rivier. Prachtige plaatjes zijn er van te maken, het een nog mooier dan het ander. Als je er voor zou gaan zitten schiet je zo 8 giga vol op je kamera.
Ongelooflijk. De mooiste klapbruggetjes in een ambiance waar de tijd heeft stil gestaan. Geflankeerd door enorme treurwilgen. En gelukkig regelmatig een zonnetje erbij. Je weet soms niet waar je kijken moet. Je vergeet gewoon te fotograferen.
20 Oktober Maarssen
Vandaag de tocht over de Vecht voortgezet.De ene villa nog groter dan de ander, en dan die prachtige theehuisjes aan de waterkant.
Tenminste ik denk dat dit zulke huisjes zijn.
We zijn een beetje van onze Stellingroute afgeweken, maar dit is wel slagroom op de taart van een vaartrip. Dit stuk doen we, niet daarom, maar wel twee keer. Omdat we terug naar onze route gaan van af Nieuwersluis. Morgen. Eerst nog even boodschappen doen, voor een week, en dan gaan weer verder schooieren….
Nog even een klein dipje van deze week melden. Gisteren was Blacky ziek, behoorlijk ziek zo te merken. ’s Morgens dacht ik zo kijkend naar hem toen hij het achterdek naar water aan het afsnuffelen was, als die maar niks raars zo naar binnen veegt. Allerlei plaatsen, bovenkant lamp, deksel van de viskoffer, de zijwand van de grote bak voor de touwen, en dan in eens gooit hij al zijn eten eruit. Dus toch iets wat niet goed was mee gedronken? In ieder geval was hij heel zielig. In de loop van de middag kwam hij toch weer stukje bij beetje bij de les, had weer interesse in zijn omgeving, en ’s avonds leek hij weer het ventje geworden te zijn. Vanmorgen vrat die weer als een wolf, gelukkig maar anders krijgt hij zijn medicijnen niet binnen. En nu heeft hij nog steeds praatjes voor tien, maar het achterdek mag hij van ons voorlopig niet op. Vooral te koud, en dan zeker dat water wat hij oplikt.
We liggen nu in Maarssen aan een graskantje, en wij maar denken dat we enigen zijn die nog zo laat in het jaar varen. Om acht uur, in 't donker dus, liggen we er met z’n vieren.
Een nadeel van zo’n grasperk….. men laat zijn hond er ook op uit. Gevolg? Ja hoor Jaap stond inderdaad midden in zo’n…… getverderrie. Dat wordt oppassen morgenochtend als we de fietsen afladen en opstap gaan. Zowel bij vertrek als bij terugkomst.
