Vrouwe Lenie Anna. Zo heet ons motorschip waarmee we, Jaap, Frieda en onze scheepskat Blacky door Europa varen.Onze boot is 11 meter lang en 3,3 meter breed en heeft een waterverplaatsing van 18 ton.Verder ontbreekt het ons niet aan luxe. Aan boord bevindt zich een douche, volledig ingerichte keuken met oven, salon met TV en hifi, eethoek, stuurhut,slaapkamer(tje)en....CV.Onze hoofdmotor een dieselmotor Daf 575, en de boegschroef een 8pk electro-motor.Plus aggregaatje voor eigen electra.


maandag 24 oktober 2011

23 Oktober Loenen aan de Vecht


Of het vandaag al het Amsterdam-Rijnkanaal wordt? Zo te horen wel. De generator heeft kuren, en dan wil Jaap eigenlijk er aan sleutelen. Echter het is niet al te ernstig, dus blijven de motorluiken dicht! Voor vandaag dan…
Gisteren hebben we inderdaad dat voorgenomen fietstochtje gemaakt. Via Nieuwersluis naar Breukelen heen en terug. Heen langs de ene kant van de Vecht en terug aan de andere kant. Het is en blijft prachtig en wat een rijkdom uit de 17e en 18e eeuw. Dat las ik ergens, Amsterdammers die hier hun “Buiten” lieten bouwen. De ene villa nog groter dan de ander, bijna kleine kasteeltjes.
Ik weet het niet zeker maar ik denk dat we het fietspad waar we over reden, een weg is die heel veel later dwars over hun landgoed getrokken is. Van punt A naar B en dan recht uit! Zag je links een ingang met een groot hek, dan zag je vaak zo’n zelfde hek rechts richting de Vecht. Links de villa en rechts soms heel zielig het eenzame theehuisje wat daarbij hoorde?


In Nieuwersluis hebben we de toegang vanaf de Vecht naar de Nieuwe Wetering bezocht. Is die nou echt zo smal, nou inderdaad. Er staat op de kaart 3,4 meter en dat is het zeker zo te zien. Jaap had eerst nog een kleine hoop het met handkracht op te lossen, op de ouderwetse manier de boot er tussen door te trekken (?!), maar dat was toch te griezelig, stel dat je tijdens die actie ergens vast  komt te zitten en dan achteruit weer terug moet…..

Nieuwe Wetering

De Kerkvaart, een watertje waar we in de jaren 80 doorheen gevaren zijn hebben we ook bezocht. In Breukelen. Wat een slootje! Prachtig maar niet breder dan 2,8 meter. Iets wat ons bootje bijna ook was. We sliepen er dwars in, dus nog wat er bij rekenen en we hielden een paar decimeter ruimte over om schadevrij te kunnen varen daar. Ik weet me nog te herinneren dat de brugwachter met ons meefietste en wij tijdens die rit gewoon door babbelden.

Kerkvaart


Zo vlakbij was hij. De Kerkvaart heb ik nu nogmaals gefotografeerd en want wat is dit een romantisch watertje nog steeds. Het enige wat wel spannend was toen daarna, was dat we met ons zes meter sloepje het Amsterdam-Rijnkanaal over moesten. Zo’n mini dropje tussen al die grote jongens. En dat, toen we aan de overkant waren, die spanning nog niet voorbij was. Liggen we daar voor een spoorbrug die voor ons openmoet en is er in geen velden of wegen een brugwachter te vinden. En wij maar bij elk passerend schip mee om hoog en omlaag schoven door het water dat met grote kracht die vaart in en uitstroomde. Wat waren we blij dat dit alles uit eindelijk schade vrij verliep.