31 mei Stenay

Eindelijk, eindelijk regen. Vannacht nog zelfs een heftige onweersbui gehad. Met plensbuien. Alles wat voor de broodnodige frisse (koel) lucht open stond, moest dicht. Dus smoren weer. De koperen bakjes onder aan onze patrijspoorten, die we vorig jaar van Margreet en Johan kregen, hebben hun werk gedaan. Water opvangen wat daar langs de scheepswand naar binnen dreigt te lopen en ons natte voeten zou kunnen gaan geven.
Gisteren hebben we een prachtige tocht gemaakt, met alleen ons als enige boot over een heel dagtraject over het Maaskanaal/rivier welke enorm meanderde door een prachtig landschap. Linker oever alleen maar veeteelt en de rechter veel landbouw. Vreemd eigenlijk. Links was de wal heuvelachtig en rechts helemaal vlak. Is dat de reden?
Verder zagen we ontelbare zomerhuisjes, die de naam huisje niet verdient als je er naar kijkt, het zijn de meest fantasievolle bouwsels om maar lekker te kunnen recreëren aan het water. Maar wat zou dat, als je daarmee lekker de hectiek kan ontvluchten.
De sluizen gaven nu een keertje geen verrassingen, alleen de Maas zelf wel even. We varen een bocht om en zien dat er dwars over het vaarwater een boomstam ligt te dobberen. Maar wat kunnen afstanden een beeld vertekenen, tegen de tijd dat we daar arriveerden, bleek er een zee aan ruimte te zijn om er om heen te kunnen varen.
Bij de capitainerie in Stenay zou Wifi zijn. Ik er heen. "Ja dat is er wel, maar dat kost voor twee dagen 3 euro, en hier heeft u een briefje waarop staat wat u moet doen om Wifi te kunnen ontvangen. Het heet Wifi-stop."
De handleiding was een giller, moet je ik weet niet hoe vaak lezen om te kunnen ontdekken wat ze met deze ontzettende slechte vertaling nou precies bedoelen. Toch maar even de antenne geprobeerd. En? Ontvangst!
Meteen opgezocht wat Wifi-stop nou precies is. Ik denk voor de toekomst zeker een prima zaak. Alleen de plaatsen waar je er gebruik van kan maken, zijn nog niet veel maar wel door heel Frankrijk. Ze zijn in diverse categorieën verdeeld. Campers, boten en capitainerien. Totaal een stuk of tien nu. Voor een heel jaar kost zo'n abonnement 16 euro. (dacht ik) Met onbeperkt (fair use) gebruik. Wat we er echt op tegen hebben is dat we via een creditcard, en dus Internet, moet betalen. Wanneer je met Wifi-stop bezig ben kan dit contact om Wifi-stop te betalen al wel gebruikt worden.
Intussen het is nu 9 uur, breekt de lucht een beetje. Toch weer zon vandaag? Volgens ons eigen weerstation niet.

30 mei Stenay

Aangekomen in Stenay zo rond 14.00 uur. Bloedheet. Ik kon me nog herinneren van de vorige keer, hoe deze haven was, Jaap niet, die is het helemaal kwijt. Heeft intussen een fietsrondje gemaakt en kwam terug met dat het hier lastig boodschappen doen is, Alle wegen gaan hier steil omhoog. Zoiets kan ik me toch ook herinneren, dus dat klopte nog. Of we nu hier boodschappen gaan doen?

Nog iets over deze haven. Slechts 3 drie schepen en verder tientallen campers. Met heel veel grijze koppies…………………

Stenay om 18.00 uur

28 mei - 30 mei Glair/Mouzon

28 mei Glaire , even voor Sedan

Volgens mij heb ik tijdens eerdere reizen nooit gezien dat er zo vroeg al schepen vertrokken. Op weg naar? Het enige wat we in kunnen vullen is, ze gaan naar het zuiden om te overwinteren. Plaats als Roanne heb ik al een paar keer horen vallen. Ooit vertelde men me dat dit een van de bekendste overwinterplaatsen is. Of ze gaan helemaal door naar het Canal du Midi.

Bij de grensplaats Givet, waar we vaarvergunning moesten kopen, vroeg de ambtenaar: Midi? Dus vandaar. Het zal zo’n beetje de tijd zijn waar op men reist nu. Ook zien we diverse overwinteraars terugkomen. Grote Nederlandse platbodems, of wat daar op lijkt, die onderweg zijn naar huis. Vaak omdat er iets gerepareerd moet worden. Of voor groot onderhoud terug naar de werf. Dus kort samengevat, mei is dus de maand om hier in deze streek of heen naar het zuiden of naar het noorden te reizen, en daar de winter respectievelijk de zomer door te brengen.

Nog even iets over Charleville-Mezieres waar we overnacht hebben. Wij lagen aan een ponton, waar ongeveer 10 schepen aan vast kunnen maken. Schepen van onze lengte of ietsje meer. Verderop hebben ze een grote, hele grote haven aangelegd. Ziet er spieksplinter nieuw uit. Ik vind de pont de gezelliger. Maar ja als daar geen plaats is, weet dat er een klein eindje verderop, zeker  afmeerplaatsen zijn. Misschien wel honderd!

De sluis Mezieres, van Charleville-Mezieres, al vaker over geschreven, was de eerste sluis die we moesten ondergaan, na onze stop.

Geestelijk flink onder druk. Is het nog net zo erg als toen? Of is er iets nieuws, iets hanteerbaars, zoals we dachten, gebouwd.

Niet dus. Je gaat scherp naar links een haakse bocht om, even opletten dat je niet richting barrage gaat, de sluis is een heel smal sleufje, je ziet hem bijna over het hoofd, en links jahoor, nog net als toen, daar lag die. Net zo hoog, alleen de kademuren ervoor waren opgeknapt. Dat was nieuwbouw, de rest nog even “versleten”. Was dit omdat we ooit gehoord hebben dat daar het een en ander ingestort was? Was dat die kademuur?

We gingen met een Duits pleziervaartuig de sluis is. Ik met de voorlijn duidelijk om hoog houdend en een smekende blik naar de sluiswachter voor hulp. En…..hij kwam met een lange stok met haak en hees een voor een onze lijnen op. De Duitser achter ons had waarschijnlijk ook onder spanning de sluis ingevaren, want die brulden dat we verder naar voren moesten. Plaats genoeg en bovendien was de sluismeester aan het proberen een eerste lijn omhoog te krijgen. Dan ga je geen vaarmanoeuvres uitvoeren. Wij begrijpen dit gedrag best. Hoe waren wij ooit…..? Ook zo!

En hoe ging het? Perfect! Het water stort nog net zo hard de sluis in als toen, maar we weten intussen met de motor erbij dit prima te weerstaan. Je voelt het als een soort giga overwinning op het moment dat je de sluis uitvaart. 

Overnacht hebben we hier in Glair, een piepklein dorpje vlak voor Sedan. Aan een splinternieuwe aanlegsteiger. Twee stuks, aan beide kan slechts een boot. Jaap merkte nog op, dat het geld voor een complete tweede steiger niet toereikend genoeg was. Slechts twee, in plaats van vier, zoals waar wij aan liggen, bolders om je lijnen vast te maken. Ook de leuningen naar de steiger, hier ook weer vier en bij die andere ontbreken er twee.

Daar met een beetje geknutsel zijn de lijnen van een grote platbodem, Engelsen, vastgeknoopt aan een van de leuningen en een bolder. Het ziet er niet uit, maar de stroming valt hier mee en waaien doet het ook niet. Dus veilig genoeg zo.

Vanmorgen lagen ze er nog……

Vannacht nog wel een wat autogeronk gehoord. Vissers die zagen dat hun visstek bezet was?

Geen wifi.

Mouzon

Redelijk vroeg vertrokken. Hadden we, hebben het al eerder gezegd, niet moeten doen. Als wij in plaats van rond half twaalf, om ongeveer negen vertrekken, gaat er altijd met de sluizen iets niet goed. Nu ook weer. Sluist Remilly-Aillicourt bij kilometerpaal 113 (!) aangekomen en na een klein half uurtje dobberen en de Marifoon en de telefoon gebruikt te hebben, met beide geen resultaat, zijn we terug richting de haven van Sedan gevaren. Aangelegd en luid schurend bij het in en uit stap van de boot, lagen we met een van onze scheggen lekker de lak  ervan te verwijderen….We hadden al de smoor in door de sluis en dit geluid maakte ons ook niet vrolijker. Jaap deed nog eens een poging een telefoonnummer wie we eventueel zouden kunnen bellen om enige actie te gaan laten ondernemen en die de sluis aan de gang zou krijgen. En zowaar hij vond wat. Gebeld en …..we kregen een serieuze reactie. Over een paar minuten zou er iemand heen gaan om het probleem op te lossen. Wij de lijnen losgemaakt in Sedan en weg van dat schurende gedoe, en op naar Remilly-Aillicourt voor een herkansing. Aangekomen werkte alles perfect. En de 3,6 meter verval deden we bijna fluitend van opluchting. Alles bij elkaar had het ons meer dan een uur gekost. Niet dat we haast hebben, maar als het laat op de dag is, tref je soms weinig vrije aanlegplaatsen.

Sluis Mouzon werd bijna een herhaling van de vorige. Even leek hij te beginnen met sassen en toen stopte alles. Ik denk weet je wat, ik bel dat zelfde telefoonnummer van vanmorgen. Zowaar, dat hielp. Er zou iemand binnen 10 minuten ons komen helpen. Dit was nog waar ook. En verder konden we weer.

Nu liggen we in Mouzon. Een nette haven en er lag slechts 1 boot in,. Verder niemand, wij nu als tweede. Verder lijkt dit een rustig oud dorpje en een leuk klein restaurantje heeft Jaap er niet kunnen ontdekken. Wel een “Turk” met kebab, ook lekker!!!!

Geen Wifi.

30 mei – Mouzon

Gisteravond een kleine wandeling gemaakt. Het dorpje Mouzon is oud. Nog een klein stukje stadspoort met een uitkijktorentje bezocht.

’s Avonds weer na lange tijd op ons achterdek kunnen zitten zonder een koude wind te trotseren. Het was er heerlijk onder onze Bimini (Zonnekap). Met Kebab van de plaatselijke Turk. En Jaap zegt, nadat hij iets lekkers gehaald heeft: Zo kan je weer een streepje  op mijn “taken” lijstje zetten, want ik heb gekookt…” Ons menu bestaat de laatste tijd vaak uit salades, dus zoiets ‘slechts’ mag dan best even tussendoor!

Bij de Turk zag Jaap zo te horen de specialiteit van deze streek. Voor ons maar een raar iets. Een heel dik stokbrood wordt middendoor gesneden, dan een laag patat frites met heel veel saus en dan de andere helft van het stokbrood erop. Smullen maar, ja zij!

Het wordt heet vandaag, met onweer in de avond. We zijn benieuwd. We hopen dan in Stenay te zijn. Misschien ook weer eens Wifi.

Stenay

Dat is ons doel voor vandaag. Ik zeg dat zo want sluizen gooien vaak ons reisplan behoorlijk door de war. Niet dat we dat erg vinden, maar er zijn hier nog weinig aanlegmogelijkheden om zo maar in de natuur te gaan liggen. Het water staat zeker 50 cm lager dan normaal en de kanten zijn dan zeer ondiep. Zoals we gisteren zelfs in de haven van Sedan merkten. En bij een sluis, voor of na, is er ook niet bij. Geen kades. Het lijkt nu een beetje van haven naar haven te worden. Gelukkig vallen de prijzen mee. Hier in Mouzon, inclusief water en electra, bijna 8 euro.

Bij de capitainerie hoorden we dat het nu wel stil is, maar afgelopen Zaterdag, heel veel schepen en campers. Er is naast de haven een hele grote camperplaats. Je ziet ze steeds vaker de laatste jaren. Ik bedoel die mogelijkheden bij een haven..

De zon staat te stralen en we gaan toch maar weer vroeg, nou ja vroeg, varen.

Toch nog even gevraagd of hier bij de capitainerie Internet is en ja hoor. Hadden we dat maar gisteravond gedaan. Maar ok, nu kan dit ook, maar moet alleen een beetje gehaast. 

21 mei - 27 mei Givet/Haybes/Revin/Chateau-Regnalt/Charleville-Meziers

Na zes dagen toch weer eens Wifi-en. In Charleville-Mezieres, gratis. Met code via de capitainerie en onze antenne, wordt het een prima verbinding. Ben benieuwd hoe lang het duurt voor een volgend contact. Misschien ook weer alleen via een grotere stad of zo...

20 mei -Dinant

Profondeville

Vertrokken uit Profondeville, een schitterende plek en eigenlijk zou je er moeten blijven liggen. Alles is er. Rust, mooie omgeving, en allemaal restaurantjes en kleine eethuisjes, bistro's ?

Toch maar weer verder, we vertrokken om half tien. Een beetje waterig zonnetje en verder windstil. De tocht naar Dinant leverde geen echte bijzonderheden op, hoogstens dat we een beetje kif kregen met een mede sluisganger. Hij wilde dat we een eindje verder in de sluis gingen liggen. Maar Jaap had net met veel moeite vast kunnen maken, en dacht dan schuif jij toch een eindje op, met je kleine scheepje. Daar was die meneer het helemaal niet mee eens, zelfs het aanbod om langszij te komen en aan ons schip vast te maken, vond hij ook al geen goed idee. Later toen hij in onze rook van de uitlaat lag te happen, ging hij helemaal uit zijn "panty",  "denk toch om je hart" riep Jaap nog naar hem en deed de motor toch maar voor hem uit.
Ergens onderweg, ik weet niet welke sluis, ging het nog even flink te keer met het weer, stortbuien, voor even, net om het stof vast te plakken, meer niet.

Nu liggen we in Dinant, het was er bijna compleet leeg bij onze geliefde stek (gratis) bij hotel Ibis/Casino.

Nog wel iets raars hier meegemaakt, een stel zigeuners hadden wel heel erg veel aandacht, zelfs de deurkruk werd uitgeprobeerd en ging open (stom stom), en overal naar binnen kijkend en praten in taal die je niet verstaat. Andere scheepjes hier intussen ook gearriveerd kwamen ook bij ze aan de beurt. Griezelig. Vijf volwassen mannen en twee vrouwen. Gelukkig liepen ze uiteindelijk door, richting stad. Vanavond maar extra alles op safe zetten.

21 mei – Givet

Na een tocht zonder problemen, ook zonder iets bijzonders meegemaakt te hebben liggen we nu in Givet. Aan de kade die we zo goed kennen. Opvallend is wel hoe het gedeelte voor de pleziervaart is uitgebreid met het gedeelte dat eens alleen voor de beroepsvaart bestemd was.

Intussen zijn we 250 euro armer en een Frans vignet rijker. We hebben ook een apparaat voor afstandbediening mee gekregen. We zijn benieuwd hoe de Engelsen die met ons opvaren daar mee omgaan. Hopelijk zonder problemen; vroeger kreeg je een vel met allerlei instructies mee. Nu alleen dat apparaat en verder niks. Wij weten intussen, ook door ervaring wijs geworden, hoe er mee om te gaan. Voor je het weet,leg je zo binnen een paar minuten het hele systeem plat. Ons is dat in ieder geval een keertje “gelukt”. Vond de sluismeester niet leuk…..Trouwens we moeten ook weer aan onze gordijnen denken. Deze op tijd sluiten. Want bij elke sluispassage wordt een tijd van lichtonderbreking gemeten en met onze gordijnen open, wordt die te kort en gaan de sluisdeuren, voorafgegaan door een alarmbel, dicht. Flink schrikken is dat. Door onze grote ramen en op lichtcel hoogte, wordt de informatie verkeerd verwerkt. En lijkt als of we, die elf meter van ons, de cel voorbij is, en dan moeten er nog meters volgen. Gevolg? De sluisdeuren gaan dicht! En wij? Als gekken met heel veel gas erop de sluis uit varen.

Geen Wifi.

22 mei – Haybes

Bij sluis les 4 Chemines, tijdens het kopen van het Franse vignet, vroeg de sluismeester waar we heen gingen en waar we die avond zouden stoppen om te overnachten.

“Givet?”riep hij. En waarop wij ja knikte, hij het gesprek vervolgde met : “Vertrek morgen om negen uur?”

Nee, riepen wij in koor, tien uur!

Dat hield in dat hij de sluismeester van eerstkomende sluis na Givet kon vertellen welke schepen er om die tijd daar zouden arriveren. En zonder dat we het bewust nakwamen, lagen we inderdaad op dat tijdstip bij de sluis 3 Fontaines. Precies om tien uur!

Meteen 3,3 meter omhoog, waarmee we direct konden oefenen voor al dit soort sluizen die hierna nog zullen volgen. Niet gehandicapt zoals een paar jaar geleden, gebruik ik nu ook de pikhaak, van wel twee meter lang, en een lijntje is daarmee zo om een bolder gelegd. Niks middenlijntjes gedoe, daarmee houd je zo’n schip als dat van ons echt niet in de hand. En nu via die hoge lijn en via een dubbele bolder aan boord gestructureerd laten vieren. Kost wat kracht maar is, met af en toe een beetje motorische hulp, prima te doen.

Het weer is zeer wisselend. Veel wind. Dit laatste is vooral lastig bij een sluis waar geen aanleg mogelijkheden zijn en je moet wachten tot je de sluis in mag. Lastig om de boel netjes op zijn plaats te houden.

De tunnel van na Ham, was voor een Engels/Canadees stel lastig, en zo te zien zenuwslopend. Scheldend en tierend dat zijn vrouw (?) de lijnen niet goed hanteerde en dan zelf in de tunnel geen boordlichten aan doet. Krijg je een soort spookvaarder voor je.

Verder kregen we nog een kleine,toch wel vervelende verrassing in sluis Montigny, een stel voor ons trok aan de starthendel, waarmee het sassen begint, op het moment dat we de sluis in voeren.

Wij, gas erop, om het sluiten van de deuren voor te blijven. Toen ik zei dat de schipper dit toch wat al te snel deed, keek hij me aan met een gezicht van ik begrijp niet wat u bedoeld. Later toen we zagen dat hij met een lijntje in zijn hand op de walkant staand, zijn schip met het inkomende water in het gareel probeerde te houden, dachten we: “Die zijn hier nog nooit geweest.”Onbekendheid. Mooi niet, ze zijn hier val voor de derde keer…….

We liggen nu aan de kade van Haynes. Mooi weer, lekker zonnetje, beetje bewolkt en verder ziet het er af en toe best donker uit, als of het gaat onweren. Plus die bijhorende windvlagen ook.

Geen Wifi!. 

23 mei – Revin

Elke zon! Ook vandaag weer. En nog steeds geen echte drup regen. Wat spatjes zo af en toe. Dat wordt straks toch vrezen voor het waterpeil in de diverse rivier en kanalen….

Om even over tienen vertrokken en de sluizen Vanne Alcorps en Roche de l’ Uf werkten prima mee. De afstandsbediening is soms een uitkomst maar soms ook niet. Straks meer daarover. Aangekomen bij sluis van St. Joseph werden we geconfronteerd met wat er kan gebeuren als de deuren niet willen sluiten of open gaan. 

Welk probleem zich had voorgedaan weten we niet, maar bij aankomst stonden de twee sluisdeuren aan onze kant half open. Verder zagen we een aantal duikers een trap naar het water afdalen en een duik in de sluis nemen. Wij moesten een poosje zo voor deze sluis blijven dobberen, want van wachtsteigers hebben ze in Frankrijk nog niet vaak gehoord. En dan met een stevige bries is het oppassen dat je niet met je gat op de keien komt te zitten. Na een minuutje of wat zagen we een van de duikers boven komen met een verwrongen stuk ijzer in zijn hand. Hierna klommen ze weer op de kant en kregen we het sein om de sluis in te varen.

Op naar de volgende. Daar hadden we ons vanmorgen al een beetje ons geestelijk op voor bereid. De sluis van Revin. Dat blijft een lastig ding. Bereikbare bolders in de sluiswand zijn er niet en met, zelfs onze twee meter pikhaken, kan je geen lijn op de bolders op de wal leggen. Nee zonder hulp van de sluismeester of door zelf die glibberige sluistrap op te gaan kan je je nergens aan vast maken, en bungelen met een korte lijn aan de trap is geen optie. Die krijg je met geen mogelijkheid tijdig van tree naar tree gewisseld. Bovendien ga je door de enorme instroom van het water, als een gek heen in weer aan een lijn. Je moet er twee hebben, een voor en eentje achter. Dus? Japie omhoog, lijnen aanpakken, om de bolders leggen en groen van de alge terug komen. En die sluismeester? Die geeft geen krimp, blijft stoïcijns in zijn hokje zitten….

”De staat wil toch dat dit allemaal automatisch gebeurt? Wij hoeven toch niks meer te doen? Nou, dan doen die toeristen het dan ook maar helemaal alleen, zonder onze hulp!”, lijkt het wel zo te zien.

Nee vrolijk worden wij en misschien ook zij, niet van.

Alles ging verder goed en zonder enig probleem schoven we nadat we ruim vier meter omhoog gegaan waren, de sluis uit richting Revin.

Daar zijn we intussen aangekomen. Het is er redelijk rustig, slechts een paar scheepjes liggen er.

Nog even een kleine paniek daar straks, Jaap wil zo graag dat Blacky lekker in het gras kan dollen. En neemt hem op een gegeven moment onder zijn arm mee en zet op de kant. Al gauw neemt Blacky een spurtje, maar wel van de boot weg. Wij roepen en proberen hem naar de boot te laten lopen, maar in plaats daarvan raakt hij volkomen in paniek en met een duik neem ik hem, uiteindelijk na weer een noodsprong onder het gaas naar het naast gelegen terrein proberen te kruipen, te pakken. Nu loop hij met een kattentuigje rond om het dragen ervan al vast te oefenen. Misschien dat hij daarna aan een lijn naar buiten kan. Voorlopig loopt hij als een zwaar gehandicapte door onze boot. Het zit hem behoorlijk in de weg.

Geen Wifi.

24 mei – Revin

Vandaag vlijtig geweest. We zijn wezen stofzuigen, ramen lappen, binnen en buiten, en Jaap heeft de buitenkant helemaal afgespoten; er zat nog al wat hars op die zwarte spikkels veroorzaakten. Of we morgen verder gaan? Misschien nog eerst wat boodschappen doen en dan echt een beetje luieren? Of toch verder varen? In ieder geval een nieuwe gasfles halen. Vandaag kwam er eentje leeg te staan. En aangezien we hier vlakbij een station met gasflessen zagen, lijkt het me logisch daar eentje te halen, voor reserve dan natuurlijk.

En het weer vandaag? ZON, het houdt niet op.

26 mei Chateaux Regnault-Bogny

Na twee dagen Revin vonden we het intussen wel weer nodig om verder te varen. Nog een laatste boodschap gedaan bij de  Intermarche,en kunnen we dus voorlopig weer voor zeker ruim een week lekker “zigeuneren” of te wel een echte steiger of iets anders serieus hebben we zo niet nodig.

Om kwart over negen vertrokken we en nog geen uurtje later lagen we met nog vijf andere schepen te dobberen voor sluis 48 bij Dames de Meuse. Een sluis die niet meer wilde werken. De deuren aan de andere kant, wilden niet dicht. En zo werd het van rood-groen dus dubbel rood. Ruim anderhalf uur duurde het voordat er een VNF mannetje te zien was. Oproepen via kanaal 20, stond aan de achterzijde van het afstandsapparaat, of bellen naar de plaatselijk VNF (regio  Charlesville Mezieres) leverde niet meer op , dan: ik zal even mijn collega roepen(?)”.

Een mazzel, de sluis is eigenlijk net zo’n kreng als die van Revin, maar nu stond er iemand, het VNF mannetje, die de lijn om een bolder hoog op de walkant kon leggen, dat zat dan weer wel mee. 3,1 Meter water komt met een gigantische geweld de sluis instormen, maar door onze huidige techniek, zoals uitgevonden in 2007, gaat dat nu tamelijk soepel.

Ook sluis Montherme de Deville, van dezelfde Revin categorie, ging zoals verwacht. Prima.

Onderweg nog, langs de waterkant, een vos gezien.

We zijn geëindigd in Chateau Reignault Bogny,  een klein stukje doorvaren na de officiële steiger van dat stadje, aan een kade. Een plek die we al eerder een aantal keren als stopplaats hebben gebruikt.

Geen Wifi.

Vandaag zon gezien, maar meer wolken en af en toe zelfs storm gehad, windkracht 4 a 5.

Intussen is zelfs deze kade, net als de steiger hiervoor, geheel bezet. Net op tijd gestopt dus.

27 mei Charleville-Mezieres

We hebben eerder geschreven dat we geen geciviliseerde steiger voorlopig nodig hadden, maar het leven zonder een open werkend Wifi netwerk, gaat toch kriebelen. Vaak zie je een onbeschermd cq open netwerk, maar je krijgt er toch geen Internet door. Het is vrij, maar niet echt vrij. Het is mij een raadsel waarom zoiets niet werkt, mijn kennis schiet hierin duidelijk te kort. Straks naar de capitainerie hier, waar zoals een buurman net vertelde, wel Internet/Wifi is. We liggen nu uiteindelijk dan dus toch weer in een grotere stad, nl Charleville-Mezieres.

Afgelopen dagen zo’n 20 kilometer per dag gevaren. Telkens een uurtje of vier a vijf. Hangt een beetje, nou ja een beetje, van de sluizen af. Langzaam maar gestaag en intussen al bijna 600 kilometer van huis. Toch een flink aantal intussen.

Morgen gaan we ontdekken of de sluis van Charleville-Mezieres nog net zo’n onding is als een aantal jaar terug. We hebben toen gezien dat ze aan een nieuwe sluis bezig waren. Misschien iets soepeler te nemen dan voorheen. Niet meer bedelen met je lijn in je hand om hulp van de sluiswachter. Of wat echt erg is meters omhoog de ladder op, lijntje op de bolder leggen, tweemaal (!) en terug de ladder af naar aan boord te gaan. Boven blijven is dit eigenlijk geen optie aangezien je schip daar nooit eindigt maar veel eerder en dat moet je meters springen of toch de ladder, maar dan voor een kort stukje, af.

Charleville-Mezieres
En de boot waar we jaren geleden ons van Gogh drankje dronken, ligt er nog steeds....

21 mei - Dinant

's morgens om half negen.
Vandaag naar Givet.

20 mei (Vervolg) -Dinant

Vertrokken uit Profondeville, een schitterende plek en eigenlijk zou je er moeten blijven liggen. Alles is er. Rust, mooie omgeving, en allemaal restaurantjes en kleine eethuisjes, bistro's ?
Toch maar weer verder, we vertrokken om half tien. Een beetje waterig zonnetje en verder windstil. De tocht naar Dinant leverde geen echte bijzonderheden op, hoogstens dat we een beetje kif kregen met een mede sluisganger. Hij wilde dat we een eindje verder in de sluis gingen liggen. Maar Jaap had net met veel moeite vast kunnen maken, en dacht dan schuif jij toch een eindje op, met je kleine scheepje. Daar was die meneer het helemaal niet mee eens, zelfs het aanbod om langszij te komen en aan ons schip vast te maken, vond hij ook al geen goed idee. Later toen hij in onze rook van de uitlaat lag te happen, ging hij helemaal uit zijn "panty",  "denk toch om je hart" riep Jaap nog naar hem en deed de motor toch maar voor hem uit.
Ergens onderweg, ik weet niet welke sluis, ging het nog even flink te keer met het weer, stortbuien, voor even, net om het stof vast te plakken, meer niet.
Nu liggen we in Dinant, het was er bijna compleet leeg bij onze geliefde stek (gratis) bij hotel Ibis/Casino.
Nog wel iets raars hier meegemaakt, een stel zigeuners hadden wel heel erg veel aandacht, zelfs de deurkruk werd uitgeprobeerd en ging open (stom stom), en overal naar binnen kijkend en praten in taal die je niet verstaat. Andere scheepjes hier intussen ook gearriveerd kwamen ook bij ze aan de beurt. Griezelig. Vijf volwassen mannen en twee vrouwen. Gelukkig liepen ze uiteindelijk door, richting stad. Vanavond maar extra alles op safe zetten.

20 mei - Profondeville

's Morgens om half negen ......op weg naar Dinant

18 mei en 19 mei - Namen

Aankomst in Namen

18 en 19 mei – Namen

Gisteren 17 mei om haf vier aangekomen in de haven van Jambes/Namen

Groot gedeelte van de al aanwezigen, waren dezelfde die we inderdaad hiervoor, een of meerdere malen al gezien en/of gesproken, hadden. Ook Erik en Ria lagen er en zelfs op het mooiste stekje van de haven. Namelijk direct uitzicht op prachtige brug en citadel van Namen. Het was ze gegund, wij hebben het al een paar maal mogen aanschouwen, en zij nog nooit. Vooral ’s avonds is het een plaatje. Dan is alles verlicht en dat tegen een donkere heldere hemel, fantastisch.

18 mei 
We hebben zoals we van plan waren, gewassen. Gelukkig kwamen we, met onze drie vol gepropte zakken met was, op een stil tijdstip aan. We konden meteen diverse machines in gebruik nemen. Iets meer dan twee uur later was alles droog, gevouwen en in de kastjes teruggestopt.

Aansluitend wilden we boodschappen doen, om ’s morgens , vandaag 19 mei dus, vroeg te kunnen vertrekken. Eerst nog even koffie drinken en dan op naar de Dehayze. Zien we opeens de ESME voorbij tuffen. Snel de Marifoon gepakt, op 10 gezet en…..geen reactie. Niet lang daarna wel, stond hun kanaal op elf, foutje, dankzij vrienden van een ander schip, ook een “Barge” die zeiden dat ze opgeroepen werden. Compleet verrast waren ze, want ondanks dat ons schip knalgeel is, en je kan het eigenlijk niet missen, hadden ze ons toch over “het hoofd”gezien. Achteraf logisch, want er is de komende week een reünie van Hollandse nostalgische schepen hier in Namen. En zo zaten zij naar de andere kant, waar de grotere schepen kunnen liggen, te kijken. Waar wij zijn, is voor het “kleinere”spul, en daar konden hun vrienden niet tussen.

Niet lang daarna, het is in te vullen, zaten we aan de borrel met heerlijke hapjes bij hun aan boord bij te praten.  Over hoe zij de winter in Brugge hadden doorgebracht, gelukkig geen drinkwater problemen gehad, ondanks de lange vorstperiode. Nu zijn ze op weg naar Nederland, ja via via, eerst OOK naar Dinant, om daarna familie van een vorige (Hollandse) eigenaar van hun boot te gaan bezoeken.

Wij straks, als de boodschappen weer “binnen” zijn eveneens. Hoop dat daar nog een plaatsje voor ons over is…..
19 mei
Enigszins vertraagd vertrokken. Eerst nog even water getankt en om half een trossen los en....... de roerstandaanwijzer zegt: Doe het zelf maar! Daar lag Jaap languit met zijn neus rond de hydraulic in het inwendige te sleutelen. Het was iets mechanisch, het "armpje"was dubbel  geknikt. Hoe dat kwam???
Om 1 uur een tweede poging en zo liggen we na slechts twee uurtjes varen nu aan een prima steiger in Profondeville. Wat ons doel was? Niet zo zeer in een keer naar Dinant uiteindelijk, maar wel weg van de herrie in Namen. Verkeer, en dat niet alleen, maar ook allerlei wegwerkzaamheden met de bijhorende ratelen, piepende en gierende machines. Zo is het daar gelukkig niet altijd, maar nu dus wel heftig. Te heftig.
Wat een rust hier.....twee mooie aanlegsteigers met slechts twee scheepjes, waarvan wij er een zijn.

17 mei - Namen

De haven van Huy was een prima haven om te overnachten. Weinig of eigenlijk geen lastige golfslag die de beroepsvaart meestal op dit soort brede rivieren wel levert.

De haven liep gedurende de rest van de middag vol met gewone en de meest dure  plezierboten, die we al zo’n beetje in de diverse havens hiervoor en aanlegplaatsen, sluizen gezien hadden. Het lijkt ook of iedereen naar het zuiden gaat, richting … en dat wordt steeds meer bijzonder, richting Saone Zoals wij. Sommigen zelfs een klein stukje de Rhone op en via de Moezel weer terug. Al deze mensen zullen we de komende maanden of we dat nou leuk vinden of niet, met een regelmaat tegenkomen. Ons motto zal dus voorlopig bestaan uit, houdt ze allemaal tot vriend, je weet niet wie je nog nodig zou kunnen hebben, Niet letterlijk natuurlijk, want met iedereen vriendjes blijven gaat ons ook te ver. Echter met de huidige droge tijd en de hieruit voortkomende lage waterstanden zullen een aantal zaken waarschijnlijk anders lopen dan gepland en ben je tot elkaar “veroordeeld”. Maakt het wel leuk spannend.

Nog even over de haven Huy . Nette haven maar onze nacht werd behoorlijk verstoord door een gans die blijkbaar vond dat die vanaf een uur of drie de haven-bewaking op zich moest nemen. Hij/zij liet het merken door aan een stuk door  te gakken. Om gek van te worden.  Tot vanmorgen zeven uur, toen pas hield die zijn kopdicht! In de pan met dat ding! Niet iedereen heeft er iets van dat beestje gemerkt, want zij hadden niks gehoord of gemerkt van die gans….. en (Frie) dit noemen we toch buitenleven?  Jaap reageerde hierop met: “vanavond maar een slaappil.”

We liggen nu in Namen, en dat wordt dus wassen, ja de drieweekse WAS, en inkopen doen voor de komende tijd.

We liggen  nu in de haven van Jambes (Namen), op een prachtig plek, met uitzicht op de Citadel, de brug en naast  ons aan dezelfde steiger, Erik en Ria met hun sleepVLET en geen sleepBOOT, zoals ik zojuist gecorrigeerd werd door ze. Echte binnenvaartmensen herkennen dit, maar amateurs met kennis vanuit een boekje zoals wij,  hebben op dat gebied nog heel veel te leren…

Vanavond PATAT.

16 mei - Huy of Hoei

Na een hectische sluis doorgang in D'Ivot-Ramet, na een weekend stremming daar, konden we met de tweede schutting, zoals dat heet, mee. Het was een beetje moeilijk te herkennen wanneer de tweede begon, maar op het moment dat er een bepaald vrachtschip de sluis invoer, even vergeten hoe die heette, was voor ons en een heleboel anderen, aan plezierjachten dan, een reden om ook die andere kant uit te gaan. In de sluis aangekomen, was het een heen en weer zwaaien van scheeps-boegen, sommigen wisten echt niet te varen, en anderen hadden zo hun eigen regels en weigerden enigszins aan te sluiten zodat er enkele scheepjes toch weer buiten moesten blijven en pas met een volgende schutting mee zouden kunnen. Sommigen vonden dat Last come ook First in betekende. Geen fatsoen dus. Verder ging de volgende sluis van Ampsin Neuville weer als vanouds, netjes dus, en zo schoven we verder richting van Namen. We hadden een, dachten zo te zien op de kaart, mooie aanlegplek in gedachten maar door medevaarders, in dit geval van de oude sleepboot de Amer, zeer ontraden. Te licht voor de zwaardere, zoals de onze en zijn schip. Gekozen voor de haven Huy (Hoei) waar we nu liggen. Een beschutte haven, beschut tegen heftige golfslag, veroorzaakt door de beroepsvaart.
Morgen op naar Namen.

15 mei - Luik

's Avonds, net even voorbij Luik

Redelijk vroeg opgestaan, met als welkomstgeschenk: REGEN! Echt blij werden we er weer niet van, want we moesten water tanken. En dat buiten in die nattigheid…. Maar oké elke druppel die er valt is toch meegenomen.

Op het moment dat wij aanstalten maakte om ons in de rij naar de sluis te plaatsen, bleek zo’n beetje de hele haven “leeg” te lopen.  “Allemaal naar het zuiden, daar gaat onze plek bij Ivoz-Ramet sluis….”, riep de pessimist. Daar zouden slechts twee plezierjachten kunnen liggen, lengte is daar totaal 30 meter aanlegsteiger, verdraaid weinig dus. De sluis van Maastricht verlaten hebbende, gingen de meesten…. LINKSAF, richting het NOORDEN! No panic dus. Ten zij… je weet nooit wie er elders op hetzelfde idee komt om naar Ivoz_Ramet te gaan.

De sluis van Lanayen was wederom spectaculair, maar ook heel easy. Lekker zachtjes schommelend met ons lijntje vast aan een drijvende bolder, en dan14 meter omhoog!

Boven aangekomen vroeg de sluiswachter, via een gebaar waar hij iets vierkants mee omschreef, papieren dus, naar hem toe te komen. Als een kudde makke schapen, wel heel in internationaal, nl een Zwitser, een Engelsman, een Duitser en wij dus naar het sluiskantoor. Vroeger, een paar jaar geleden niet langer, moesten we om een vergunning te krijgen voor Wallonië, een paar euro betalen. Dat is afgeschaft, maar het noteren van welk schip , van wie en waar ze heen varen, wordt nog steeds genoteerd. Zonder te vragen, las ik dat ons reisdoel, France was. Klopt wel. Zien we er zo “Franserig “  uit?

En passant kreeg ik nog van de sluismeester te horen dat de sluis D’Ivoz-Ramez “blocque” was. Hm? Voor hoe lang informeerde ik snel. “Tot morgen ochtend zes uur.” Pf, gelukkig want het stuk er heen is vanaf Lanayen,

plusminus 40 kilometer, en dat is toch wel zo’n beetje onze max op een dag.

Prachtig brug ergens in het Albertkanaal

Daarom hebben we bij Luik een stop gezocht en gevonden. Een prima aanlegsteiger, buiten de vaarroute, dus weinig tot geen vervelende golfslag veroorzaakt door het beroepsverkeer.

Jaap is intussen gaan kijken wat er te doen valt in de buurt, blijkt het een onderdeel van een park te zijn wat om vijf uur sluit. Dus we liggen, ondanks dat het buiten de bebouwing is, redelijk veilig denken we.

14 mei - Bassin Maastricht

Na een rustige nacht op de plas "de Slag" en een spannend ondiep stukje om dit water weer te verlaten, zijn we de Maas op gaan zoeken. Even speelden nog een een griezelig tekstje uit 2003 door ons hoofd. Toen was er ook heel weinig regen gevallen en de rivieren en kanalen stonden soms hier en daar bijna droog. Langs de Rijn waren er mensen die een haven opgezocht hadden en een weekje naar Nederland gingen en dan terug naar hun boot om naar huis te gaan varen. No way, de haven ingang stond droog en de boot moest "binnen" blijven en wachten op  hoger water, zoiets speelde even ook door ons hoofd.... Dat zou ons slecht bekomen, want het was intussen ook broodnodig dat we diesel gingen tanken.

Daarna 13 meter omhoog.

We hebben verder vandaag twee bijzonder grote sluizen gedaan. Eentje van 13 en eentje van 11 meter. Allebei naar beneden. Verder geen bijzonderheden te vermelden, hoogstens dat het nog steeds niet regent en dat ons reisdoel een steeds groter vraagteken gaat worden. Halen we we het wel of halen we het niet. Als er geen water in plenzen gaat vallen in Noord Frankrijk zien we onze reis ergens rond Toul stoppen, aangezien daarna we regenrivieren gaan bevaren en die hebben een hoop water nodig intussen.
We liggen nu in het Oude of is het het Nieuwe Bassin. De boeken zijn hier niet duidelijk over. Stralende zon. Intussen hebben we onze cooler voor de Laptop wel kunnen scoren. Kostte wat moeite, ja vooral mij (Frie) aangezien de weg erheen een heel eind omhoog ging. En dat twee keer om de Maas over te kunnen steken. Jammer dat zo'n inspanning niet gelijk wat kilo's vraagt, dan zou ik dit vaker doen.....

12 mei - Oirschot

Via een prachtige dag cq tocht door het Brabantse landschap te varen, hebben we een  nachtstek even na Oirschot opgezocht en gevonden. Mooie rustige plaats. De haven ervoor hebben we niet helemaal begrepen. Je zou er 5x24 uur mogen liggen, gratis ? Verder is het een haven die niet bestemd is voor de grotere schepen. Boven de 10 meter zijn er slechts, ik geloof twee ligplaatsen, en dan lang niet in een mooie omgeving als hier waar allerlei faciliteiten  zoals water en electra  niet zijn. Maar wel mooie natuur. En niet zoals daar tussen flats achter een houten remwerk, die waarschijnlijk de heftige golfslag, veroorzaakt door vrachtschepen moet tegenhouden. Overigens heb je hier waar het tamelijk breed water is, ook weinig last van. Of ja, er moet zo'n macho Rijkswaterstaat zich niet in kunnen houden en we als pingpongballen aan de kade heen en weer geschud worden.
Hier vlakbij is een boomkwekerij met hele bijzondere bomen. Kapitale waarde waarschijnlijk.

Ze worden beschermd tegen diefstallen dmv camera's, schrikdraad en meters prikkeldraad. Niet geheel onbegrijpelijk. Ze zijn prachtig gesnoeid, en dat bij honderden.

Ons reisdoel is voor vandaag sluis V en dan daar ietsje voorbij.

Nog even en dan zijn we Nederland uit en zullen de berichten via onze weblog vertraagd weergegeven worden. Dan moeten we steeds daarvoor een Internet verbinding zoeken en kunnen we geen gebruik meer maken van onze KPN dongel. Te dure MB's in het buitengebied.....

13 mei - Sluis Panheel

Even voorbij sluis V na de brug Oranjelaan is gisteren inderdaad gelukt. Een doodlopend stukje Willemsvaart. Aarle-Rixtel.Redelijk rustig en verder een prima stekje. Alleen jammer dat men in Nederland zelden zorgt voor afvalbakken. Waar laat je nou toch je vuilniszakken…

Verder hebben we een schippersdag vandaag gemaakt. Om half negen vertrokken uit Aarle-Rixtel, met zoals al weken een prachtig zonnetje. Niet altijd even warm, maar rechte saaie kanalen krijgen hierdoor iets vrolijkers. Sluis Helmond, verval zo’n zes meter en de volgende vier met gemiddeld 2 meter verval, gingen uitermate soepel.

Jaap had ooit bij Sluis 15 een hengelsportzaak ontdekt en hoopte daar wat Mot voor onze rookoven te kunnen kopen. We hebben daar een kleine stop gemaakt, niet door heen gegaan, echter men wist in die zaak wel wat Jaap vroeg, maar ze verkochten het niet.

Op naar sluis Panheel. Om drie uur legden we daar aan bij de wachtkade en melden ons  om geschut te worden.”De stuurboord sluis. In verband met het water (?)”  kregen we te horen en verder geen bijzonderheden, wel een beroepsschipper die zich op een gegeven moment meldde, toen zei de sluismeester dat er met het water “gekloot” werd. En intussen duurde en duurde het maar voor we ergens enige activiteiten zagen en hoorden die met schutten te maken hadden. Ik ben gaan vragen, per marifoon, of het erg lang zou duren aangezien we voor vijf uur bij het tankstation van Maasbracht wilden zijn. Of dit zou lukken, anders zouden we aanleggen aan de kade bij deze sluis om te overnachten. “Nee hoor,dat lukt wel.”

En maar wachten en maar wachten...

Niet dus, om half vijf gingen we de sluis van Panheel in en om vijf uur uit. Twee uur oponthoud. Veel te laat om te tanken dus. De sluismeester kwam zich nog wel even verontschuldigen, dat ze ons niet heeft kunnen helpen om op tijd daar te kunnen zijn. Excuus aanvaard….

Nu liggen we in een plas die de Slag heet. Om er te komen moet je een heel ondiep stukje doorvaren, en je moet er niet aan denken vast te lopen met al dat grind en keien onder je kiel. De vaargeul dus goed aanhouden, en dan is er geen probleem. Makkelijk te doen met dat ongelooflijke heldere water.

Morgen naar het oude Bassin in Maastricht.

11 mei - Tilburg

Vroeg weggaan is er bij ons zelden bij. Gisteren ook weer. Even voor half twaalf gooiden we onze "trossen" los. In de regen. Het beloofde niet veel mooi weer die dag te worden. De lucht zat potdicht met donkere wolken.
Marksluis. De dag ervoor ook al gezien. Maar deze keer gebruikt door ons om naar het zuiden te reizen, via het Wilhelminakanaal. Slechts een halve meter verval. Makkelijke sluis.
Op naar sluis I, II, en III. Die zijn van een hele andere categorie. In ons logboek staat al het een en ander aangegeven rond de bolders II en III, die op onmogelijke plaatsen zitten, en de sluizen nog al stormachtig zijn, rond de waterinlaat. Dit geldt niet voor Sluis I, die lukt prima. Bolders genoeg. En ondanks de vijf meter verval, we gingen omhoog, rustig te doen. Maar dan. We moesten wachten voor sluis II op een beroepsschip die geschut werd, en waar ik hoorden zeggen: "Langzaam? Ja een van de kleppen zitten vast." Dit gaf, zo bleek later een instroom van water, die hierdoor nu heel geleidelijk ging, want in de sluis III, een dubbele, daar zagen we hoe het water, zoals in ons logboek al vermeld was, inderdaad te keer kon gaan. Door het gebrek aan bolders waarmee je zou kunnen werken, moet je de trap om vast te maken, hanteren en steeds de lijn om de paar sporten wisselen, wat op een gegeven moment niet meer kan, omdat je met alle kracht die je in je hebt plus motor bijsturing, de boel redelijk aan de kant moet zien te houden. Gevolg, een harpstijve, strakke lijn die niet van de trap los te maken is en dit punt "vrolijk" onder water doet verdwijnen. Niet erg natuurlijk, maar prettig is dit niet. Gelukkig kan je op een gegeven moment een andere lijn om een bolder op de walkant gooien en wordt het plaatje hierdoor vriendelijker. En dit verhaal TWEE keer, aangezien Sluis III een DUBBELE is, twee maal drie meter. Niks verder gebeurt, alleen weer flink kunnen oefenen in elkaars incasseringsvermogen. Geen woord gescholden, geen woord ter verwijt. Dat was ooit wel eens anders.... l a n g  geleden. Wat een test voor de franse sluizen straks.
De bruggen daarna hoef je maar 1 keer aan te roepen en ze worden steeds als je er redelijk dichtbij bent, al van rood-groen (= komt u maar) voorzien. Intussen, zo rond drie uur begonnen we het varen een beetje zat te worden, en gingen we op zoek naar een ligplaats. Een aantal op de kaart aangegeven aanlegplaatsen, voldeden niet aan onze norm, te weinig bolders op de walkant, of gevaarlijk uitstekende ijzeren resten van ooit een nette (?) aanlegkade. Zelfs bij een was het verboden, in verband met instortingsgevaar. Van wat konden we niet zien, stond wel een gigantisch hek om heen.
Na de Oisterwijksebaan brug zou de ingang naar een haven in Tilburg zijn. Natuurlijk even netjes afgemeld, bij de Centrale Bediening Tilburg, omdat we hoofdvaart verlieten.
Klopte, zo te zien. Vlak voor de brug erheen, in het zij-vaartje, een wachtsteiger. "VOL" riep Jaap. Aangekomen, bleken er grote omgebouwde plezier/beroepsschepen daarvoor te liggen, waardoor de steiger er achter onzichtbaar was. Wat een plaatje. In een prachtig zonnetje, vol met groen, en zo te zien een lieflijke, bleek later een arme, omgeving te zijn. De Piusbrug zou op de hele uren geopend worden en het was nu even over half vier, dus moesten we zeker 20 minuten wachten. Precies om vier uur kwam de brugwachter, gelukkig liep hij direct naar ons toe en vroeg of we er door wilden.

Tilburg - bij de Piusbrug

"Als het mag, liever niet, we vinden een prima steek, door onder andere die JUMBO hier aan de overkant. Bovendien wij lazen dat de haven pas half mei open ging."
Dit laatste bleek een onjuiste vermelding op de Piusbrug te zijn. De haven is gewoon open.
"Mogen we toch hier blijven?"
"Ja hoor, het is nog niet druk, het vaarseizoen is pas begonnen, van mij mogen jullie."
Een binnensmonds  gejuich  deden we wel even. Want met dat zonnetje er bij, en nu ook nog, het is half tien in de ochtend, is dit een heerlijk plek om van onze vaartocht uitbundig te genieten.
Straks weer boodschappen doen bij..................Jumbo, zien dat we onze geitenmelk producten weer aan kunnen vullen.

10 mei- Terheyden

REGEN! Niet echt leuk, we gaan vandaag verder via een aantal sluizen, dus als het zo blijft zullen we behoorlijk nat worden, maar we moeten ook een beetje blij zijn. Want de waterwegen kunnen wel een beetje water gebruiken.

9 mei - de Plomp (Br. Biesbosch)

En het wil maar niet echt gaan regenen...

Gisteravond 1 flinke regenbui gehad hier. Dat is hard nodig, zo zagen we gisteren hier in een prachtig natuurgebied vlakbij.

We hebben daar ook een wandelingetje gemaakt en op het moment dat de runderen hard rennend in onze richting uit kwamen, zijn we  toch enigszins versneld, naar het hek terug gelopen....
Toen ze zagen dat we geen blijvende  interesse in ze hadden, schommelden ze weer naar het water terug.

Bewolkt
Vanmorgen nog steeds een beetje somber buiten, niet koud. Maar als de boel echt nat moet worden mag er wel meer vallen dan dat mini buitje van gisteravond.
Straks naar Terheyden.

6 mei (vervolg)

Leidschendam

Half twaalf vertrokken.Op naar het zuiden. De afgelopen jaren nemen we in die richting steeds de vaarroute langs Delft, om diverse redenen.

1. Lieflijker zo’n oude Schie. Meanderend langs allerlei dorpjes en de bruggetjes daar, die komen nog uit de historische doos, alleen nu met elektrische bediening ipv oorspronkelijk met de hand. Of het komt omdat het vaarseizoen net begonnen is, in ieder geval alle brugwachter waren zeer voorkomend en heel aardig zelfs. We “zoefden” in  vier en een half uur naar Rotterdam, tot in de wijk Spangen. Een nette kade, wel met een slechte reputatie, nog steeds niets van gemerkt, en redelijk rustig wat het verkeer aangaat. En de Moskee aan de overkant, die ik nou wel eens wilde horen, tenslotte was het vrijdag, gaf geen krimp, of gebeurt er nooit iets op vrijdag?

2. We griezelen van de gedachten om bij Boskoop een containerschip te ontmoeten in de Gouwe. Aangezien er langs de Gouwe een grote containerhaven cq overslagplaats is gebouwd, is het verkeer met containerschepen sterk toegenomen. En het is een kanaal waar je flink vaart kan maken, iets wat die schepen denken we ook wel zullen doen. Nee, niks voor ons! Geef ons de Schie maar.

7 mei 2011 – Br. Biesbosch

Vandaag willen we kilometers maken, een echte schippersdag dus. Moet je vroeg vertrekken, voor negen uur in ieder geval. En dat lukte  Tien over half negen  en even later lagen we in de Parksluis, de kleine. Als enige, ergens in het midden. Het is dat we behoorlijk wakker waren, want de sluismeester trok de luiken zo snel open dat we met een vaart achteruit richting deuren vlogen. En dat met 1 lijntje is dat alleen te corrigeren met behulp van de motor. Aldus geschiedde. Opletten een volgende keer opdat we niet nog een keer verrast worden. Ik hoor sommigen al denken: “Je moet in een sluis met TWEE lijnen werken”, dus een beetje eigen schuld….

De tocht door de Rotterdamse haven was weer overweldigend. Langs het gebouw van de Holland Amerika lijn, jammer dat het zo tussen allerlei moderne bouwwerken is gefrommeld, onder de Erasmusbrug door en dan kleine drie kwartier later de Noord in. Een hectisch water met veel vrachtschepen. En allemaal met een grotere vaarsnelheid dan wij. Dus opletten dat je netjes stuurboordwal blijft aanhouden. Ze vliegen niet zo hard als die Waterbussen en water-Taxi’s voorbij, maar toch met behoorlijk meer kilometers dan wij.

Vier en een half uur nadat we vertrokken waren, schoven we de Spieringsluis, van de Brabantse Biesbosch, in. Rust!? Maar wat een schepen zagen overal. Tja, weekend en dan met dat mooie weer. Zou ons plekje bij de Petrusplaat nog vrij zijn? Niet dus, en wat staat het water overal al laag. Dat doet onze wenkbrauwen fronzen rond de waterwegen in Frankrijk. Geen regenwater lange tijd, geen vaarmogelijkheid na Toul? Dat is vaker vertoond in het verleden.

Uiteindelijk om half vier, toen we het bijna opgaven nog iets redelijks om aan te leggen dachten te vinden, kwamen we bijna de Br. Biesbosch uit, bij de Plomp, nog een mooi plaatsje tegen. Maar nu er in. Zo tussen  palen met de neus naar de steiger. Zo zonder hulp.

Op het achterdek van een van de scheepjes daar zaten enkel mensen die toekeken hoe wij dit met al die wind, nummer  vier – vijf, zouden gaan doen. Dat leek mij geen goed idee, dus ik wat zwaaien met een lijn en een vraag om hulp. Jahoor, geen enkel probleem en met wat duwen en trekken lagen we  netjes tussen de andere boten in. Pff, gelukkig want na zes varen, ben je het eigenlijk wel een beetje zat en wil je rust, en die kregen we. Wat is het hier toch heerlijk. Alleen maar vogelgeluiden en af en toe een voorbij varend bootje.

8 mei 2011 – De Plomp

Heerlijk geslapen en wakker geworden met een heerlijk zonnetje en…..een Blacky die het tijd vond om op te staan! Het is een “net” opgevoed beestje, want hij tikt met een van zijn voorpootjes heel zacht op Jaap zijn schouder, tot hij een reactie krijgt en gaat en dan als een speer vandoor, als of hij aan wil geven, waar Jaap verwacht wordt. Namelijk bij zijn etensbak! En dat blijft Blacky doen tot Jaap inderdaad daar aankomt.


Morgen liggen we in Terheyden, dat is de planning. Vandaag doen we lekker niks. Misschien eten we vanavond wel weer buiten op ons achterdek. Asperges!!!!!!!!!!!!!Beter kan je het bijna niet treffen.

6 mei - Leidschendam "de Vlietopper"

Jaap ligt voor, naar ik hoop, voorlopig de laatste keer in de motor-ruimte. Zien dat die bouten van de dynamo vast gezet en vast blijven zitten. De speelruimte om er te sleutelen is klein en aan de achterkant van de kleine-motor, was ook zo bedacht, leek de beste opstelling, maar nu zou je zo'n ding toch wat handiger te bereiken willen hebben. Ach, zeggen we bij dit soort vervelende karweitjes altijd, het houd je van de straat .... Want echt ernstig is het niet, alleen maar lastig.
Gisteren bij de bruggen, waar we vaak discussies in het verleden hadden over onze doorvaart hoogte, hebben we   geprobeerd daar in gesloten toestand nu wel onder door te varen. We zijn nl wat lager dan voorheen. Onze hijskraan hebben we thuis gelaten. Die was er voor de bromfietsen, maar die nemen we niet meer mee.En? No way! Nog steeds 5 centimeter te weinig ruimte, en dus eigenlijk meer, je wil niet op de millimeter ergens onder door varen. En dit resultaat leverde een heel vermakelijk iets op. Op de brug staat een doorvaarthoogte bv van 2,60 meter aangegeven. Wij hielden daar een ruimte over van zeker 30 centimeter. De volgende brug, geeft aan 2,50 meter, zou dus moeten kunnen. En daar kom je 10 centimeter te kort. En de tussenliggende ruimte van die twee bruggen is slechts enkele honderden meters..... Van enig verschil in waterhoogte kan dus geen sprake zijn.
Gisteren nog een laatste rondje boodschappen gedaan, volgens hebben we nu voor een "maand" eten op de boot. Is niet waar natuurlijk, maar wat we allemaal bedenken om mee te nemen......
Vandaag, hoe laat, wanneer we vertrekken is nog even een beetje vaag, maar gaan doe we.

5 mei - West-Einder plassen, in de haven van "de Residentie"

Even een beetje zwijmelen
Ooit was ik hier met mijn 1ste vriendje, een dagje B-M--en. Gezeild had ik nog nooit maar daar kwam het ook niet echt van die dag ..... Misschien was er te weinig wind (??), en wat voor weer het was weet ik eigenlijk ook niet meer te herinneren. Wel weet ik dat ik in een loods naar een schip in aanbouw ben wezen kijken. Zijn vader liet er een boot bouwen, een spitsgatter, dat weet ik nog wel. Grappig dat je nu juist die herinneren hier op haalt. Waarschijnlijk gevoed door het feit dat dit punt het dichtst bij Den Haag ligt, waar we toen met de (brom?)fiets dus heen gegaan zijn. Wie weet was het deze haven? Want we zijn ook om er, te kunnen komen, met een roeiboot heen gevaren. En dat is precies wat zou passen als je hier zo rond kijkt. Wie weet?
Vandaag weer even terug naar Leidschendam, naar de Vlietopper. Boodschapjes doen  en nog wat administratieve handelingen rond onze auto. En dan....................weg!
Op naar Frankrijk, alles doet het prima, ja ook de generator, dus geen enkele reden om onze reis erheen nog te vertragen.
Het pontje van de "Residentie" is al druk in  de weer. Even op de gevoelige plaat zetten en plaatsen.

Straks Wim en Gineke, en de poes Geus, gedag zeggen en dan een uurtje of vier varen tot huis. Het weer is zoals alle weken in april, nu dus ook al in mei, prachtig. ZON!

4 mei - Op weg

Balgerij (Kaag)

Eerst nog even als een proefvaart. Doet alles het naar behoren? Hoe doet onze generator het? (= Nieuwe motor) En zo zonder navelstreng-draadje (= electra van vaste wal), geheel selfsupporting?

Buiten een heerlijk zonnetje  en een prachtig landschap om ons heen. Wel slechts vier graden vanmorgen! Kachel aan! Binnen een paar minuten heerlijk warm binnen. Thee water opgezet en ..... generator starten.
En? Ja hoor, hij doet het prima. Of?
Lijkt wel of de snaar slipt.
Na een kwartiertje: Hij laadt niet meer bij!
Oeps, denk ik.Eerste klus? Ja hoor, maar het is gelukkig slechts een boutje/moertje wat los gekomen, maar om dit meteen weer vast te zetten? Nee, eerst alles af laten koelen. En dan mag die in de herkansing.
Vandaag gaan we naar de Westeinder-plassen, een weblog-volger bezoeken. We kennen ze al een tijdje als de "IJtunnel", maar intussen weten we ook hun eigen namen. Wim en Gineke. Vanavond visavonturen uitwisselen. Vooral toegespitst op het SNOEKBAARS vangen.

3 mei -Eindelijk

Eindelijk is het zover, we kunnen weg! Alleen nog een proefvaartje, en die gaan we maken via de Kever, een watergebied van de Kaag. Als alles ok is gaan we voor "echies".
Afgelopen weekend een beetje al gevierd dat we weer een franse reis gaan maken. Natuurlijk met bezoekers aan boord en zondag nog een etentje, met een extra doel dit laatste, we hadden nog teveel voor onze vriezer moeten meenemen en dat moest opgegeten worden. Dat lukte prima met Bram en Jacinthe aan boord.

Heerlijke inktvis ringen (mmmmmmmmm), pommetjes en een franse mediterraan schotel, met veel knoflook, en vitamientjes in slavorm. Wijntje erbij, prima sfeertje en zo hebben we onze eerste trip dit jaar ingeluid.