Fotoverslag Stellingroute

Ons foto/reisverslag genaamd de Stellingroute is klaar. Nu nog proberen om het als bijlage aan deze Weblog te hangen...

8 November Vlietopper

Vannacht ons laatste nacht hier, voor dit jaar, in de haven geslapen. Nu zijn we bezig om alles via kratten terug naar huis te brengen. Een hele toer, maar de blik op oneindig en verstand op n.... en gaan! Zeggen we dan. Vanavond liggen we weer in ons ontzettend grote bed, hebben we morgen weer een onwijs brede douchestraal en een compleet verwarmd huis 's morgens vroeg. Maar verder is het daar in dat hele grote huis, gewoon tobben.....(?!)

7 November Zwammerdam

Het zit er op, zoals je dat vaker zegt over wat eindigt. Ja het is op voor dit jaar. We gaan op huis aan. Dat betekent minstens 25 kratten vullen en thuis leeg maken. Een echte verhuizing dus. En dan gaat het “gewone” leven weer beginnen, ook leuk, want dan zien we elkaar en dat is toch wel iets wat je, ik vooral, mis tijdens onze tochten. De hedendaagse techniek biedt veel  mogelijkheden voor contact onderweg, maar iemand zien en voelen is toch leuker. Ruim een half jaar weg, uit het zicht dus, en dat geldt vooral voor de kleintjes onder ons. Die zijn ineens een stuk groter, soms wijzer, maar vaak behoorlijk veranderd. Gelukkig kan ik het van mijn buurtjes aardig blijven volgen, dankzij Facebook, waar regelmatig foto’s van ze geplaatst worden. Alleen daarom al heb ik Facebook standaard op mijn bureaublad geplaatst. En je gelooft het of niet, maar deze site brengt je vaak ook op de hoogte over zaken die je anders volkomen ontgaan zouden zijn. Ziekenhuis bezoek, gezondheidsproblemen, dingen waarmee men niet gauw te koop loopt. En in Facebook lees je tussen de regels door, want er soms precies speelt, en dat kan dan een reden zijn om tijd voor een telefoongesprekje te maken of een e-mail te schrijven en daarmee je medeleven te laten weten. In de hoop dat het iemand sterkt en steunt.
Maar eerst weer alles op orde maken, en overgaan tot regelmaat in eigen huis in plaats op de boot. Zal wennen worden.
Of ik het leuk(er) vind? Thuis? Ik weet het niet, wel anders. En vooral omdat we ons verheugen op de komende wintermaanden met zijn feestdagen en familie- en vriendenbezoekjes.
Half negen nu, ik moet opschieten, het zal een flinke vaardag worden. Een echte schippersdag, zoals we dat noemen. Het weer is een beetje triest, ongeveer zoals wij ons nu voelen….

6 November Zwammerdam

Nog een nacht met dat verkeer aan de overkant hebben we niet gedaan. We zijn doorgevaren naar Zwammerdam, de Ziendebrug. Een heel mooi herfst plekje. Overal goudgele bomen. En een stilte….. geweldig! Maar! GEEN TV. Dus wordt dat weer vandaag een stukje (1 kilometer) terug de Oude Rijn af en dan daar bij die andere officiële aanlegplaats gaan liggen. Midden tussen de weilanden. En TV, denk ik. Ik heb al een keertje voorzichtig opgemerkt, dat op de PC je ook Teletekst kan bekijken. Maar dat vindt Jaap maar niks, kan die niet zappen, denk ik. Dat gaat zo. Lekker lui op de bank liggen en dan van pagina naar pagina springen, netten lang. Bijna als een echte uitgebreide krant lezen dus.

Gisteren was het ’s middag 20 graden boven op het achterdek, je kan ’t bijna niet geloven. November, over en maand zitten we al richting feestdagen Kerst en Oud- en Nieuwjaar. Misschien wel met vorst?
Dit kwam ik nog tegen op Internet. Een klein historisch kaartje van waar wij nu varen. deze heb ik geplaatst nu naast een kaart van heden, zoals waarop wij varen. Buiten de benamingen vind je er heel veel van terug.

5 November Zegerplas

De aanlegplaats waar we gisteren onze lijntjes wilden vastknopen, is het niet geworden. Niet dat de plek niet mooi of bezet was, voor het eerst deze nu helemaal vrij van boten gezien, nee we ontvingen er geen tv signaal. En dat is wat Jaap zo ongeveer het ergste vindt. Geen televisie! Geen teletekst, geen krant dus. Jammer, want ik mag daar wel graag verblijven. Het is vlak bij een klein buurtschapje met een sluisje, dat niet meer gebruikt wordt. En wat kippen, eenden en geiten. Ik had al flink wat brood opgespaard voor die laatste groep. Volgende keer beter….

 

We liggen nu aan een hele lange kade naast de Zegerplas met een prachtig uitzicht over de weilanden. Zomers een zeer geliefde aanlegplaats. Met een beetje mooi weer, is alles bezet. En nu? Niemand, we hadden het voor het uitkiezen. Wat mij hier een beetje tegen viel was het verkeerslawaai. Tot ruim na middernacht heftig, en soms extra omdat er voortdurend tractors met zwaailichten voorbijreden. Het leek wel of er ergens iets vreselijks aan de hand was. Ze bleven voorbij komen, en wat het griezeliger maakte, was dat licht wat dan onze slaapruimte al flikkerend in scheen. Een soort psychedelische voorstelling.
En wat een sportieve activiteiten zo op de vroege morgen, de ene skif (kano) na de andere komt hier langs. Allemaal “grijze koppies”. En braaf werkend aan hun conditie? Zouden wij eigenlijk ook moeten doen, maar ik kan zo 10 excuses verzinnen…..(?!?!)

4 November Vrouwenakker

Water getankt bij de WSV Jan Ploegensluis. Alle was reeds afgesloten voor de winter, maar het was geen punt voor ze om er weer water uit te laten komen. Dus onze tank zit weer vol. Het heet hier Jan Ploegenssluis, alleen daarvan is niet veel van terug te vinden, ondanks dat onze ANWB kaart dit nog wel als zodanig aangeeft, alleen de twee sluisdeuren nog maar. Uit 1881, zoals er op eentje staat gemeld.

Het is een hele kleine vereniging, met slechts 25 boten en een giga lange passanten steiger. Dus daar zullen de euro’s ook vandaan moeten komen, denken we zo. De Gemeente heeft bepaald dat ze niet meer dan 25 scheepjes mogen huisvesten (?), wel meer leden. Het ziet er allemaal knus en heel verzorgd uit. Echte water liefhebbers. Toen gisteravond iedereen weer na een dag klussen daar, naar huis ging, werden we gedag gezwaaid alsof we een van hen waren. Zo schattig.
Vandaag wordt het waarschijnlijk het Aarkanaal waar we onze volgende stop richting huis gaan houden. Na het weekend zijn we weer in Leidschendam, dat is zeker. Nog even van de laatste stukjes natuur  in het Groene Hart genieten en dan voor zo’n maand of zeven weer in een huis wonen.

2-3 November Vrouwenakker

2 November

De boodschappen zijn wederom gelukt en de koelkast ligt stampvol. Niet de watertank nog, dat moeten we nog zien op te lossen. Dit stukje Nederland is best wel geliefd zo te zien. We ontmoeten regelmatig scheepjes die ons voorbij varen, misschien op weg naar hun winterstalling, maar het zijn er in ieder geval veel meer dan tot voor kort . Zag je in dagen geen boot, nu toch elke dag wel een stuk of drie vier. En natuurlijk Engelsen!
We liggen hier in Vrouwenakker vlakbij een fort, iets wat Jaap vandaag tijdens zijn conditie-rondje fietsen ontdekte. Met een restaurant er in. Dus een mooie reden om hiermee deze trip morgen af te sluiten.
 

3 November

Dat gaat niet lukken vandaag. Zag ik dat ze online gereserveerd konden worden, ik denk weet je wat, dat doe ik. Hadden we alles ingevuld, en dat eigenlijk alleen omdat we een glas bubbeltjes wijn gratis bij ontvangst wilden hebben, zag ik tijdens het verzenden van dit bericht, dat er een verkeerd tijdstip in de mail stond. Dus…..even bellen. En? Blijkt het helemaal vol te zitten. ’s Morgens om 10 uur al! Het is dus echt iets bijzonders. Maar niet voor ons nog….
Zo dadelijk dan maar iets  heel anders en nuttigs gaan doen, watertanken bij een watersport vereniging hier niet ver vandaan.

1 November Vrouwenakker

November is begonnen en het zoeken naar drinkwater voor onze tank zal steeds een beetje moeilijker worden. 1 Oktober is al zo’n datum waarop allerlei zaken afgesloten worden. Nu een maand later wordt het dus echt puzzelen. Het plan is om in de Tolhuissluizen te gaan tanken, maar of dat kon wilde we wel van te voren horen. Dus bellen. Kijken in de almanak en geen telefoonnummer te vinden. Toen schoot ons te binnen dat er een brugwachter ons vroeg of we daar heen voeren. Dus? Die gaan we bellen. Tenslotte hebben we hem gesproken, en moet dat weer kunnen. Kwam ik uit bij de gemeente van …? terecht en daar kreeg ik een telefoonnummer van de Tolhuissluizen. Oké, en nu vragen of het nog steeds kan.

Zegt die dame: “Water? Hier?”
Nou dat wordt dus een lastig gesprek, denk ik.
“U heeft daar een waterkraan waar water uit komt?”
“Ja, maar of u daar water uit kan tanken?” gaat het gesprek verder.
“Ja die is er om schepen van drinkwater te voorzien.”
“Oh is die daarvoor….”
“We zijn benieuwd”, zeggen we in dit soort gevallen dan tegen mekaar.
Onderweg naar hier, kwamen we nog voorbij een sluis waarbij staat gemeld dat je daar ook water kan halen. Echter de brug er vlakvoor is slechts 2,5 meter hoog, wat wij overigens betwijfelen volgens ons is het meer en moesten we stoppen. Aangelegd, en vragen waar dat tappunt is. De dame in kwestie had duidelijk geen zin om ons van dienst te zijn, en zei en passant ook nog: “U blijft daar toch niet liggen? Die steiger is voor wachtende voor de sluis….” Als of die in grote aantalen er nu in deze tijd nog zijn, maar geen zin, geen zin!
Ze riep nog dat we in Uithoorn water konden halen. Dat punt kennen we ook, maar of dit niet afgesloten is in deze tijd? Doorgevaren en ja hoor, op slot! Trouwens een paar jaar geleden zat er een klein ANWB/VVV kantoortje, en misschien dat zij ons verder konden helpen. Kantoortje? Zat er, maar is weer weg!
Morgen gaan we toch weer terug naar Uithoorn. Het is een leuke plaats om te verblijven en bovendien goed boodschappen te doen. De weekboodschappen dienen zich weer aan.

Met een beetje weemoed nemen we dan afscheid van de Kromme Mijdrecht. En krom is die, de ene bocht na de andere en op hele korte afstanden, dat maakt het zo mooi om te bevaren. Na elke bocht weer een nieuw panorama aan huisjes en weilanden…..

31 Oktober Kromme Mijdrecht

En gefietst hebben we. Rondje Noordse Buurt. Overal van die kleine woongemeenschappen die, naar onze mening, niet van deze tijd zijn. Ze zijn zo totaal anders dan waar wij wonen, in de Randstad. Zo romantisch. Zo’n vrolijkheid uitstralend. De een nog mooier dan de ander en allemaal schitterend onderhouden. Sprookjes om te zien. De zon maakten dit alles nog lieflijker. Wat kan ik nou nog meer opnoemen? Een groot geheel van superlatieven.
En tijdens het fietsen zien we regelmatig buizerds. Voor ons zijn het buizerds, misschien is het een hele andere roofvogel, maar wat geeft het, wij noemen ze gewoon Buizerd. Deze keer is het me gelukt er een leuk plaatje van te schieten. Met de kleine zakcamera altijd bij ons, deed ik een poging en.. ja hoor, prijs!

Aansluitend heeft Jaap nog gevist, waarbij hij “zwaarder” geschut heeft ingezet. Hij heeft de schroef van onze boot laten draaien en daarmee de rivierbodem omgewoeld. En? De ene vis na de andere. Het werkt dus inderdaad. Het aantal Voorns steeg van drie snel naar zes, en eigenlijk nog meer, maar die mochten van ons weer gaan zwemmen. Zo was het wel genoeg. Tenslotte moesten allemaal ook in de rookoven passen. ’s Avonds dus gerookte Voorn, gebakken aardappeltjes met tuinboontjes op het menu.  Wat er met de Voorns gebeurd is, ik weet het niet, maar mij smaakte ze me niet. Er zat een vreemde smaak aan. Moet je ze eerst laten besterven? We weten het niet. Jammer, want al die extra vis acties waren nu een beetje voor niks geweest.