7 November Zwammerdam

Het zit er op, zoals je dat vaker zegt over wat eindigt. Ja het is op voor dit jaar. We gaan op huis aan. Dat betekent minstens 25 kratten vullen en thuis leeg maken. Een echte verhuizing dus. En dan gaat het “gewone” leven weer beginnen, ook leuk, want dan zien we elkaar en dat is toch wel iets wat je, ik vooral, mis tijdens onze tochten. De hedendaagse techniek biedt veel  mogelijkheden voor contact onderweg, maar iemand zien en voelen is toch leuker. Ruim een half jaar weg, uit het zicht dus, en dat geldt vooral voor de kleintjes onder ons. Die zijn ineens een stuk groter, soms wijzer, maar vaak behoorlijk veranderd. Gelukkig kan ik het van mijn buurtjes aardig blijven volgen, dankzij Facebook, waar regelmatig foto’s van ze geplaatst worden. Alleen daarom al heb ik Facebook standaard op mijn bureaublad geplaatst. En je gelooft het of niet, maar deze site brengt je vaak ook op de hoogte over zaken die je anders volkomen ontgaan zouden zijn. Ziekenhuis bezoek, gezondheidsproblemen, dingen waarmee men niet gauw te koop loopt. En in Facebook lees je tussen de regels door, want er soms precies speelt, en dat kan dan een reden zijn om tijd voor een telefoongesprekje te maken of een e-mail te schrijven en daarmee je medeleven te laten weten. In de hoop dat het iemand sterkt en steunt.
Maar eerst weer alles op orde maken, en overgaan tot regelmaat in eigen huis in plaats op de boot. Zal wennen worden.
Of ik het leuk(er) vind? Thuis? Ik weet het niet, wel anders. En vooral omdat we ons verheugen op de komende wintermaanden met zijn feestdagen en familie- en vriendenbezoekjes.
Half negen nu, ik moet opschieten, het zal een flinke vaardag worden. Een echte schippersdag, zoals we dat noemen. Het weer is een beetje triest, ongeveer zoals wij ons nu voelen….