30-31 Augustus Zaltbommel/Petrusplaat (Br. Biesbosch)

30 Augustus Zaltbommel
Half elf vertrokken uit Beneden Leeuwen, de Waal af richting Zaltbommel. Windkracht 5 a 6 en heel veel verkeer deden de rivier behoorlijk onstuimig zijn. Het was een continu op- en neergaan van de boeg en geen denken aan om buiten te gaan zitten, op het achterdek. Je kon je amper staande houden bij sommige windvlagen. Laatst staan als er een koppelverband stroomopwaarts voorbijkwam, giga golven. Reuze spannend, niet eng maar wel vermoeiend. Rond 1 uur schoven we de haven van Zaltbommel binnen, rust!
Eind van de middag toen we weer een beetje bij de “mensen”waren hebben we de fiets gepakt en zijn op bezoek gegaan. Natuurlijk was het weer hartstikke ouderwets gezellig, we hadden elkaar al een heel tijdje niet meer gezien, wel gesproken, en onder het genot van de nodige glaasjes Rosé en hapjes lachten we wat af, en waren we nog later heel blij met de fiets te zijn gegaan. Niemand hoefde dus de auto in om ons terug te brengen.
En even tijdens onze terugtocht kregen we nog een flinke plensbui regen over ons heen, maar gelukkig niet zo erg dat we echt nat bij onze boot arriveerden.

31 Augustus Petrusplaat (Br. Biesbosch)

Er was markt in Zaltbommel en dus liepen we, niet Jaap, die ging wat boodschappen doen bij AH,  maar Els ik daar en bleef wat vis (kippers), fruit en heerlijke oude en 30+ geitenkaas aan mijn vingers “plakken” . En natuurlijk koffie gedronken op een, het is augustus en geen winter, maar toch elektrisch verwarmd terras. Nog wat andere winkeltjes bezocht en zijn we om, ik meen om half een, vertrokken uit de haven richting de Petrus Plaat in de Biesbosch. Weer een Waal die net als de dag ervoor golfde tot we bij de Biesbosch sluis arriveerden. En ineens is alle onrust weg en vaar je door een windstil gebied in een prachtige natuur.
Vier uur, vastgemaakt en voorlopig even geen vaaruren.
Het water in de Biesbosch stond hoog. Dit bleek al snel want we konden varen zonder dat eeuwige gejank bij die plaatsen waar we, wat we ook doen, altijd de dieptemeter horen piepen. Ook rustig dus! Heerlijk.
Maar……………..waar we niet op gerekend hadden, waren de ………….. MUGGEN! Hele wolken! Alle horren dicht, maar ja, je moet af en toe ook naar buiten en dan gaat de deur open en hup ze vliegen in slagorde naar binnen.
Jaap durft bijna niet te bewegen, ik bedoel naar buiten te gaan of juist naar binnen, omdat hij wil vissen…… Na half mei tot nu bijna geen hengel vast gehad. De elektronische vliegenmeppers doen hun best, maar wat een gedoe! We lijken wel twee prikkebenen ( de dikkere soort dan) die voortdurend achter allerlei insecten aanrennen. Gelukkig is onze voorraad antimuggenspul groot. Zullen we zeker vannacht nodig hebben….

En Blacky heeft zijn eerste "grasrondje" kunnen doen. Namelijk gras eten, vers gras. Ik heb gisteren nog geprobeerd om graszaad te kopen, maar het was overal uitverkocht. Trouwens dit is eigenlijk veel lekkerder...

 

 

29 Augustus Beneden Leeuwen

Daar waar onze boot in 1939 gebouwd is. Niet dat je er nog iets van terug kan vinden, maar zo staat het in de boeken van het Maritiem Museum in Rotterdam. Ooit hebben we hier minutieus gekeken of van een werf nog restanten te vinden zouden zijn. We hebben toen wel iets “ontdekt” wat op een helling leek. Wat verwrongen stalen constructies. Meer niet.

De haven is niet mooi, is zelfs lelijk te noemen, maar het is hier heerlijk rustig. Geen verkeer en ook geen last van golven. En kost maar 8 euro, inclusief elektriciteit. Ze hebben slechts twee gastensteigers cq plaatsen dus. Prima stek om een stop na een lastige tocht te maken. Straks de Waal weer op, naar Zaltbommel. Mijn lagere schoolvriendinnetje bezoeken. Niet zo heel bijzonder, maar wel dat ze op de dezelfde dag, 19 maart 1942, als ik geboren is.

Intussen na een hele nacht regen zie ik kleine stukjes blauwe lucht. Zou het dan toch nog een beetje zonnig worden vanmorgen?

Beneden Leeuwen

Om even over een uur liepen we de haven van Beneden Leeuwen binnen. Wat een drukte op de Waal, totaal onverwacht. Wij hadden juist dit stuk uitgekozen om op zondag te doen, met in ons achterhoofd dat er dan minder gevaren zou worden. Mooi niet. Tientallen schepen op-  en afvarend en sommige duwcombinaties die de golven nog eens extra hoog maakten.

Deze keer hielt Blacky het niet droog en kon ik de rommel weer opruimen, zoals voorheen. En stinken dat het doet. Even vragen aan welke kant de wind staat en hup alles overboord. Blacky zijn pak weer in orde brengen (schoonmaken dus) en daar bleef het deze ene keer gelukkig bij. Verder geen verrassingen meer op de Waal, of het moet die hoosbuien en windstoten zijn die we over ons heen kregen, kort nadat we aangelegd en alles ruim op tijd hebben kunnen sluiten.

We kunnen ons nog eerdaags verhuren als weerkenners. Want het blijkt zoals we al eerder gezegd hebben, nooit ’s morgens te gebeuren. Dan is het weer redelijk rustig en in de loop van de middag pas, treden de weersveranderingen in alle hevigheid pas op. Iets om voortaan rekening mee te houden? Of is dit al te optimistisch……

28 Augustus Emmerich

Een prima haven weer gevonden gisteren, heel stil en.... met een  zwemmend (=schwimmend) Restaurant. En natuurlijk, waarschijnlijk de laatste voorlopig, schnitzel gegeten. Een lekker etentje met zicht op onze boot onder een grote parasol om de enkele regendruppel die er viel, niet te voelen. Wijntje erbij en espresso met amaretto als waardig afscheid van onze heerlijk trip. Nu wordt het allemaal zo gewoontjes, ook niet verkeerd hoor. De Waal af naar Beneden Leeuwen, daarna Zaltbommel, tenslotte de Biesbosch en dan op naar Voorschoten.
Voorlopig hebben we deze ochtend een prachtig zonnetje. Om negen uur willen we de haven uitvaren. En over een kilometer of zes varen we Nederland binnen.

26-27 Augustus Duisburg(Laar)/Emmerich

Vanmorgen vroeg, half zeven (!) opgestaan.
Slecht geslapen, heel onrustig, vaak wakker. Twee oorzaken, de een was het geluid van een fabriek waar een of andere machine een zoemtoon produceerde en het andere, dat kwam door het geluid van vallende druppels. Geen druppels tijdens een regenbui, was dat maar waar, dat is zeer rustgevend, maar niet wanneer het van die dikke druppels zijn die vanaf de ijzeren brug precies boven ons schip continue op ons dekzeil boven de slaapruimte storten.
Gedoucht en Jaap boven op het achterdek zijn ontbijtje geserveerd….. want om kwart voor acht voeren we al weer op de Rijn. Ons plan was wederom ruim 70 kilometer voor vandaag.

 

Met slechtzicht wil je dit niet tegenkomen...

Net als gisteren wilden we het slechte weer, dat steeds in de loop van de middag komt, vaak heftig is, voor zijn. Dus voordat het gaat waaien, onweersbuien en ander ongerief geeft, in een haven, dus beschut en rustig liggen.

Duisburg werd precies op tijd bereikt. Een uurtje later, de Bimini naar beneden gehaald en alles stormvast gezet en ramen en luikjes dicht gedaan, kwam het heftige voorbij. Duurde niet lang maar dit type weer wil je niet als bootvaarder op de Rijn hebben. In verband met slecht zicht door opwaaiende watermassa’s. Ook vandaag was het een kopie van gisteren. We waren om 1 uur de haven van Emmerich binnengelopen en om half drie barstte het los!  En wij hadden intussen net uitgebreid geluncht en hebben zelfs nog koffie gedronken op het achterdek, om kort daarna alles in te pakken en naar binnen te gaan en zien hoe zwart de lucht om ons heen was en vervolgens leegliep….
Verder nog.....
Het stuk na Keulen is toch wel erg saai, net de Waal. Een rivier die je zo snel als het kan ‘achter de rug’ wil hebben.

 

25 Augustus Hitdorf

Boodschappen gedaan, fietstochtje naar de EDEKA, windje in de rug en een prachtig zonnetje. Ons plan is om morgen verder te gaan, naar Duisburg dus, maar de weersvoorspellingen hier op de Duitse televisie zijn niet al te bemoedigend. Zwaar weer, met veel wind en regen plus onweer. Iets waarmee je niet op de Rijn wil zitten, wanneer je vaart. Maar kijk je dan weer naar de Duitse “buienradar” dan komt dat vanmiddag en is het morgen beter weer. Rustig weer ineens…. We gaan het waarschijnlijk als volgt aanpakken, vroeg opstaan, luisteren naar de weer berichten en dan wel of niet vertrekken. Het blijkt dat negen van de tien keer, als het weer verslechterd dat dit ’s middags gebeurt. Dus bijtijds vertrekken en dan 4 a 5 uur varen en dan een haven, hopelijk die van Duisburg, invaren.

Zo zag het er gistermiddag hier uit.

 

 

En? Tien druppels regen verder niks! Maar dit weet je nooit van te voren. Zie maar wat we op de Saar hebben meegemaakt. Een tijdje geleden dan, tijdens deze trip nog.

 

 

 

24 Augustus Drukverkeer

Kijkend door onze linker deur in de stuurhut en op het zelfde moment via

onze rechterdeur, zie je dit! En daar tussen varen wij dus!!

22-23-24 Augustus Winningen/Oberwinter/Hitdorf

22 Augustus Winningen
Vroeg vertrokken. Voor ons doen dan. Tien over negen! Als het moet, kunnen we het….We wilden zeker zo’n 60 kilometer doen die dag. Is gelukt, zelfs met de sluis van Lehmen dus waar we bijna een uur moesten wachten tot we aan de beurt waren.
Om half twee kwamen we aan in Winningen,een dure haven, met alle gemakken voor de watersport aanwezig. Een kraan die wel 35 ton kan tillen, watersportwinkel en een havenrestaurant. Plus een diesel station. We hebben daar ook getankt, met een prijs per liter van 1,59 euro. Niet bepaald goedkoop, maar de wetenschap dat hier vaak en veel getankt wordt deed ons vertrouwen geven in de kwaliteit van de brandstof daar. Die kan bij de kleinere havens wel eens niet best zijn! Met alle gevolgen die maar te verwachten zijn.

Over het restaurant wil ik nog iets vertellen.   Een leuk restaurantje met zicht, al was het maar een beetje, op onze boot. Iets wat wij altijd iets bijzonders vinden … Gelukkig hadden ze de bekende schnitzels en deze keer koos ik voor met cantharellen. Op de vraag of daar een saus met room bijgemaakt werd, antwoordden ze, dat als wij dat wensten, ze het konden regelen. Ik uitgelegd, dat ik dit juist NIET wilde. En verteld waarom. Komt de ober terug met een verhaal dat alles in plantaardige olie, speciaal voor mij, klaargemaakt zou worden. En zet een schaaltje met brood en kruidenboter op tafel. Ik kijk er zo naar van: “U weet toch wel…” etc, maar hij glimlachte naar me en verder geen reactie. Enfin, ietsje later komt de ober met de mededeling dat er iets is misgegaan en dat er toch ietsje boter gebruikt was. Voor dat ongemak zou ik als tegemoetkoming in de narigheid, als of dat helpt tegen…., een schaaltje Noorse garnalen krijgen. Jaap en ik keken elkaar aan met een blik van snap jij wat hij probeert te vertellen. Krijg ik nou geen cantharellen, zijn de schnitzels op, en daar kwam hij met een heel klein schaaltje vol met gepelde, volgens ons, Hollandse garnalen. Kaal! Zonder saus of garnering. Deze door ons natuurlijk meteen opgepeuzeld, als voorafje….

De schnitzel met cantharellen plus wat Jaap besteld had kwam op tafel. Frites erbij en een bord sla via een buffet samengesteld, smaakte allemaal prima. Wijntje erbij en nog een glaasje graag, maar die kwam na een heel poosje en een beetje aandringen ook dat nog. Daarna Jaap natuurlijk aan het ijs en ik aan de espresso. Ik kon kiezen voor espresso met Amaretto-likeur en dat was nou precies waar ik zin in had! Kreeg ik een piepklein kopje met een bodempje koffie en vroeg waar de Amaretto was, waarop de ober zei, dat deze in de koffie gedaan was(!?). En dat voor 3,90 euro! Hoe word je snel rijk!

Toen de rekening. De ober legt deze tafel en zegt: “Oh ook nog ijs en koffie, ach geef daar maar 3 euro voor.” Wij hadden gezien de rare ervaringen met deze bediening, geen zin meer om dit te corrigeren. En voor 40 euro eten, is toch ook niet voor niks. We hebben zelfs niet eens gekeken of ze het tweede wijnglas berekend hadden…Zo gênant vonden we alles.

23 Augustus Oberwinter

Van Winningen naar Oberwinter, ook weer zo’n 60 kilometer. Via de laatste sluis van Koblenz  in Duitsland dan, voeren we om elf uur de Rijn af, naar beneden dus. Stroomafwaarts. Gemiddeld zo’n 16 a 17 kilometer per uur met gemak.

De haven lijkt daar gloednieuw, zo netjes en ongeschonden en vooral schoon. En niet duur, gewoon 1 euro de meter. Vlakbij het dorpje wat leuk om te bezichtigen was. Beetje kneuterig en bijna geen toerisme. Heel gemoedelijk nog. Toen we er heen liepen, scheen de zon, die doet de laatste dagen bijna niet anders, en na een kopje koffie met heerlijk pruimentaart genuttigd te hebben, werd de lucht al donker en donkerder. Om uiteindelijk, gelukkig waren we slechts een ietsepietsie nat geworden, in een complete stortbui te veranderen. Precies op dat moment stapten we onze boot in en nog net op tijd alles aan ramen en deuren dicht te kunnen doen.

24 Augustus Hitdorf

Weer zo’n 60 kilometer. Even over half tien vertrokken we uit de haven van Oberwinter. En met een heerlijk windje en in de loop van de ochtend het zonnetje erbij zijn we om half drie de haven van Hitdorf binnen gevaren. We kenden deze haven van de vorige keer en we liggen zelfs op de zelfde plek.
Het varen op de Rijn is er eentje van opletten  je vooral niet laten verrassen door al het verkeer dat je werkelijk van allerlei kanten tegemoet komt. Althans zo lijkt het. Er zit best logica in maar het blijft “spelen” met de beschikbare ruimte die je hebt als kleine bootvaarder. Vooral niet overmoedig worden. En met z’n tweeën ogen en oren (marifoon) de kost geven.
Soms voel je je wel heel erg klein. Links een passagiersboot en op het zelfde moment rechts ook een.

Overmorgen wil Jaap 70 kilometer ruim varen, naar Duisburg. Maar eerst weer de bekende boodschappen ronde doen hier. Vanavond uit eten is er niet bij. De restaurants zijn vandaag gesloten!

En Blacky? Die heeft geen ‘krimp’ gegeven en alle golven manhaftig verwerkt…. Hij wordt nog eens een echte scheepskat!

22-23-24 Augustus BrodenbachWinningen/Oberwinter

Even een kort berichtje, we maken schippersdagen. Gisteren 60 kilometer met 1 sluis waar we een uur hebben moeten wachten. 't Was de laatste in Duitsland, voor ons dan. Nu liggen we in Oberwinter, en vanavond waarschijnlijk in Hitdorf. Het is elke dag bloed en bloedheet, we weten niet hoe we met 25 graden 's nachts in de slaapkamer de nacht moeten slapen en aan het eind van de middag zijn we zo gesloopt, dat van schrijven op de laptop ook niet veel terecht komt. Maar de Rijn is, zeker met die zon erbij, prachtig.Het vaarverkeer valt tot nu toe mee. Dus ook de golven....vooral belangrijk voor Blacky, dan hoef ik minder te ruimen!!!!!??

21 Augustus Brodenbach

Nog net op tijd de haven van Brodenbach binnengelopen. Halfuurtje later en de enige lege plek was gevuld door een schip wat zo laat na ons hier arriveerde en onverrichte zaken weer de Moezel op moest om elders een aanlegplekje te vinden. Ook deze haven is een topper, door het uitzicht wat we vanaf onze boot we op de rivier hebben. Er valt voortdurend iets te zien.

Even over de dijk is de Moezel te zien.

Van passagiersschepen, vrachtvaarder en allerlei klein grut wat plezier voor tien heeft op de jetski of in van die kleine badkuipjes, die deze keer wel uit het water komen en planeren. Niet van die rechtopstaande, gierende oversized motoren, die wel veel lawaai maken maar geen snelheid. Vooral die kleine jochies die met pa, het is zondag, dus ze zijn allemaal vrij, mee mogen racen.
Na een slechte start vanmorgen, het regende gestaag en het was te koud om boven op het achterdek te blijven zitten, is het rond het middaguur bloed en bloed heet geworden. Vooral nu in de keuken, waar een coq-au-vin staat te pruttelen. We hadden, luisterend naar het weerbericht gisteren, een regenachtige dag verwacht……. Het is ook nooit goed, zal menigeen zeggen.!!!
De Moezel geeft steeds het zelfde beeld, wijnvelden,bossen, hier en daar even onderbroken door een groepje huisje, dorpje dus, en dat dan urenlang. Maar vervelen gaat dit nog steeds niet. Dit zou wel eens de laatste stop op de Moezel kunnen zijn, of misschien toch nog een keertje somewhere. En dan volgt de Rijn. Dan gaat het gemoedelijke, gezapige en relaxed varen over in wat meer hectische momenten. Met grote havens en heel veel verkeer. Hopelijk ook van dit mooie weer als van vandaag erbij…

18 Augustus Cochem

Cochem vanuit de burcht gezien

Haven van Cochem met nog net zichtbaar het rode paaltje op de steiger.

Nog drie sluizen en dan zijn we weer in Nederland. Alleen die nog in de Moezel, niet in de Rijn. Totaal zo’n 20 meter naar beneden, tot op Rijn niveau.

Gisteren de sluis Sankt Aldegund gedaan, 7 meter naar beneden, tezamen met een passagiersschip en een vrachtvaarder. Even was de sluiswachter in de war na mijn aanmelding, hij dacht dat wij, Lenie Anna, ook vrachtvaart waren. En niemand zag dat schip, tot het bleek een “jachtje” te zijn. Ik zeg altijd jacht, maar dat ging dus de mist in. Sportboot, helpt ook niet, want dan vindt de sluismeester dat we de kleine sluis van 3,4 meter gaan gebruiken. Voortaan zullen we de term Sportschiff gebruiken, misschien klinkt dat beter en dus duidelijker is naar ze.
Twee uur vanaf Senheim tot hier in Cochem. Van de haven werd gezegd, dat die nogal lawaaierig was. Overdag? Ja, een beetje, maar nog steeds niet zo erg als in Saarbrucken. En de haven van Senheim denken we ook niet graag aan terug, wat geluidsoverlast betreft. Overdag een generator van een bedrijf die kabels legt en tot ’s avonds laat tractoren die de wijnvelden bewerken. En ’s nachts hier in Cochem? Doodse stilte, wat een luxe! Geen verkeer, helemaal niets. Al die “oudjes” liggen na 10 uur op 1 oor, zeggen we dan tegen elkaar.
Gisteravond weer een hapje buiten de deur. De prijzen, zelfs in het zeer toeristische Cochem zijn laag. Rond de 12 euro voor een menuutje. Gisteravond voor 50 euro, voorafje, hoofdmenu, fles Dornfelder (rode wijn) en dessert. Waar vind je zoiets in Nederland?
Straks gaan we boodschappen doen in Rewe, een supermarkt waar ik nog nooit van gehoord heb. Maar volgens Internet een grote, of te wel XL . Uitgevonden via vriendin in Nederland, zelf kwam ik niet veel verder dan kleine Edeka en Aldi ergens. We hopen daar bij Rewe onze geiten/schaapvoorraden aan te kunnen vullen.
Wat een luxe trouwens om onderweg gewoon, nou ja gewoon, Internet via, nu Vodafone, te hebben. Alleen het is zeer traag, en daar schijnt Vodafone bekend om te staan. Maar je hebt tenminste “iets” om met het thuis front in contact te blijven. En dat voor ongeveer 40 euro per maand, 24 uur per dag. Exclusief 40 euro voor de stick.
En het uitzicht hier? Fantastisch.

19-20 Augustus Cochem

Inderdaad was Rewe een super supermarkt, en hebben we weer van alles aan lekkers kunnen aanvullen. Niet de geitenyoghurt, wel kwark. Nou ja dat is ook goed.

Vandaag hebben we Cochem aan de overkant van ons bezocht. Wat een drukte niks voor ons. Geen gezellige terrasjes, zelfs niet aan de waterkant. Geen ruimte….. Alles gevuld met verkeer, kuierende mensen en stellages met kleding en schoeisel, afgewisseld met ijstenten. Of wijnwinkels.

Samen hebben we een kleine poging gedaan om een eindje naar de burcht te lopen. Maar al snel bleek dat de weg die we liepen er niet heen voerde, en bovendien toch ook van het kaliber was wat je niet gaat bewandelen.  Maar goed voor de conditie, dat wel!
Geen terrasjes, dus ook geen koffie met gebak!

Morgen gaan we een stukje verder richting Koblenz. Nog een beetje Moezel-genieten. Want dat is het. Ten eerste omdat het als maar van dat prachtige, ietsje te warm eigenlijk, weer is en ten tweede het allemaal zo relaxed toegaat hier.

17 Augustus Senheim

Prachtig weer, stralend blauwe hemel. Ik denk dat het heet zal worden hier in het dal, vandaag. Vanmorgen een sprookjesachtige lucht te zien. Wijnbergen zwaar in de mist. Zoiets is dan, in pakweg 10 minuten, weer verdwenen. En dan weet je dat het zo zal blijven die dag (?).

We blijven nog een dag. Gisteren hebben we de was gedaan, alle waszakken zijn weer leeg, en vandaag willen we een beetje “schoon-schip” maken. Stofzuigen etc. Alles even van z’n plaats halen en de haren van Blacky wegwerken. Morgen varen we verder.

Gisteren nog een kleine poging gedaan het plaatsje Senheim te bekijken. ’t Blijven van die poppenhuis dorpjes. Vakwerkhuisjes met daarin heel veel wijnhuizen, en heel soms ook andere bedrijven, met de meest mooie uithangborden.

Een nadeel de hellingen zijn niet te be-fietsen. En net aan te lopen. Gelukkig dat er af en toe de beloning een espresso met pruimentaart is…..

14-15-16 Augustus Bullay/Senheim

Kwart voor tien en al een eerste wesp binnen. Sinds ik voor een tweede keer gestoken ben door zo’n kreng, gisteren bijna weer, maar hij was te versuft om te gaan reageren toen ik een tafeltje pakje en hij een beetje klem kwam te zitten tussen mijn vinger en het tafelblad. Tegenwoordig pas ik extra op. Want wat een last heb ik van die tweede wesp gehad. Dikke arm en dagenlang krankzinnig makende jeuk. Zo ernstig dat we uiteindelijk een apotheek hebben opgezocht, en cortisone zalf hebben gekregen. Een dag of vijf was ik er mooi “zoet” mee.

 

Sinds we een boek over de Moezel in Neumagen bij de Captainerie gekocht hebben, met vaarkaarten en heel veel gegevens over mogelijke aanleg plaatsen erin,  vinden we de meest mooie, lees: gratis, plekken. Aan steigers met de mooiste panorama’s, 1 slingerende rivier tussen hoge wijnbergen.

De sluis Sankt Aldegund was ook, net als vele hiervoor, zeer meewerkend. We kwamen aan en vroegen of we geschut konden worden. Daar zeggen ze geen ja of nee op, maar je hoort wel hoelang of waarop je moet wachten. Wij kregen te horen dat we mee konden als er nog een schip “zu Tal” zou gaan, en anders alleen. Kort daarop kwam nog een plezierboot en jahoor, GROEN! Alles bij elkaar duurde het ongeveer driekwartier. Een uurtje verder, na twee aanlegsteigers als “te zwak voor ons” betiteld te hebben zijn we de haven van Senheim in gevaren. Een prachtige beschutte haven. Heel wat anders dan de laatste steiger bij Bullay. Een H-steiger, die meters verschoof, met ons eraan, als een vrachtvaarder voorbij voer. Vooral stroomopwaarts. Eigenlijk af en toe best een beetje eng.

Deze haven is in combinatie met een camping met als titel “Das Hollandische Hof”. En dat is het, je kan er gewoon met Nederlands terecht bij de havenkantoor. Op camping  zijn de meeste auto’s ook uit Nederland.

We hadden wel een wat irritante verrassing bij onze aanmelding. We moesten onze bootpapieren, oa eigendomsbewijs (ICC), aan ze tonen. Nog nooit meegemaakt. Ik had al eerder zoiets gehoord, maar dacht dat dit incidenteel was en omdat die mensen daar waarschijnlijk aanleiding toegaven. Op mijn vraag waarom dit hier zo gold, kregen we een heel verhaal over een rechtszaak die geheel anders verlopen zou zijn als men wist wie de eigenaar van een bepaald schip was die schade had gemaakt aan…dat heb ik niet begrepen. Ik had er de pest in, ik voelde me ook als boef behandeld.

Ach maar even, zeker toen ik ontdekte dat mijn “Schitzel” in de buurt was. In het plaatselijke “Schnitzelhaus”. Dus meteen het een en ander geregeld om daar ’s avonds aan te kunnen schuiven.

Wat Jaap later tijdens het eten, die nog steeds een beetje zat te morren over die “papier kwestie”, in keer een goed humeur opleverde, was het zien van een groot, damhert grazend bij de wijnstruiken. Het hele terras in een keer allemaal achterstevoren en ook kijken. Hij bleef daar tijden grazen en even toen we niet opletten, was die verdwenen. We hadden graag gezien waarheen. Jaap nog steeds turend, ontdekt niet veel later drie herten, die geen herten bleken te zijn, maar Moeflons! Een mannetje plus twee vrouwtjes. Ze sprongen met z’n allen als geiten, en dus dachten we, misschien zijn het wel Gemzen. Maar later, toen we terug op de boot waren, bleken het toch inderdaad Moeflons te zijn. Wie verwacht zoiets…… Staan ze nou binnen een hek of lopen die hier in het wild?

 

14 Augustus Zell am Mosel

..... en het regent er nog steeds!

13 Augustus Zell (a/d Moezel)

Een kleine 20 kilometer verder en we liggen nu in Zell aan de Moezel. Zo in dit tempo zijn we over een dag of vijf in Koblenz en dan zoef de Rijn af! Niet dat we dat graag willen maar er zijn geen leuke kleine aanlegplaatsen, allemaal grote havens en je gaat er met een sneltreinvaart. Soms is 80 kilometer op een dag daar, geen enkel probleem.
De sluis van vandaag was gelukkig wederom een snelle. Niet meer dan een klein half uurtje hoefden we maar te wachten om mee te mogen. Samen met een grote rondvaartboot en vier andere plezierbootjes.
Vanmiddag nog een rondje Zell gedaan, leuk stadje, niet echt toeristisch. We probeerden nog ergens een flappentapper te vinden, maar niet een was bereikbaar. Allemaal achter glas en gesloten het hele weekend. Toch vreemd als iedereen hier zo’n beetje afhankelijk is van het toerisme…..
Verder nog bezoek gehad van een klein bootje met pech. Dat dacht hij tenminste. Of hij even vast mocht maken om het water in te kunnen duiken om zijn schroef te inspecteren. En na een rillerige duik, het water zal vast niet boven de 20 graden zijn, kwam hij tevoorschijn met de mededeling dat hij zo te merken geen schade had daar. Hij was ergens in de Moezel vast komen te zitten en met zijn schroef door het grint geschraapt. Hij wilde daarom toch wel even kijken of alles nog in goede staat was. Komt het water uit, trekt zijn zwembroek uit en begint zich uitgebreid af te drogen. In mijn gezichtsveld! Je kon zien dat het water koud was, heel koud….

 

Plaatsje Zell, waar de wijn Zeller Schwarzer Katz vandaan komt.

12 Augustus Trarbach-Traben

Na wederom een prachtige tocht over de Moezel zijn we aangekomen in Trarbach. Traben ligt hier aan de overkant. Al die heuvels, of zijn het al bergen, met die wijnvelden gaan eigenlijk nooit vervelen.
Bovendien meandert de Moezel hier door Duitsland zodanig, dat je steeds nieuwsgierig blijft naar het panorama wat er volgt. 
Iets over de sluizen, hier in dit laatste gedeelte van de Moezel. Ze zijn groot, allemaal zo’n 170 meter lang, en geheel afgestemd dus op het grotere vrachtverkeer. Iets waar je overigens weinig tot geen last van hebt, tot je bij een sluis komt. Je kan dan soms net wel of net niet mee. Hangt een beetje van hun grootte af. En als er geen vrachtverkeer is in de sluis, zijn er wel die passagiers- en rondvaartboten. Die zijn niet zo lang en kan je dus wel mee als……
“Drucken Sie noch ein Bisschen drauf, dan können Sie noch mit!” klonk het toen ik vroeg of we, gezien de afstand die we noch af moesten leggen naar de sluis, mee konden.
Blij, want we hebben al wachttijden gehoord van soms wel vier uur! Waarschijnlijk omdat of het vrachtverkeer etc. een complete sluis vulde of dat je niet in je eentje, gezien de hoeveelheid water, geschut gaat worden. Het weer was prachtig gisteren. Zelfs zo dat we gisteravond nog uitgebreid hebben kunnen barbecueën op het achterdek.

De steiger waaraan we liggen is van het soort waar iedereen, bootvaarders zoals wij, gek op zijn. Klein, vlak bij de stad, of soms zelfs in de stad, maar zelden beschikbaar zijn. Omdat ze nou eenmaal zo gewild zijn. Deze keer hadden wij eens geluk. Vanmorgen vroeg voer onze achterbuurman weg en het duurde geen tien minuten of een Engelsman, die gisteravond aan ons vroeg of we daar bleven liggen, kwam aangevaren. Die had dus duidelijk ergens liggen wachten op een leeg plekje zoals deze.
Hiervoor hadden we een andere steiger gezien en geprobeerd aan te leggen tot dat er een groot schip langs voer en de hele steiger als 1 golvende baan omhoog en omlaag bracht, dat je jezelf bijna daarop niet staande kon houden.
Levensgevaarlijk en bovendien, toch ook wel enigszins te licht voor ons gewicht, denken we achteraf.

Nog even een plaatje van Bernkastel. Het was er druk, maar het gekke is dat dit zo niet overkomt als je daar loopt. Heel anders dan die keer dat we in Brugge waren. Het gaat hier allemaal wat gezapiger, rustiger. Meer oudjes?

En het was er minstens zo toeristisch.

11 Augustus Bernkastel-Kues

Vandaag weer verder. Richting………….? En we hopen op een beetje mooi weer.

8-9-10 Augustus Neumagen

Neumagen
Gek van de jeuk werd ik, tot een vriendin me een oud huismiddeltje gaf. Ammonia. En laten we dat gelukkig ook aan boord hebben. Snel een verdunning bedacht, 1 op 4, hopelijk niet te sterk, sterk genoeg om al prikkende ogen te geven, en …..  het help! Zo’n wespensteek was toch heftiger dan ik eigenlijk verwacht had.
Vanmorgen met herfstweer wakker geworden. Je zou bijna de kachel aansteken. Maar wel een prachtig uitzicht op wijnhellingen en in een hele rustige, lees stille, omgeving.
Een relatief kleine haven, een beetje verscholen in het groen. Een inham aan de Moezel. Links en rechts wat campers maar niet van die giga hoeveelheden die we onderweg hier in de buurt gezien hebben. Wel honderden samengepropt op een grasveld. En met niet meer tussenruimte van net met je tafel en een paar stoeltjes. Wel aan de Moezel! Dat wel.

 

Bernkastel-Kues

Na een urenlange tocht over de Moezel, met prachtige wijnvelden links en rechts, weinig tot geen zon, kwamen we aan in Bernkastel-Kues. Een beetje stuk, een glaasje alcohol, een bordje zuurkool met echte Duitse Fleischwurst, en even de oogjes dicht, om dan om 10 uur in de avond wakker te worden. Zo versleten waren we.

Over een van de wijnvelden wil ik wel iets extra’s vertellen. De hellingen waarop de ranken groeien zijn onvoorstelbaar stijl en slecht toegankelijk. Maar dit was echt te gek. Een piepklein veldje, steil en alleen bereikbaar vanaf de Moezel.

 

De haven hier in Bernkastel, Kues eigenlijk is niet groot, maar verder prima. Vanmiddag zijn we de oude stad in gegaan en hebben vele Fachwerkhauser bekeken. Met zon! Zag er dus ook hartstikke gezellig uit. Te gezellig?

We waren dus in prima stemming en nadat ik een verhaal had gehoord over een Vodafone stick om Internet in Duitsland tegen een redelijke prepaid prijs te krijgen, bleef zo’n ding dus bij het zien van een Vodafone winkel aan onze vingers plakken. Nu zitten we te zweten en krijgen er bijna hoofdpijn van, wat hebben we ons zelf aangedaan, om dat ding aan de praat te krijgen. Op eens hebben we Internet, maar snappen over het hoe en wat is nog niet bij. En dan al helemaal niet hoe we ons tegoed moeten en kunnen gebruiken…..

Het zal uiteindelijk allemaal wel lukken, ’t is gewoon een kwestie van volhouden, hopen we.

8 Augustus REGEN!!

't Lijkt wel herfst!
De enige die het prettig vindt als het regent is Blacky. Ten eerste zijn we allemaal thuis en krijgt hij steeds aandacht van ons en, ook heel belangrijk, dan loopt het gootje bij het raam met regenwater vol. En dat is zalig….

3-7 augustus

3 Augustus Vlakbij Schwemlingen
Een prachtige vaardag. Zonnig en met prachtige panorama’s. De rivier is breed en er is weinig scheepvaart te zien. Een enkele grote vrachtvaarder; soms wel 172 meter lang! Een gecombineerde. Een van 95,5 meter geknoopt aan een van 76,5 meter . Verder vaak rond de 120 meter, als enkele. Nou ja vaak, als er nog een voorbij komt. Ik geloof dat ik drie schepen gezien heb gisteren. En twee vannacht! En die voeren als duivels. Althans zo voelde dat.
Vlak langs de aanleg plaats waar we hier niet ver van de Saar-Schleife, een scherpe kromming, een lus in de rivier liggen. Daar waar het voorzichtig manoeuvreren wordt. Wanneer er nog zo’n duwvaart van 120 meter maar dan in dat gedeelte vaart, is de rest van het vaarverkeer daar gestremd en gaat hij als enige (!) door de bocht. De rest moet wachten tot alles vrijgegeven wordt. Ja zelfs voor de pleziervaart is dat dan gesloten. We hebben hierover een instructie gelezen in het boek over de Saar, maar echt duidelijk is het ons wat we moeten doen. We houden het maar op aanmelden via de Marifoon op de daarvoor bewuste aangegeven plaatsen en verder zien we wel.
Het weer is prima gebleven, we hebben zelfs op ons achterdek weer eens lekker uitgebreid kunnen dineren….

Gisteravond zag Jaap zelfs hier vlakbij drie hertjes. Gelukkig had hij zijn fototoestel bij zich. Alleen drie tegelijk vastleggen op de plaat is niet gelukt.

Nu is het een beetje bewolkt. Het heeft vanmorgen stevig geonweerd. Na een uurtje was dat weer overgewaaid. En zijn er wat wolken tussen de bergen achtergebleven.

Saarburg

Het was niet de bedoeling om vandaag al hier te zijn. Maar we zijn aan de late kant vertrokken en dat moet je altijd, meestal bezuren. Wij ook vandaag. Vlak voor sluis Mettlach, na de “Grosse Saarschleife” zou een mooie aanlegsteiger moeten zijn. Die was er ook, maar VOL! Dus wat doe je dan….doorvaren.
Sluis Mettlach, 11 meter naar beneden, en daarna snel kijken op de kaart waar een volgende aanlegplek zou zijn. We hadden niet zo’n zin om veel kilometers te maken. De eerste zou pas na 13 kilometer bij Serrich zijn. Dat viel een beetje tegen. We wisten bovendien niet of het voor of na de sluis zou zijn. Sluis Serrich, 14 meter naar beneden, voorbij, maar niets wat op aanlegsteiger leek. Verder en steeds later en bovendien was het
intussen ook nog gaan stortregenen. Precies tijdens het schutten. Na een prachtige ervaring
met de “Saarschleife” was ons humeur een beetje aan het zakken.

En kwam helemaal op een dieptepunt toen we volgens ons boek met vaargegevens een plek aan een kade vonden, waar het toegestaan zou zijn en naar later bleek het verboden was daar aan te meren. De een na de ander kwam het ons vertellen. Weer losmaken en kijken waar je wel aan mag en kan leggen. De laatste die ons over onze verboden actie aansprak zei dat de haven slechts 1 kilometer, zeker niet meer, van ons verwijderd was. Dus, lijntjes los, gas geven en Jaap was intussen in oorlogsstemming geraakt. Niet veel later arriveerden we in een heel schattig haventje aan de rand van Saarburg. Met uitzicht op hellingen met wijnstruiken en geen verkeer en andere vervelende landbouwgeluiden. Maaimachines bijvoorbeeld.

Met bijna rondom de Saar, we liggen precies in een bocht. Intussen wel 20 kilometer verder en uren later dan we van plan waren.
En slechts 11 kilometer tot aan de Moezel bij Konz.

4 Augustus Saarburg

Volgens de weerberichten zou vandaag de zon gaan schijnen. Voorlopig nog flink veel laaghangende bewolking.
Intussen zijn er al drie schepen hieruit de haven vertrokken. De Duitsers de Saar op en de Nederlanders juist af.
Gisteravond gegeten bij het havenkantoor, een piepklein restaurantje. Met een heel simpel menuutje. Maar wat koken die Duitsers toch ongelooflijk zout! Was ik een beetje vergeten. Het is nooit anders geweest. Maar het smaakte verder prima.

5 Augustus Saarburg

Het weer is in de loop van de ochtend opgeknapt en zelfs een stralende zon gezien. Een heuse uitnodiging om op de fiets te stappen en Saarburg te gaan bekijken. Het is slechts een kilometer of twee hier vandaan.
Een mooi oud stadje  wat tegen een rotswand aangeplakt zit. Met als gevolg steile weggetjes en smalle steegjes naar de rivier. Boven op de berg een burcht (ruïne nu) uit de 10^de eeuw. Verder is het een plaatje, je kan er kilometers foto’s mee vol maken. En natuurlijk druk. Veel terrassen, veel mensen. Ontzettend gezellig. Dwars door Saarburg loopt een riviertje de Leukbach met vlakbij de markt een waterval van wel twintig meter hoog. Het water wordt verder langs twee molens geleid. We hebben nog niet ontdekt wat die molens vroeger voor functie hadden.

Rondom de waterval is het een feest aan terrasjes met uitzicht op het waterspektakel. En dus een uitnodiging om er een kopje koffie te gaan drinken. Met dat mooie zonnetje erbij kon je dit niet weerstaan. Wij dus ook niet.
“Graag twee espresso’s en heeft u ook taart, bijvoorbeeld appeltaart?”
“Apfelstrudel, specialiteit van het huis.”
“Gerne.”
Wat een sof, voor mij dan, niet voor Jaap. Een groot bord met ijs, slagroom zoete roomsausjes en een heerlijk uitziet apfelstrudel stuk. Een en al allergie ‘triggers’. De dame van de bediening schrok zichtbaar van mijn ongeremde actie, waarvoor ik me verontschuldigde natuurlijk. Ik ben toen het cafetaria ingegaan en heb een tamelijk veilig stuk kwetsenkuche genomen. En dat andere? Daar heeft Jaap zich over ontfermd. Zijn dag kon niet meer stuk!

 

6-7 Augustus Schweich

Bij een grote camping, met heel veel Nederlanders, een restaurant, waar we natuurlijk, althans ik, een Jagerschnitzel hebben gegeten zijn we aan het eind van de middag gearriveerd. Na een sluis van bijna 12 meter plus eentje van ongeveer 7, naar beneden. Ruim 20 kilometer vanaf Saarburg.
We zijn daar met redelijk aardig weer vertrokken met slechts af en toe een buitje.
Maar toen ’s middags! Jaap wil graag onweer mee maken, zo’n heftige met veel regenvlagen, nou die kreeg die. We zagen op de Moezel gelijk niets meer. Nou ja, misschien twee honderd meter. Gelukkig dat we GPS hebben. Geeft je toch net even meer het gevoel van waar je vaart. Na een klein tijdje, liepen we zelfs onze medevaarder uit de sluis op. Had die ons opgewacht? Je zou het wel zeggen. Hij heeft natuurlijk radar, dus zal hij met dit weer weinig problemen hebben. Toen we in zijn gezichtsveld waren, gaf hij gas en wij schoven “vrolijk” in zijn kielzog mee.
Het moment dat het weer wat opknapte, vond ik dat wel zo prettig. Blijft toch wel heel erg spannend zoiets.

En onze vrees om in die kleine sluizen van 3,40 meter breedte gestuurd te worden is (gelukkig) nog niet bewaarheid. De grote sluis van Trier-Feyer heeft er eentje van 18 meter lang en 3,3 meter breed. Onze breedte is plusminus 3,40 meter bij de reling en dit soort maten van sluizen is voor ons geen optie. En die bijbehorende discussie met de sluiswachter zie ook niet zitten.

Dat betekent lange wachttijden. Ook omdat we daar dus niet door heen gaan en je daarbij vaak niet in de grote sluis met een beroepschip mee kan of mag. Zelfs een sluis van 170 meter lang met een schip van 135 meter, kan of wil ons er niet bij hebben.
Wachttijden, van zoals gisteren, van bijna twee uur per sluis. Lig je er eenmaal in, ben je wel in een kwartiertje beneden en dat met zo’n plas water, vind ik behoorlijk snel.
Het weer voor vandaag moet beter zijn dan gisteren volgens de weersvoorspelling, maar als je zo naar buiten kijkt, zou je dat niet zeggen. Grote donkere wolken schuiven in ons blikveld voorbij. ’t Lijkt wel herfst!
De scheepsvaart op de Moezel is weer iets wat we al een tijdje niet meer meegemaakt hebben. Druk dus! Ze varen net zo snel als wij, behalve als het zicht minimaal is natuurlijk. Dus gelukkig tot nu toe weinig last van oplopers, schepen die sneller varen dan wij en willen passeren. Dat is geen pretje in zo’n bochtige rivier…Volgens mij is het ook bijna onmogelijk.
Mijn reputatie van beste wespenvanger, heeft een aardige deuk gekregen. In korte tijd ben ik tweemaal gestoken. Jeuken dat dit doet, vreselijk. En duurt een paar dagen voor zoiets weer een beetje over is. Ik heb al van alles gesmeerd, zoals Azaron, maar niks helpt!

Neumagen

Zo zie je de Mosel niet meer door de beslagen ramen en de regen die met vlagen over het water zwiept, en dan heb je weer een prachtig uitzicht op de wijnhellingen. Met zon!
Wijn, overal, links, rechts, waar je maar kijken kunt.

En daar hebben we vanavond ook flink van geproefd. Een echte Dornfelder, een duitse rode wijn. Heerlijk bij … jahoor wederom de Schnitzel deze keer bij Kapitein Cook. Een lief restaurantje hier vlak bij de haven.