Vrouwe Lenie Anna. Zo heet ons motorschip waarmee we, Jaap, Frieda en onze scheepskat Blacky door Europa varen.Onze boot is 11 meter lang en 3,3 meter breed en heeft een waterverplaatsing van 18 ton.Verder ontbreekt het ons niet aan luxe. Aan boord bevindt zich een douche, volledig ingerichte keuken met oven, salon met TV en hifi, eethoek, stuurhut,slaapkamer(tje)en....CV.Onze hoofdmotor een dieselmotor Daf 575, en de boegschroef een 8pk electro-motor.Plus aggregaatje voor eigen electra.


donderdag 18 augustus 2011

18 Augustus Cochem

Cochem vanuit de burcht gezien

Haven van Cochem met nog net zichtbaar het rode paaltje op de steiger.

Nog drie sluizen en dan zijn we weer in Nederland. Alleen die nog in de Moezel, niet in de Rijn. Totaal zo’n 20 meter naar beneden, tot op Rijn niveau.

Gisteren de sluis Sankt Aldegund gedaan, 7 meter naar beneden, tezamen met een passagiersschip en een vrachtvaarder. Even was de sluiswachter in de war na mijn aanmelding, hij dacht dat wij, Lenie Anna, ook vrachtvaart waren. En niemand zag dat schip, tot het bleek een “jachtje” te zijn. Ik zeg altijd jacht, maar dat ging dus de mist in. Sportboot, helpt ook niet, want dan vindt de sluismeester dat we de kleine sluis van 3,4 meter gaan gebruiken. Voortaan zullen we de term Sportschiff gebruiken, misschien klinkt dat beter en dus duidelijker is naar ze.
Twee uur vanaf Senheim tot hier in Cochem. Van de haven werd gezegd, dat die nogal lawaaierig was. Overdag? Ja, een beetje, maar nog steeds niet zo erg als in Saarbrucken. En de haven van Senheim denken we ook niet graag aan terug, wat geluidsoverlast betreft. Overdag een generator van een bedrijf die kabels legt en tot ’s avonds laat tractoren die de wijnvelden bewerken. En ’s nachts hier in Cochem? Doodse stilte, wat een luxe! Geen verkeer, helemaal niets. Al die “oudjes” liggen na 10 uur op 1 oor, zeggen we dan tegen elkaar.
Gisteravond weer een hapje buiten de deur. De prijzen, zelfs in het zeer toeristische Cochem zijn laag. Rond de 12 euro voor een menuutje. Gisteravond voor 50 euro, voorafje, hoofdmenu, fles Dornfelder (rode wijn) en dessert. Waar vind je zoiets in Nederland?
Straks gaan we boodschappen doen in Rewe, een supermarkt waar ik nog nooit van gehoord heb. Maar volgens Internet een grote, of te wel XL . Uitgevonden via vriendin in Nederland, zelf kwam ik niet veel verder dan kleine Edeka en Aldi ergens. We hopen daar bij Rewe onze geiten/schaapvoorraden aan te kunnen vullen.
Wat een luxe trouwens om onderweg gewoon, nou ja gewoon, Internet via, nu Vodafone, te hebben. Alleen het is zeer traag, en daar schijnt Vodafone bekend om te staan. Maar je hebt tenminste “iets” om met het thuis front in contact te blijven. En dat voor ongeveer 40 euro per maand, 24 uur per dag. Exclusief 40 euro voor de stick.
En het uitzicht hier? Fantastisch.

19-20 Augustus Cochem

Inderdaad was Rewe een super supermarkt, en hebben we weer van alles aan lekkers kunnen aanvullen. Niet de geitenyoghurt, wel kwark. Nou ja dat is ook goed.

Vandaag hebben we Cochem aan de overkant van ons bezocht. Wat een drukte niks voor ons. Geen gezellige terrasjes, zelfs niet aan de waterkant. Geen ruimte….. Alles gevuld met verkeer, kuierende mensen en stellages met kleding en schoeisel, afgewisseld met ijstenten. Of wijnwinkels.

Samen hebben we een kleine poging gedaan om een eindje naar de burcht te lopen. Maar al snel bleek dat de weg die we liepen er niet heen voerde, en bovendien toch ook van het kaliber was wat je niet gaat bewandelen.  Maar goed voor de conditie, dat wel!
Geen terrasjes, dus ook geen koffie met gebak!

Morgen gaan we een stukje verder richting Koblenz. Nog een beetje Moezel-genieten. Want dat is het. Ten eerste omdat het als maar van dat prachtige, ietsje te warm eigenlijk, weer is en ten tweede het allemaal zo relaxed toegaat hier.

Geen opmerkingen: