3-7 augustus

3 Augustus Vlakbij Schwemlingen
Een prachtige vaardag. Zonnig en met prachtige panorama’s. De rivier is breed en er is weinig scheepvaart te zien. Een enkele grote vrachtvaarder; soms wel 172 meter lang! Een gecombineerde. Een van 95,5 meter geknoopt aan een van 76,5 meter . Verder vaak rond de 120 meter, als enkele. Nou ja vaak, als er nog een voorbij komt. Ik geloof dat ik drie schepen gezien heb gisteren. En twee vannacht! En die voeren als duivels. Althans zo voelde dat.
Vlak langs de aanleg plaats waar we hier niet ver van de Saar-Schleife, een scherpe kromming, een lus in de rivier liggen. Daar waar het voorzichtig manoeuvreren wordt. Wanneer er nog zo’n duwvaart van 120 meter maar dan in dat gedeelte vaart, is de rest van het vaarverkeer daar gestremd en gaat hij als enige (!) door de bocht. De rest moet wachten tot alles vrijgegeven wordt. Ja zelfs voor de pleziervaart is dat dan gesloten. We hebben hierover een instructie gelezen in het boek over de Saar, maar echt duidelijk is het ons wat we moeten doen. We houden het maar op aanmelden via de Marifoon op de daarvoor bewuste aangegeven plaatsen en verder zien we wel.
Het weer is prima gebleven, we hebben zelfs op ons achterdek weer eens lekker uitgebreid kunnen dineren….

Gisteravond zag Jaap zelfs hier vlakbij drie hertjes. Gelukkig had hij zijn fototoestel bij zich. Alleen drie tegelijk vastleggen op de plaat is niet gelukt.

Nu is het een beetje bewolkt. Het heeft vanmorgen stevig geonweerd. Na een uurtje was dat weer overgewaaid. En zijn er wat wolken tussen de bergen achtergebleven.

Saarburg

Het was niet de bedoeling om vandaag al hier te zijn. Maar we zijn aan de late kant vertrokken en dat moet je altijd, meestal bezuren. Wij ook vandaag. Vlak voor sluis Mettlach, na de “Grosse Saarschleife” zou een mooie aanlegsteiger moeten zijn. Die was er ook, maar VOL! Dus wat doe je dan….doorvaren.
Sluis Mettlach, 11 meter naar beneden, en daarna snel kijken op de kaart waar een volgende aanlegplek zou zijn. We hadden niet zo’n zin om veel kilometers te maken. De eerste zou pas na 13 kilometer bij Serrich zijn. Dat viel een beetje tegen. We wisten bovendien niet of het voor of na de sluis zou zijn. Sluis Serrich, 14 meter naar beneden, voorbij, maar niets wat op aanlegsteiger leek. Verder en steeds later en bovendien was het
intussen ook nog gaan stortregenen. Precies tijdens het schutten. Na een prachtige ervaring
met de “Saarschleife” was ons humeur een beetje aan het zakken.

En kwam helemaal op een dieptepunt toen we volgens ons boek met vaargegevens een plek aan een kade vonden, waar het toegestaan zou zijn en naar later bleek het verboden was daar aan te meren. De een na de ander kwam het ons vertellen. Weer losmaken en kijken waar je wel aan mag en kan leggen. De laatste die ons over onze verboden actie aansprak zei dat de haven slechts 1 kilometer, zeker niet meer, van ons verwijderd was. Dus, lijntjes los, gas geven en Jaap was intussen in oorlogsstemming geraakt. Niet veel later arriveerden we in een heel schattig haventje aan de rand van Saarburg. Met uitzicht op hellingen met wijnstruiken en geen verkeer en andere vervelende landbouwgeluiden. Maaimachines bijvoorbeeld.

Met bijna rondom de Saar, we liggen precies in een bocht. Intussen wel 20 kilometer verder en uren later dan we van plan waren.
En slechts 11 kilometer tot aan de Moezel bij Konz.

4 Augustus Saarburg

Volgens de weerberichten zou vandaag de zon gaan schijnen. Voorlopig nog flink veel laaghangende bewolking.
Intussen zijn er al drie schepen hieruit de haven vertrokken. De Duitsers de Saar op en de Nederlanders juist af.
Gisteravond gegeten bij het havenkantoor, een piepklein restaurantje. Met een heel simpel menuutje. Maar wat koken die Duitsers toch ongelooflijk zout! Was ik een beetje vergeten. Het is nooit anders geweest. Maar het smaakte verder prima.

5 Augustus Saarburg

Het weer is in de loop van de ochtend opgeknapt en zelfs een stralende zon gezien. Een heuse uitnodiging om op de fiets te stappen en Saarburg te gaan bekijken. Het is slechts een kilometer of twee hier vandaan.
Een mooi oud stadje  wat tegen een rotswand aangeplakt zit. Met als gevolg steile weggetjes en smalle steegjes naar de rivier. Boven op de berg een burcht (ruïne nu) uit de 10^de eeuw. Verder is het een plaatje, je kan er kilometers foto’s mee vol maken. En natuurlijk druk. Veel terrassen, veel mensen. Ontzettend gezellig. Dwars door Saarburg loopt een riviertje de Leukbach met vlakbij de markt een waterval van wel twintig meter hoog. Het water wordt verder langs twee molens geleid. We hebben nog niet ontdekt wat die molens vroeger voor functie hadden.

Rondom de waterval is het een feest aan terrasjes met uitzicht op het waterspektakel. En dus een uitnodiging om er een kopje koffie te gaan drinken. Met dat mooie zonnetje erbij kon je dit niet weerstaan. Wij dus ook niet.
“Graag twee espresso’s en heeft u ook taart, bijvoorbeeld appeltaart?”
“Apfelstrudel, specialiteit van het huis.”
“Gerne.”
Wat een sof, voor mij dan, niet voor Jaap. Een groot bord met ijs, slagroom zoete roomsausjes en een heerlijk uitziet apfelstrudel stuk. Een en al allergie ‘triggers’. De dame van de bediening schrok zichtbaar van mijn ongeremde actie, waarvoor ik me verontschuldigde natuurlijk. Ik ben toen het cafetaria ingegaan en heb een tamelijk veilig stuk kwetsenkuche genomen. En dat andere? Daar heeft Jaap zich over ontfermd. Zijn dag kon niet meer stuk!

 

6-7 Augustus Schweich

Bij een grote camping, met heel veel Nederlanders, een restaurant, waar we natuurlijk, althans ik, een Jagerschnitzel hebben gegeten zijn we aan het eind van de middag gearriveerd. Na een sluis van bijna 12 meter plus eentje van ongeveer 7, naar beneden. Ruim 20 kilometer vanaf Saarburg.
We zijn daar met redelijk aardig weer vertrokken met slechts af en toe een buitje.
Maar toen ’s middags! Jaap wil graag onweer mee maken, zo’n heftige met veel regenvlagen, nou die kreeg die. We zagen op de Moezel gelijk niets meer. Nou ja, misschien twee honderd meter. Gelukkig dat we GPS hebben. Geeft je toch net even meer het gevoel van waar je vaart. Na een klein tijdje, liepen we zelfs onze medevaarder uit de sluis op. Had die ons opgewacht? Je zou het wel zeggen. Hij heeft natuurlijk radar, dus zal hij met dit weer weinig problemen hebben. Toen we in zijn gezichtsveld waren, gaf hij gas en wij schoven “vrolijk” in zijn kielzog mee.
Het moment dat het weer wat opknapte, vond ik dat wel zo prettig. Blijft toch wel heel erg spannend zoiets.

En onze vrees om in die kleine sluizen van 3,40 meter breedte gestuurd te worden is (gelukkig) nog niet bewaarheid. De grote sluis van Trier-Feyer heeft er eentje van 18 meter lang en 3,3 meter breed. Onze breedte is plusminus 3,40 meter bij de reling en dit soort maten van sluizen is voor ons geen optie. En die bijbehorende discussie met de sluiswachter zie ook niet zitten.

Dat betekent lange wachttijden. Ook omdat we daar dus niet door heen gaan en je daarbij vaak niet in de grote sluis met een beroepschip mee kan of mag. Zelfs een sluis van 170 meter lang met een schip van 135 meter, kan of wil ons er niet bij hebben.
Wachttijden, van zoals gisteren, van bijna twee uur per sluis. Lig je er eenmaal in, ben je wel in een kwartiertje beneden en dat met zo’n plas water, vind ik behoorlijk snel.
Het weer voor vandaag moet beter zijn dan gisteren volgens de weersvoorspelling, maar als je zo naar buiten kijkt, zou je dat niet zeggen. Grote donkere wolken schuiven in ons blikveld voorbij. ’t Lijkt wel herfst!
De scheepsvaart op de Moezel is weer iets wat we al een tijdje niet meer meegemaakt hebben. Druk dus! Ze varen net zo snel als wij, behalve als het zicht minimaal is natuurlijk. Dus gelukkig tot nu toe weinig last van oplopers, schepen die sneller varen dan wij en willen passeren. Dat is geen pretje in zo’n bochtige rivier…Volgens mij is het ook bijna onmogelijk.
Mijn reputatie van beste wespenvanger, heeft een aardige deuk gekregen. In korte tijd ben ik tweemaal gestoken. Jeuken dat dit doet, vreselijk. En duurt een paar dagen voor zoiets weer een beetje over is. Ik heb al van alles gesmeerd, zoals Azaron, maar niks helpt!

Neumagen

Zo zie je de Mosel niet meer door de beslagen ramen en de regen die met vlagen over het water zwiept, en dan heb je weer een prachtig uitzicht op de wijnhellingen. Met zon!
Wijn, overal, links, rechts, waar je maar kijken kunt.

En daar hebben we vanavond ook flink van geproefd. Een echte Dornfelder, een duitse rode wijn. Heerlijk bij … jahoor wederom de Schnitzel deze keer bij Kapitein Cook. Een lief restaurantje hier vlak bij de haven.