Het leuke haventje in Ouderkerk aan de Amstel was nog, op een rubberbootje na, helemaal leeg. Niet zo verwonderlijk als je weet dat het vaarseizoen voor de meesten al lang gestopt is. Echter dat betekent niet dat er altijd overal daardoor meer vrije aanlegplaatsen zijn. Veel van die mogelijkheden worden vaak ingenomen door overwinteraars. Al staat er aan gegeven dat je slechts een dag of wat daar mag verblijven.
Het dorpje bekijken is zeker de moeite waard, hoewel de mooie stukjes een beetje over het dorp verspreid liggen. En nu met dat herfstzonnetje erbij, worden het prachtplaatjes. Om een beetje bij weg te dromen. Voor ons dan.
Jaap had ooit hier een Surinaams afhaal restaurantje ontdekt, en daarom wilden we hier overnachten. Lekker eten mag toch ook wel een reden zijn om ergens te gaan liggen? De calorieën die vergeten we maar weer voor even… Het smaakte heerlijk, ’t was niet goedkoop.
Aangezien Jaap zijn zinnen had gezet op vissen in de Kromme Mijdrecht zijn we de volgende dag, ’t was Zaterdag, bijtijds vertrokken. De bruggen zouden niet na 1 uur in de middag tijdens het weekend geopend worden. Het ging allemaal heel soepel en de laatste de brug bereikten we om half twaalf. Ruimschoots op tijd dus. Alleen het openen daarvan, had nog heel wat voeten in de aarde. En dat werd veroorzaakt door een melding op een keersluis een aantal kilometers daarvoor. Er stonden allerlei telefoonnummers over een Hoefbrug, waarvan we tot op dat moment niet wisten, dat die brug zo heette.
Zo’n melding betekent meestal ook dat er problemen mee zijn. Maar voor ons was het de basculebrug, zoals in ANWB almanak vermeld stond, problemen? Aangekomen daar, stonden er op de brug zelfs drie namen met allerlei openingstijden en heel klein onderaan diverse telefoonnummers, plus een melding dat je die pas mocht bellen, als de wachttijd langer dan 15 minuten was geworden. Het zou hier gaan om de Hoefbrug, Spoorbrug en Oude Spoorbrug. Wij zoeken op onze kaart naar deze namen, maar niks te vinden. Dat bleken allemaal de namen te zijn voor een en dezelfde brug. De brug waar wij dus VOOR lagen! Intussen hadden we ook een drukknop voor aanvraag van de brugbediening ontdekt en dus daarvoor gebruikt. Intussen was het kwartiertje al bijna om en begonnen we een beetje te twijfelen of het allemaal wel zou lukken en belden we dus de telefoonnummers van het bord. De eerste deed niks. Ja een nieuw telefoonnummer opnoemen. Dat ging zo snel dat we kozen voor de volgende oplossing. Het calamiteiten nummer gebeld. Daar kreeg ik een meneer aan de telefoon, die zei dat we op de drukknop moesten drukken en dan kwam er zeker (!?) iemand om ons van dienst te kunnen zijn. Kon wel een klein half uurtje duren. Wij aan de koffie, zou nog een poosje duren en koffie is een mooi iets om de tijd hiermee te vullen. Net toen de poeder in de pot zat, zie ik in een ooghoek iemand tegen de reling van de brug leunen met een brede glimlach op zijn gezicht. Zo te zien om onze aandacht te krijgen. Kon natuurlijk net zo goed een geïnteresseerde zijn, die zegt hoe mooi hij onze boot vindt. Maar het was een brugwachter. Of we er door wilden. Ja, nou! Oké, dan ga ik jullie helpen. Vroeg ook nog waar we heen wilden, en ik zei niet ver, want we gaan vissen! Dat gaf hem verder vrij af. Net als de brugwachter in de Amstel. Anders was die met ook ons mee gegaan naar een sluis verderop.De Kromme Mijdrecht
De mooie aanlegsteiger van een jaartje of wat terug lag er nog en was zelfs vernieuwd. Helemaal in de vrije natuur. Rondom weilanden.
’s Middags een “conditie” rondje naar Mijdrecht en ook wat inkopen daar gedaan. Heen ging het heel soepel, terug was het “different koek” . Flink tegenwind, ruim vijf kilometer lang, in open veld. Ik kies dan voor “hangend” op het achterwiel van Jaap , zodat ik een beetje in de luwte (!?) achter hem mee kan fietsen. Perfect systeem!
