7 Juli Einville-au-Jard, 8 Juli Parroy en 9 Juli Xures

Zo zie je in geen dagen, weken huurboten, Loca’s noemen we ze, en dan ineens wel dagelijks een stuk of tien. Hele theorieën hebben we al opgezet, over het eerst een hype zijn en dan is de lol er in eens af. Wat wij niet zo gek vinden als je de prijzen, onze herinnering uit 2003 was 2000 euro per week, bekijkt. Alle boten worden dan ook bevaren met meerdere gezinnen per boot. Diverse portemonnees dus. Hier in Einville liggen, lagen er gisteravond uiteindelijk vijf. Vanmorgen zijn de eerste al weer vertrokken, we hebben er een paar mensen van gesproken, en zij vertelden dat ze morgenochtend de boot weer in moesten leveren. En zo te horen was dat nog een fikse klus, alleen al door de sluizen die ze voor de boeg hebben. Jaap werd gestrikt, zo verkouden als die was, nu is het gelukkig een stuk minder, om een klusje op een van die boten te doen. Een scharniertje ergens vanaf halen en of hij een zekering, die stuk was gegaan bij ze, op voorraad had. Alles lukte.
Zo dadelijk gaan we kleine boodschappen doen bij Proxy, althans dat zijn we van plan. Laten we in ieder geval genoeg tassen meenemen, want we hebben wel niet zo veel nodig, maar voor je het weet zijn het ineens toch weer balen aan boodschappen. Hoe dat toch komt? Nou, zegt Jaap, kijk maar nog ons figuur…..

8 Juli Parroy

In Einville bij Proxy hadden we zo’n lieve  ervaring. We waren onze boodschappen van het ene mandje in een volgend mandje aan het overhevelen, toen de winkeldame ons aankeek met een blik van: “Wat doen die twee nou?” Ik murmelde wat: “Pour transport ..”en wees naar onze fietsen die voor de winkel stonden. Zij op haar beurt weer een heel verhaal naar een man die aan het vakkenvullen was,en toen naar ons: “Zullen we het even brengen naar jullie boot?” Nee, hoor we; doen het op de fiets, maar “tres gentil”. Ze deed nog een extra poging, en toen gaf ze het op. Ontzettend aardig, en het was helemaal niet zoveel. We zijn wel grotere hoeveelheden gewend.
We hadden in ieder geval weer de nodige flessen water op voorraad.

9 Juli Xures

Van Einville naar Parroy, ook weer een prachtige aanlegsteiger met elektriciteit en water, maar niet gratis. Tien euro per dag, inclusief douches en toilet. Handig als je dat niet aan boord hebt. Verder is er helemaal niets aan winkels in de buurt, en daar hebben ze, wie (?) iets opgevonden.

Een soort Franse SRV wagen. ’s Morgens zo rond half negen staat er een grote kar luid toeterend te vertellen, dat je langs kan komen om inkopen te doen. Brood, maar dat niet alleen dus, heel veel andere zaken, zoals blikgroente, kruideniersartikelen en zelfs wat vlees en diverse soort beleg. Komt elke dag langs, behalve maandag. En op vrijdag verschijnt er zelfs een slager! Bij de haven is er een minicamping, dus verblijf je langer daar dan hoef je niet moeilijk te doen voor je dagelijkse boodschappen. Luxe hoor! Maar tien euro is tien euro, dus voeren we verder. Nu liggen we in Xures. Een nog kleiner gehucht dan Parroy. En ontzettend stil. Geen auto te horen hier. Alleen maar vogeltjes. En een beetje wind. Gelukkig, dit laatste, anders was het bloedheet vandaag geweest. Terwijl er volgens de Nederlandse weerberichten over Frankrijk een heel ander plaatje gaven.

We zijn nog een eindje wezen fietsen, maar die korte stevige hellinkjes waren niet aan mij besteed. Mijn tong hing geregeld op mijn schoenen en ben stukjes gaan lopen in plaats van fietsen. Na een paar van die heuveltjes vond ik het welletjes en zijn we terug gegaan. Maar het bos was prachtig en zelfs een paar bosbessen kunnen plukken.  

Morgen gaan we naar Bataville. Ik heb via de laptop geprobeerd om er een supermarkt te vinden daar, maar raakte verwikkeld in allerlei schoenaanbiedingen. Niet zo verwonderlijk met zo’n plaats waar zie IETS met schoenen blijken te hebben…(hihi).