Gisteren
Op de vaarkaarten staat op diverse plaatsen in Saarbrucken een aantal aanlegmogelijkheden getekend. Ja zelfs vlak voor de stad een heuse haven. Aanleggen zou geen probleem moeten zijn. Dat klopte, overal plek genoeg. Maar wat voor….. De haven zag er bepaald niet aantrekkelijk uit en we wilden, als het even kon, dicht bij het station (Hauptbahnhof) liggen. In verband met het ophalen van de bewuste pillen. De hele stad zijn we door gevaren, en een prachtige kade, nog in aanbouw, gezien. Ietsje verder nog wat “versleten” kades en dan een prachtige, weer buiten de stad, bij een parkje. Schitterend maar wel erg eenzaam als je daar gaat liggen. Beetje griezelig eigenlijk. Mooi, maar eng! En geen elektriciteit en geen water.
Terug naar de “Alte Brucke” een lange kade met wat restaurant boten, en “lang-parkeerders”.
Aan het eind van dat rijtje aangelegd, bij kasten waarin je muntjes (euro’s) moet gooien voor water en elektriciteit. Echter wat een herrie. Aan de ene kant, waar wij liggen een park en aan de overkant een soort Utrechtse Baan. Een vierbaans 80-kilometer weg. Met even zo veel verkeer, om gek van te worden. Alleen we hadden geen keus en dus hebben we ons daar geïnstalleerd.
Jaap een fiets van boord gehaald en op weg naar het Hauptbahnhof. Na een redelijk trip door de stad, ging erg soepel, zoals hij het omschreef, kwam hij op het bewuste adres aan. En pakje aangekomen? NEIN!
Toen terug naar de boot, dat was “Different Cook”. De straten er heen waren eenrichtingswegen en zie maar iets in omgekeerde richting, wat een beetje lijkt op de heenreis, te vinden. Met al dat hectische verkeer om je heen. Gestrest tot in zijn tenen kwam hij bij de boot aan. En dan nog zonder resultaat en een Friedje die hij niet blij kon maken! Nu maar hopen op vandaag.
Vandaag
Met al dat geraas op de achtergrond gingen we een poging doen om te slapen. Alle ramen dicht, dan is het redelijk stil te noemen, maar dan smoren we ons bed uit…. Raam toch open, gaat het in de loop van de nacht regenen. Zeiltje niet over het koepeltje gespannen, dus regende het naar binnen en moest het luik toch dicht. Sliepen we al onrustig door al die acties, werden we ’s morgens gewekt door iets groots wat voorbij voer. Jaap dacht aan een spits/peniche, bleek het een werkschip met een grote platte bak ervoor te zijn. En op het moment dat Jaap zijn hoofd naar buitenstak, deed de schipper van dat andere schip dit ook. Begon die een heel verhaal maar het grootste gedeelte van zijn relaas werd overstemd door die “Utrechtse Baan”. Het kwam hier op neer, of we maar weg wilden gaan en naar de overkant, dus richting Vierbaansweg….. Jaap verstond dus weggaan, overkant en morgen zou hij hier weer mogen blijven liggen. 
Ik eruit.
In mijn huispak naar mannen, die intussen in een auto met allerlei apparaten aangekomen waren en alles stonden uit te laden. En nog eens gevraagd van wat er zou gaan gebeuren. Maaien! En het zou niet langer dan 10 minuten duren. Hun voorstel werd om onze boot gedurende die tijd even langszij bij zo’n langparkeerder aan te leggen. Er zou een van hen, ons daarbij helpen, en aldus geschiedde. Prima service. Natuurlijk duurt zoiets langer dan 10 minuten, maar we lagen prima uit de weg en konden als ze ons de ruimte gaven, zo weer terug.
En nu liggen, drie van de vijf boten, die er oorspronkelijk aan dezelfde kade lagen, weer op hun “plekkie” . Die andere twee zijn verder gegaan, een richting het zuiden en eentje richting het noorden. Die laatste zullen we wel vaker zien denk ik. Dit was al zo hiervoor tot in Sarreguemines.
’s Middag naar het station, weer de vraag over de zending uit Nederland, gesteld. Nee, niets binnengekomen. Ik nog eens het adres waar het heen gezonden is getoond en gevraagd of dit juist was. Ja, helemaal! Gevraagd of ik ze kon bellen hierover, nee dat ging niet. Zij zouden mij wel bellen. Echter toen ik ons nummer wilde opgeven, bleek ook dit niet te gaan. Want ze mochten niet naar het buitenland bellen, en dat doe je naar een Nederlands mobiel. Toen kreeg ik toch hun nummer, bij hoge uitzondering…..etc,etcNou werd het toch wel een beetje spannend, vond ik. Wat te doen, als de medicijnen helemaal niet arriveren? Niet aan denken!
27 Juli Saarbrucken
Vanmorgen leek het weer een beetje op te knappen, dat was van korte duur. Na de lunch, we gingen weer naar het station voor het bewuste pakje, betrok het al weer. Paraplu mee en wij de stad weer in. Saarbrucken vinden we een gezellige stad. Wel heel veel eetgelegenheden en leuke terrassen, straat in straat uit, maar het ziet er ondanks de regen, toch vrolijk uit. Niet druk, en voor elk wat wils. Intussen hebben we ook een aantal mogelijkheden om onze voedselvoorraden te kunnen aanvullen, gevonden. Niet goedkoop, maar waar is het zo goedkoop als in Nederland?
Even langs de Toerist Info gegaan en natuurlijk ook wederom het Hauptbahnhof bezocht.
En?
Ja, binnen!
Waarom er dan toch langer overgedaan is dan verwacht? Omdat het adres niet klopte!
De postcode was verkeerd! Toen ik het gisteren voor de zekerheid nog eens vroeg, klopte alles. Nu ineens niet meer?
We zullen het waarschijnlijk nooit te weten komen hoe het precies in elkaar steekt.
Een ding maakten ze ons wel duidelijk, het was verzonden via TNT en dat was een concurrent van ze! Zo formuleerden zij het tenminste van achter de balie naar ons.
Hoe dan ook, er viel een pak van me hart en als ‘t even kan, gaan we dat vanavond een beetje vieren door ergens uit eten te gaan.
28 Juli Saarbrucken
Waar we gisteren ook naar gekeken hebben, is waar je boodschappen hier graag vlakbij, kan doen. Karstadt, Kaufhof en nog veel meer zoals de Toerist Info ons vertelde. Onder andere een Nettomarkt, wat dat dan ook moge zijn. Jaap gebruikt altijd de prijs van de Cola om nationaal, en nu dus internationaal, het plaatselijke prijspeil te bepalen. Duur!
Bovendien hebben ze zijn smaak en ook niet de grootte van fles in huis, zo te zien. Weinig echt te vergelijken dus.
Verder wel geitenmelk, -kaas en yoghurt. Ik heb geluk. En onze notitie van jaren terug over dat de koffie hier stervend duur is, klopte nog steeds. Gelukkig dat we, in het goedkopere Frankrijk, een flinke voorraad hebben ingekocht.
Waar dient dit hele verhaal voor? Nou, dat we onze kasten weer gaan vullen met heel veel lekkers! En natuurlijk wat we ook echt nodig hebben.
Op teletekst staat al een tijdje een mededeling over het Canal Vosges, wat we nu eens precies bekeken en opgezocht hebben. Het kanaal is zeker al twee weken gesloten van sluis 22 tot en met 31. En blijft voorlopig nog dicht tot eind augustus, de 28ste. En laat dit nou precies een stuk zijn waar we in diezelfde tijd terug zouden varen, richting huis. Alleen als, we bij de Seille, vlakbij Chalon-sur-Saone, geweest waren. Niet voor gekozen uiteindelijk, we vertrouwden de waterstanden daar niet. Gelijk gekregen? Indien we toch de gok hadden genomen, hadden we dus om moeten varen blijkt nu. Via de Canal de la Meuse a la Saone of de Doubt met de Rijn. In ieder geval hadden we dezelfde weg van heen niet terug kunnen doen. We zijn er nog niet achter “waarom” , we hebben hier geen Internet. Ben nieuwsgierig wat de reden mag zijn.
Sommigen zeggen tegen ons, dat we heel slecht weer steeds hebben. Dit wil ik ietsje corrigeren. Het regent wel regelmatig, maar nooit veel. Echt de kanalen en de rivieren vullen, doet dat niet. De zon is als het droog is, ook vaak niet te zien, maar de temperatuur is prima. Altijd zo ietsje boven de 20. En wat het aangenaam maakt, is dat er geen wind waait. Dus zeggen: “Echt slecht weer,” nee. Maar het kan beter, zodat je lekker op het achterdek kan zitten met een glaasje wijn of tijdens of na het eten ’s avonds.
De “Utrechtse Baan”, hier aan de overkant. De boten die hier liggen, zijn daar tijdelijk neergelegd. Ze moesten, net als wij, ook wijken voor de maaimachines
In deze lawaaierige omgeving (73 DBA (!), voor de kenners hebben we dit precies opgemeten) zullen we denk ik nog een dag blijven en dan gaan we verder de Saar af. Richting de Moezel. De weersvoorspelling praat over weersverbetering, zou ik niet verkeerd vinden. Een mooi zonnetje erbij tijdens het varen maakt het toch wel veel gezelliger.
29 Juli Saarbrucken
Alt-Saarbrucken
Het wordt niet varen vandaag. We krijgen “eters”.
Gistermiddag, vlak voordat wij een wandeling wilden gaan maken in Alt-Saarbrucken, heeft Jaap mijn zadel van mijn fiets en stuur plus handremmen onder handen genomen. En tijdens een stukje proeffietsen, zag ik een bootnaam in een ooghoek voorbijflitsen. Ik terug, en inderdaad. Bootvriendjes uit 2007. Oostenrijkers met de HERA VI. Dus werd het geen wandelen maar samen een pilsje drinken. ’s Avonds nog wijntje van de Moezel proeven en omdat ze gek op vis zijn, weten we nog van een vorige keer, gaan we straks bij Karstadt vier Forellen kopen. Ze hebben daar een prachtige, en dure, visafdeling. Jaap gaat ze vanavond roken in ons eigen rookoventje. Ik ga nog iets bedenken wat er eventueel vooraf en ‘omheen’ kan maken. Hopelijk is het weer net als gisteravond tijdens ons avondeten en kunnen we met ons viertjes op ons achterdek onder de Bimini zitten.
Vanavond zou er, ik heb het ergens gelezen, weet niet meer waar, dat hier op de voor ons liggende speelweide een muziekfestival, ja zelfs met Ierse Folk, is.
Volgende week is hier ook iets te doen. Een Saarspektakel volgens de affiches. Dat is toch wat anders dan wat ik hier vanavond verwacht. Of zou ik het niet goed gelezen hebben? In ieder geval heeft de gemeente al een aantal toiletgebouwen en wat duistere grote aluminium kasten neergezet. Ben benieuwd!
Ook zie ik ze een grote zandbak, voor de kleintjes? Een aantal dikke boomstammen in een vierkant gelegd, wordt volgestort met zand nu. Intussen heb ik zeker al tien toiletwagens voorbij zien komen. Wordt het soms ook een soort bierfeest?
30 Juli Volklingen
Nou het werd helemaal niks. Alles is bestemd voor volgende week, voor dat grote Saarspekstakel, kregen we te horen. Het etentje werd wel een succes, Een voorafje van stukjes meloen, Serrano ham en met port overgoten opgediend in een champagne glas.
De forellen hebben we gekocht bij Karstadt. Het waren wel de laatste!
Wat een eindeloze heerlijke zaak is dat. Als je binnen komt straalt je de Lindt chocolade afdeling je tegemoet. Je hebt moeite om er voorbij te lopen zonder iets te kopen. Wat een verleidingen allemaal, ook verder op in die zaak. Zalig.
Vanmorgen Helmut en Renate uitgezwaaid. Zij naar het zuiden en wij zijn richting het noorden gegaan. Weg uit die herrie. Intussen hadden we schoon genoeg van die “Utrechtse Baan”. Omdat we op de medicijnen moesten wachten en aansluitend we de HERA VI ontmoette, anders waren we al veel eerder vertrokken.
Nu liggen we in Volklingen. We hebben het plaatsje nog niet bekeken. We liggen te genieten van de rust! Straks zien we wel wat hier te zien is.
Wel iets geks. Hier aan de overkant ligt een gloednieuwe luxe steiger. Met water en elektriciteit, schitterend uitgevoerd. Alleen van links naar rechts een groot rood-wit geblokt lint, wat duidelijk aangeeft dat deze steiger niet toegankelijk is. De reden ervan is niet te zien. Ziet er allemaal picobello uit.
Ook de voorspelde Wifi stilte is ook aangebroken. Geen vrij net te vinden. Ook hier niet. Twaalf kontakten, allemaal beschermd!
31 Juli Völklingen
Hier aan de overkant staan restanten van een gashouder. Het lijkt niet veel, oninteressant tot je op de brug hier over de Saar staat. Een enorm complex aan staalconstructies is te zien. Een indrukwekkend gebeuren. Is ook tot cultureel erfgoed verklaard. Völklingen Stahlhütte. Prachtig van lelijkheid.
We liggen aan een prachtige kade, gebouwd met Europees geld. Ook in het kader van de revitalisering van dit gebied? Lijkt er wel op. Een klein, ik mag wel zeggen heel klein stukje is bestemd voor de plezierjachten. Slechts
31 Juli Dillingen
Een haven met INTERNET!
