De Oude Maas was weer precies zo als de keer hier voor. Woest en heftig. De wind, zeg maar storm, stond recht op de “kop”. De Lenie Anna was net een paard dat elke golf als hindernis bij dressuurwedstrijden nam. Omhoog en omlaag, zo sierlijk als een rendier…. En dat een paar uur lang.
En of er nog niet genoeg golven waren, kwamen er een paar rafters nog een rondje meespelen. Nog meer golven en als klapstuk een duwcombinatie tegenstrooms. Jaap vond het prachtig en ik … nou ja ook wel een beetje.
Nu liggen we bij Heenvliet even onder Rozenburg aan een steiger waar ik hoopte nog bramen te kunnen plukken. Maar ook hier veel verdroogde en kleinere struiken dan vorig jaar. Jaap wil toch vandaag nog een hengeltje uitgooien, ik zei tegen hem dat het op vliegend vissen zal gaan lijken een variant van vliegvissen. Er staat zeker een wind met een kracht van
Voorlopig zitten we nog aan de koffie en Jaap de “Sudoku”.
