Het is een komen en gaan van schepen. Bootjes die met houtjes en touwtjes aan elkaar geknoopt zijn, tot meterslange dure jachten, met een man in strak blauwe pantalon gestoken en wit overhemd aan, staande op de voorplecht, afstandsbediening in de hand een 15 meterlang jacht een box in manoeuvreert. Veel te groot schip voor een haven als deze. Kleinere scheepjes naast ze kunnen geen kant meer op. En blijkbaar doet ze dat ook niks, want zo’n schipper vroeg in verband met zijn eerdaags vertrek hoe lang die dure “jongen’ zou blijven. Krijgt hij als antwoord, ja dat weet ik nog even niet….
Intussen heb ik lopend de supermarkt hier een eindje verderop gezocht en gevonden. Ik ben daar poolshoogte gaan nemen om te weten te komen waar we aan konden leggen om diesel in jerrycans op ons karretje soepel naar de boot te kunnen rijden. En wat de prijs was. Beide gevonden. Vlakbij 1,368 en daar bij de supermarche 128,9 euro. Wel een behoorlijk verschil. Dus gaan we voor die lage prijs, wat kan, aangezien er ook een aanlegmogelijkheid plus een nette vlakke weg naar het dieselstation was. Wat ik ook vond was een fietspad naar die supermarche, namelijk langs het water, letterlijk langs het Canal Marne au Rhin, vanaf deze haven tot daar. Wel zo prettig, dat je niet op de fiets tussen dat voorbij razende verkeer hoeft.
